مراسم «شب شاعر» با محوریت گرامیداشت یاد و خاطره مرحوم سپیده کاشانی در نخلستان سازمان هنری- رسانه‌ای اوج برگزار شد. به گزارش «وطن امروز»، پنجاه‌و‌یکمین شب شاعر فقید، با محوریت گرامیداشت یاد و خاطره سپیده کاشانی در نخلستان اوج برگزار شد. در این مراسم شاعرانی چون علی داوودی، مصطفی محدثی‌خراسانی، رضا اسماعیلی و حسین اسرافیلی حضور داشتند. در این مراسم علی داوودی، از شاعران کشور روی صحنه رفت و درباره سپیده کاشانی گفت: سپیده کاشانی شاعری است که برآمده از گفتمان ناب انقلاب اسلامی است. به نظرم او کمی مظلوم واقع شده است؛ نه از این جهت که امروز کمتر از او نام برده می‌شود، بلکه در همان روزگاری که شعر می‌گفتند نیز نبودند و خودشان را فدا کردند. این شاعر در پایان گفت: وقتی صحبت از انقلاب اسلامی و دفاع‌مقدس می‌شود، می‌بینیم که شعر با بافت اجتماعی و تاریخی گره خورده است. هنر اساسا زمان‌مند است. به هر حال شاعر در ظرف زمانی زندگی می‌کند و اگر آن را نادیده بگیرد، نمی‌تواند با جهان خود ارتباط برقرار کند. این موضوع درباره همه شاعران وجود دارد. از آنجا که در شعر خانم سپیده کاشانی توجه دقیقی به میهن و انقلاب اسلامی شده است، شعرهای جنگ او نیز ماندگار شده است. حسین اسرافیلی هم در ادامه این مراسم گفت: با خانم سپیده کاشانی زمانی که قرار بود حوزه هنری تشکیل شود و چند نفر از دوستان دعوت کرده بودند تا در جمعی باشیم و درباره تأسیس این مرکز مشورت کنیم، آشنا شدم. در جلساتی که داشتیم نهایتا حوزه اندیشه و هنر اسلامی تأسیس شد که بعدها به نام حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی تغییر نام داد. او با اشاره به حضور سپیده کاشانی در جبهه‌ها گفت: ایشان با اصرار زیاد در کنار شاعران آقا که از حوزه هنری به جبهه‌ها حرکت می‌کردیم، حضور پیدا می‌کرد. حتی به ایشان می‌گفتیم اگر خطری پیش بیاید،‌ آقایان راحت‌تر می‌توانند گلیم خود را از آب بیرون بکشند اما باز هم اصرار می‌کرد حضور داشته باشد و سراغ رزمندگان در جبهه‌ها برود. ایشان بانویی بسیار متعهد و انسانی وارسته بود. او با همه وجود به انقلاب اسلامی و نهضت امام خمینی آری گفته و خود را به طور کامل وقف آن کرده بود. آرمان‌های انقلاب، آرمان‌های او بود و اهداف حضرت امام خمینی، اهداف او نیز به شمار می‌رفت. 

در ادامه این برنامه گرامیداشت، رضا اسماعیلی درباره ابعاد شخصیتی و هنری سپیده کاشانی گفت: اگر بخواهیم جایگاه خانم سپیده کاشانی را در ادبیات انقلاب تبیین کنیم، باید بگویم او راه شعر انقلاب را برای بقیه هموار کرد. در دهه اول انقلاب که شعر انقلاب هنوز قوام نیافته بود و جایگاهش را پیدا نکرده بود، نسل جوان شاعران انقلاب رسالت بزرگی بر عهده داشتند و باید برای شعر انقلاب و دفاع‌مقدس نمونه‌سازی و راه را برای دیگر شاعران هموار می‌کردند. خانم سپیده کاشانی جزو شاعرانی است که این رسالت بزرگ را به دوش کشید و نخستین نمونه‌های موفق از شعر پایداری و شعر انقلاب را در ابیات خانم کاشانی می‌بینیم. این موضوع کار بزرگی است. در زمانه‌ای که تمام شاعران نام‌آور روزگار به هر دلیلی با انقلاب قهر و سکوت کرده بودند، شاعران نسل انقلاب باید روی پای خودشان می‌ایستادند و برای انقلاب شعر می‌گفتند. این کار دشوار بود و خانم کاشانی از این رسالت، موفق بیرون آمد. 

اسماعیلی باورمندی خانم سپیده کاشانی به انقلاب اسلامی را دیگر ویژگی مهم او دانست و گفت: یکی دیگر از ویژگی‌های این بانوی شاعر، باورمندی‌شان بود. امروز می‌بینیم بسیاری از شاعران بدون آنکه به مساله‌ای اعتقاد و باور داشته باشند، صرف فراخوانی که دریافت می‌کنند، درباره آن موضوع شعر می‌گویند. در حقیقت صنعت‌گری می‌کنند اما خانم کاشانی از شاعرانی بود که بر اساس باورمندی‌ای که به انقلاب و رهبری آن داشت گام برمی‌داشت و قلم می‌زد و از عمق جان شعر می‌گفت. 

محمدرضا اصلانی در این مراسم درباره معرفی کتاب‌های سپیده کاشانی گفت: نخستین کتاب خانم کاشانی، «پروانه‌های شب» نام داشت. او با این کتاب که سال 1352 چاپ کرد، 2 موضوع را ثابت کرد؛ اولا از نظر آگاهی به فن شعر، تسلط لازم را داشت و ثانیا نخستین قدم خود را بسیار محکم برداشته بود. این کتاب خیلی مورد توجه واقع شد. درباره ایشان نیز کتاب‌های زیادی نوشته شده است؛ یکی از این کتاب‌ها «در سوگ سپیدار، یادمان زنده‌یاد سپیده کاشانی» است. کتاب دیگر، «بانوی پروانه‌ها» نوشته محسن غفاری است و کتاب سوم «شعر و اندیشه سپیده کاشانی» نوشته حمید هنرجو است. مجموعه مقالات ایشان را آقای اسماعیلی کار کرده‌اند که به‌زودی چاپ خواهد شد و آقای سیدمحمود سجادی که از شاعران معاصر است، ۲ کتاب دارد که در آن، شاعران از جمله خانم کاشانی را معرفی کرده است. 

همچنین ایمان احمدی، کارگردان مستند «سپیده» در این مراسم گفت: برای ساخت این مستند تلاش‌های زیادی انجام شد اما همکاری خوبی از سوی بعضی‌ افراد که با ایشان در ارتباط بودند نداشتیم. خانواده ایشان بخوبی همکاری نکردند و حتی یک فریم تصویر هم به ما ندادند، بنابراین از مستندی که ساخته‌شده است، خیلی راضی نیستم.