لیگ برتر ووشوی باشگاه‌های کشور در حالی با سبک و سیاق جدید برگزار شد که اقدام خلاف عرف یک باشگاه، فینالی را که می‌توانست تکمیل‌کننده کار باشد، تحت‌الشعاع قرار داد. چهاردهمین دوره رقابت‌های لیگ برتر ووشو کار خود را با حضور ۱۰ تیم در 2 گروه 5 تیمی آغاز کرد و پس از برگزاری دیدارهای رفت و برگشت در مرحله مقدماتی

4 تیم جواز حضور در مرحله نیمه‌نهایی را کسب کردند. مرحله نیمه‌نهایی برگزار شد و طی آن پاس ناجا و دانشگاه آزاد با برتری مقابل بیمه حکمت و مقاومت راهی دیدار نهایی شدند. در دیدار رده‌بندی مقاومت، بیمه حکمت را شکست داد و سوم شد اما پاس ناجا در مبارزه پایانی برابر دانشگاه حاضر نشد تا دانشگاه قهرمان شود. پاسی‌ها در حالی قید حضور در مبارزه پایانی را زدند که در تالو ۴ بر صفر نتیجه را به رقیب پرمهره خود واگذار کردند و آخرین تالوکار خود را نیز به روی تالوفیلد نفرستادند. 

مسؤولان تیم پاس طبق قانون فدراسیون جهانی باید اعتراض خود را به نحوه امتیازدهی به صورت کتبی به هیأت ژوری ارائه می‌دادند. هیأت ژوری هم طبق قانون ملزم به بررسی و اعلام نظر درباره اعتراض وارده است. درباره موضوع اعتراض فوق، بعد از بررسی هیأت ژوری و قانع نشدن پاسی‌ها، فدراسیون ووشو در قالب کمیته‌ای متشکل از هیأت ژوری (توحید اسدیان و سعید حیدری)، سرداور مسابقات تالو (محمد فتحی‌راد)، رئیس کمیته داوران فدراسیون (علی جهانگیری) و رئیس کمیته فنی فدراسیون (مهرداد شیرازی) موضوع اعتراض را در حضور سرمربی تیم تالو پاس بررسی کرده و باز هم تغییری در رای‌ها ایجاد نشد. 

با این وجود پاسی‌ها حتی نتیجه این بازبینی را هم نپذیرفته و بر نظر خود مبنی بر ضایع شدن حق تالوکاران‌شان اصرار داشتند و در نهایت هم تصمیم گرفتند، قید حضور در فینال را‌ زده و سالن مسابقات را ترک کنند.

ترک میدان مسابقه و حاضر نشدن در دیدار نهایی کار پسندیده‌ای نبود و پاسی‌ها به عنوان تیمی که سابقه حضور در لیگ طی سال‌های قبل را داشت، به هیچ عنوان نباید سالن مسابقات را ترک می‌کردند. وقتی تیمی در یک دوره از مسابقه شرکت می‌کند، مقررات و شرایط برگزاری آن را نیز پذیرفته و باید مطابق آن رفتار کند. اعتراض حق مسلم یک مربی یا یک باشگاه است ولی همین اعتراض هم راه و رسم و قوانین خاص خود را دارد که برای پاس فراتر از آن انجام شد. در چنین شرایطی یک تیم نباید به خود اجازه دهد زحمات چند ماهه یک مجموعه را با ترک سالن مسابقات زیر سوال ببرد. 

شائبه حمایت فدراسیون از یک تیم خاص و کشاندن آن به رسانه‌ها بدون ارائه سند و مدرک تنها یک ادعای واهی است که چند سالی است در فدراسیون ووشو شنیده می‌شود ولی مطرح‌کنندگان این ادعا هیچ سند و مدرکی تاکنون ارائه نداده‌اند. حتی اگر این ادعای مسؤولان پاس صحت داشته و اعتراض و رأی داوران تالو را قبول نداشته باشند ولی باز هم غیبت در فینال توجیه‌پذیر نیست و به دلیل وجود فیلم اجرای تالوها باز هم امکان پیگیری بعد از پایان مسابقات وجود داشت. 

لیگ برتر ووشو در این دوره به لحاظ کمی و کیفی تفاوت‌های زیادی با دوره‌های قبل داشت. نحوه برگزاری و سازماندهی رقابت‌ها، جذب حامی مالی، پخش زنده تلویزیونی در مدت ۵ روز، تهیه سالن تمرین و آماده‌سازی و حتی اطلاع‌رسانی، از یک فکر خلاق و البته زحمات زیاد چند ماهه برای آن خبر می‌داد که از این جهت و حتی با وجود برگزار نشدن دیدار نهایی، یک نمره مثبت در کارنامه رئیس جوان و جدید آن یعنی امیر صدیقی است. 

درباره بحث فنی هم باید عنوان کنیم به دلیل حضور اکثریت قریب به اتفاق پتانسیل ووشوی کشور و همه مدعیان تالو و ساندا و رقابت آنها با جوانان باآتیه تیم‌های تازه‌وارد، از سطح فنی قابل قبولی برخوردار بود که با قضاوت خوب داوران یک دوره مسابقه سطح بالا را رقم زد. 

در پایان باید عنوان کنیم غیبت پاسی‌ها در کنار همه مسائلی که داشت، یک تجربه بسیار ارزنده برای مسؤولان فدراسیون ووشو بود؛ اینکه می‌شود دیدارهای تالو و ساندا را به صورت همزمان برگزار کرد تا شاهد چنین اتفاقاتی نبود.