«واقع‌بینی» از ویژگی‌های بارز ایشان است که بدین ترتیب در اقصی‌نقاط بودجه به چشم می‌خورد:

یک- واقع‌بینی در حوزه منابع درآمد: تأکید سه‌پیچ بر اینکه فروش اموال، فروش نفت و اخذ مالیات، باید کل درآمد دولت را تشکیل دهد، دلیل دارد. بالاخره آن حجم عظیم نقدینگی که در قالب یارانه معیشت دارد توی حساب اقشار مختلف خاک می‌خورد، باید یک جایی به شکل سرمایه‌گذاری وارد چرخه اقتصاد کشور شود و اینجوری که نمی‌شود همه‌اش با سود این پول‌ها بخورید و بخوابید. 

دو- واقع‌بینی در کاهش 50 درصدی بودجه عمرانی: خود شما گاوگیجه نگرفتید از بس هر روز یک جای کشور را کوبیدند و از نو برای‌تان ساختند؟ خسته نشدید هر روز صبح با تغییرات عجیب و پل و اتوبان جدید مواجه شدید و بعد از خرید بربری، راه خانه را گم کردید؟ یکی آن ته دارد می‌گوید پس کپرهای بلوچستان و آب و فاضلاب اهواز چه می‌شود، که باید بگوییم آنها جزو دکور و آکسسوار صحنه است، گول نخورید. 

سه- واقع‌بینی در بستن بودجه با فرض رفع تحریم‌ها: آقاجان! هیچ چیزی در جهان قد «امید» آدم را قشنگ و شاد و جوان نگه نمی‌دارد. تمام.