کامبیز دیرباز، بازیگر نقش شهید زرین در فیلم «تک‌تیرانداز» گفت این نقش را روی هوا‌ زده و منتظر چنین نقشی بوده است. 

به گزارش «وطن امروز»، کامبیز دیرباز درباره انتخاب این نقش در برنامه «نقد سینما» بیان کرد: من به عنوان یک عاشق سینما خیلی خوشحالم که این اتفاق رخ داد و فارغ از اینکه عضو کوچکی از این تیم بودم اما به عنوان یک عشق سینما خیلی خوشحالم که این اتفاق رخ داد و امیدوارم سینما دوباره به سمت قهرمان‌محوری و قهرمان‌سازی بازگردد. خیلی کیف می‌دهد در سالن سینما قهرمان ببینید و اصلا نسل جدید باید قهرمان داشته باشد که عاشق سینما شود و ادامه این راه را برود. این بازیگر درباره پذیرفتن این نقش اظهار کرد: مدت‌ها بود منتظر چنین نقشی بودم و روی هوا این نقش را زدم. علاقه‌مند به سینمای قهرمان‌محور هستم و از ته دل این افراد را به عنوان سرباز وطن و قهرمان ملی دوست دارم. برای‌شان احترام قائلم و معتقدم اگر با تمام ایرانی‌های داخل و خارج ایران صحبت کنید و از سربازان وطن بگویید که جان‌شان را کف دست‌شان گرفتند و رفتند، به احترام آنها می‌ایستند. شهید زرین هم قهرمانی بود که من دوستش داشتم.  دیرباز در ادامه درباره مقایسه بین «دوئل» احمدرضا درویش و فیلم «تک‌تیرانداز» بیان کرد: به اندازه ۲۰ سال تغییر کرده‌ام و اگر بخواهم این دو فیلم را از زاویه بازیگری کنار هم بگذارم می‌توان گفت آنجا نفهمیدم چه کرده‌ام و روی پرده خود را دیدم و بعد چشم باز کردم دیدم یک سیمرغ بلورین در دست من است و جشنواره تمام شده است و بتدریج تازه فهمیدم کجا بوده‌ام. اینجا اما یک تجربه ۲۰ ساله پشت من بود و سعی کردم از تمام این ۲۰ سال استفاده کنم و همه آنچه را که می‌دانستم در خدمت بازی کردن این نقش به کار گیرم و با آگاهی بازی کردم. 

 

* فیلم در سخت‌ترین شرایط فیزیکی تولید شد

بازیگر «تک‌تیرانداز» تصریح کرد: اینکه می‌گویم لذت بردم، اصلا اغراق نمی‌کنم. با این حال، این فیلم در سخت‌ترین شرایط فیزیکی تولید شد. خطر کرونا که برای همه بود و ما مستثنا نبودیم اما سرمای زیر صفر و دیگر اتفاقات، شرایط سختی را پیش آورد که اگر بگویند نیم ساعت بیایید آنجا هر روز فقط چای بخورید سخت است. 

دیرباز درباره آموزش‌های نظامی برای تک‌تیراندازی نیز عنوان کرد: دوستان برای این آموزش‌ها کنار ما بودند، فیلم‌هایی را برای شکار دیدیم. من حتی خواستم سمت اسلحه شکاری بروم که آقای غفاری گفت فرق دارد و برای همین اصلاً سمت آنها نرفتیم و با اسلحه‌های خودمان تمرین کردیم اما دیدن فیلم‌های آمریکایی یا فیلمی مثل «دشمن پشت دروازه‌ها» و همچنین نسخه‌های چینی و روسی از چنین آثاری به لحاظ بصری به من کمک کرد که چطور استایل اسلحه گرفتن را حفظ کنم، چه کسی از چشم چپ یا راست نگاه می‌کند یا چگونه می‌نشیند.