زهره فلاح‌زاده: بی‌تردید مسیر صحیح اطلاع‌رسانی درباره هر پدیده‌ای، ابتدا خبرگزاری و سپس روزنامه و سایت خبری و سایر رسانه‌های قانونی این دستی هستند. 

قانون موجب می‌شود آنها مراقب واژه به واژه گفتارشان باشند، چون جایی به اسم دادگاه مطبوعات وجود دارد که در صورت درج دروغ حتما مسیرشان به آنجا خواهد افتاد اما بعد از ورود شبکه‌های اجتماعی متاسفانه شاهد رشد قارچ‌‌گونه «شبه‌رسانه‌ها»ی غیرمعتبر بودیم. در حوزه ورزش مخصوصا فوتبال، هم‌اینک شاهد وجود چنل‌های پرتعدادی هستیم که اکثرا توسط ادمین‌های دهه هشتادی راه‌اندازی شده‌اند. نه اینکه لزوما سن کم‌شان بد باشد، بلکه بی‌سوادی و بی‌اطلاعی آنها نسبت به اصل خیلی از مسائل، باعث خلق فضای توهم‌آلود این روزها شده است. 

خیلی‌ها بی‌آنکه از چند کیلومتری یک تحریریه واقعی رد شده و کار کردن زیر نظر دبیر و سردبیر را تجربه کرده باشند، ناگهان با افزایش فالوئر به روش‌های مختلف، توهم خبرنگار بودن به جان‌شان می‌زند و باور می‌کنند به همین راحتی خبرنگار شده‌اند. در چنل‌شان که مخاطب اصلی را همان نوجوانان تشکیل می‌دهد از تبلیغات شرط‌بندی دیده می‌شود تا دیگر چیزهایی که امکانش در یک رسانه قانونی وجود ندارد. 

 حاشیه‌سازی و درج اخبار فیک در این چنل‌ها بعضا آنقدر بالا می‌رود که بعضا رسانه‌های رسمی در دام‌شان می‌افتند و به اشتباه روی همان خط غلط پیش می‌روند. پس لازم است ابتدا نهادهای قضایی و امنیتی نسبت به وجود چنین «گعده‌های مجازی» حساسیت بیشتری نشان دهند و از سوی دیگر سواد رسانه‌ای را بین مردم آنقدر گسترش دهند که خودشان منبع اصلی را از چنل‌های سودجو و بی‌سواد تمییز دهند. 

تا این ۲ کار توامان انجام نشود شاهد رشد قارچ‌گونه این چنل‌ها خواهیم بود. جایی که نه محتاج سواد است نه تجربه؛ فقط کمی هنر کپی‌پیست باید یاد بگیرند، کمی دروازه‌بانی خبر و بعدش هم درج اخبار دروغین و گل‌آلود کردن آب و انداختن قلاب بت به دهان نوجوانی که نمی‌داند خبر صحیح را باید از کجا بخواند.