احسان سالمی: «سینمای امنیت ملی»، دقیقا یکی از کتابهایی است که میتواند ذهنیت شما را در ارتباط با چگونگی سیاستگذاری در سینمای هالیوود به عنوان بازیگر اصلی سینمای جهان تغییر دهد. تا پیش از این کمتر کسی حتی یک درصد احتمال میداد دستگاههای نظامی و امنیتی آمریکا حتی در سناریو یا روند ساخت آثار سینمایی اعمال نظر کنند اما «متیو آلفورد» و «تام سکر» با استفاده از هزاران سند مرتبط با تاثیر این نهادها بر هالیوود در کتاب 484 صفحهایشان، یک منبع ارزشمند برای شناخت پشت پردههای سینمای آمریکا پدید آوردهاند؛ از فیلم مشهور و بشدت نژادپرستانه «تولد یک ملت» که با حمایت گارد ملی آمریکا ساخته شده تا فیلمهای مهم و محبوب ابرقهرمانی (مشهور به ژانر مارول) که طی این سالها با نظارت مستقیم نهادهای نظامی و امنیتی ایالاتمتحده ساخته شدهاند.
جدیترین گامها در این مسیر با تاسیس دفتر «همکاری با سرگرمی» در پنتاگون برداشته شد که بعدها ابعاد پیچیدهای به خود گرفت و نهادهای مختلفی از جمله سیا (سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا) و افبیآی (دفتر تحقیقات فدرال پلیس آمریکا) به آن ورود کردند و هر کدام به نوعی بر روند ساخت برخی فیلمها تاثیر مستقیم و غیرمستقیم گذاشتند.
نویسندگان کتاب سعی کردهاند با پرهیز از هر دو نگاهی که یکی میگوید «هالیوود کاملا در سیطره نهادهای امنیتی آمریکاست» و دیگری بهعکس اعتقاد دارد «نهادهای امنیتی هیچ تاثیری بر روند فیلمسازی در آمریکا ندارند»، صرفا با استناد به اسناد و مدارک منتشرشده در ارتباط با تاثیر مستقیم و غیرمستقیم نهادهای امنیتی آمریکا بر سینمای این کشور، به بررسی این موضوع بپردازد. این نفوذ البته فقط به سینما محدود نشده است و بسیاری از برنامههای پرمخاطب تلویزیونی و همچنین مستندها و مسابقات تلویزیونی و حتی برنامههای آشپزی را هم شامل میشود که نشان میدهد رسانه چه جایگاهی از منظر نهادهای بالادستی در آمریکا دارد. شرح جزئیات دخالت این نهادها در روند ساخت فیلمهای سینمایی و برنامهها و مسابقههای تلویزیونی و نوع نگاه آنها به موضوعات مختلف و تلاشی که آنها در ارائه تصویری مطلوب از فعالیتهای این نهادها و همچنین تصمیمات دولت آمریکا دارند، یک دوره کامل شناخت تفکر «آمریکایی» و «استکباری» درباره همه موضوعات از جمله هنر و سینماست.
فصل دوم کتاب به طور مفصل با استناد به مدارک منتشره نشان میدهد سیا چگونه با بهرهگیری از محبوبیت ستارههای سینما، نگاه جامعه جهانی را نسبت به فعالیتهای جاسوسی خود تغییر میدهد. در بخشی از این فصل آمده است: «تعداد زیادی از ستارهها، به طور رسمی از دفتر سیا در لانگلی بازدید کردند. از میان آنها میتوان به رابرت دنیرو، تام کروز، دین کین، دن اکروید، ویل اسمیت، پایپر پرابو، پاتریک استوارت، کوین و مایکل بیکن، کلر دینز، مایک میرو و برایان کرانستون اشاره کرد. جرج کلونی و آنجلینا جولی نیز در فیلمهایی با سازمان سیا همکاری کردهاند... در مصاحبهای درباره فیلم ضد ایرانی آرگو، بنافلک به شوخی میگوید: «به گمان ما احتمالا هالیوود پر است از عوامل سیا که ما آنها را نمیشناسیم و من از اینکه بفهمم این موضوع همهگیر است، شگفتزده نمیشوم».
این کتاب ما را با جریانی قدرتمند از نهادهای نظامی و امنیتی در پس پرده هالیوود آشنا میکند که به عنوان ناظرانی قدرتمند به تطبیق محصولات نمایشی و هنری با الزامات امنیت ملی آمریکا میپردازند تا در خروجی هالیوود و شبکههای تلویزیونی، تصویری شکل بگیرد که آمریکا و آمریکاییها را منجی بشریت معرفی کرده و توجیهگر جنایات و حملات واشنگتن علیه سایر ملتها و کشورها باشد.
بیشک خواندن این کتاب، اهالی سینما و برنامهسازان تلویزیونی ایران را متوجه تصور اشتباه رایج در رابطه با آزادی عمل هنرمندان آمریکایی در ارائه هر نوع تصویری از موضوعات مرتبط با جامعه خود و دیگر جوامع جهان خواهد کرد.