کد خبر: 230670تاریخ: 1399/11/30 00:00
«شنای پروانه» بهرغم انتشار نسخه قاچاق، در اکران مجددش به بهترین آمار فروش در دوران کرونا رسید
بازگشت ۳۵۰ میلیونی
عباس اسماعیلگل: این روزها قاچاق نسخه باکیفیت فیلمهای سینمایی ایران در فضای مجازی به یک اپیدمی تبدیل شده است و انگار هر چند وقت یکبار باید منتظر انتشار غیررسمی و قاچاق یکی از فیلمهای روز سینمای ایران در فضای مجازی باشیم. البته در چند وقت اخیر این اتفاق برای ۲ فیلم «شنای پروانه» و «خورشید» رخ داد تا برخی در نخستین فرصت، فیلم مورد نظرشان را به صورت غیرقانونی تماشا کنند و از سوی دیگر قاچاقچیان این فیلمها نیز بدون هیچ زحمتی منتظر میمانند تا فیلمهای باکیفیت ساخته شود و در بهترین فرصت، آنها را روانه فضای مجازی کنند. گفتنی است اکران ابتدایی فیلم «شنای پروانه» که اسفندماه سال گذشته با شیوع ویروس کرونا مواجه شد، تنها چند روز ادامه داشت و سازندگانش آن زمان تصمیم گرفتند این فیلم را در دوران پس از کرونا اکران کنند اما طی چند وقت اخیر و پس از انتشار نسخه قاچاق فیلم، سازندگان آن مجددا «شنای پروانه» را راهی اکران کردند که تاکنون هم استقبال خوبی از این فیلم در پرده سینماها شده است، به طوری که محمدرضا صابری، دبیر و سخنگوی انجمن سینماداران در این باره گفته است: «بعد از جشنواره فیلم فجر، با قاچاق فیلم سینمایی «شنای پروانه» به کارگردانی محمد کارت، صاحبان این فیلم تصمیم گرفتند آن را اکران کنند که البته نمایش این فیلم با استقبال خوبی همراه بود و در ۲ روز اول بیش از ۳۵۰ میلیون تومان در سینماها فروخت. البته این را هم باید بگویم که آخرین سانس سینماها به دلیل منع تردد ساعت ۱۸ در نظر گرفته شده است که این مساله خود میتواند در کاهش مخاطب تأثیرگذار باشد». با همه مشکلات و محدودیتهای موجود، فروش ۳۵۰ میلیون تومانی «شنای پروانه» در این مدت، همچنان از تمام فیلمهایی که در دوران کرونا به نمایش درآمدند بالاتر است که این موضوع نشاندهنده آن است که هنوز برخی مخاطبان سینما ترجیح میدهند با احترام به حق مؤلف فیلمهای مورد علاقه خود را از طریق قانونی تماشا کنند. اما مهمترین نکتهای که در سونامی قاچاق فیلمهای سینمای ایران به چشم میخورد بیتفاوتی و عدم مسؤولیتپذیری مسؤولان مربوط است به طوری که در دوران قبل از کرونا بسیاری از فیلمهای پرفروش سینمای ایران در روزهای پایانی اکرانشان در فضای مجازی قاچاق میشدند و فیلمساز هم به ناچار فیلمش را از پرده سینما خارج میکرد و بهرغم میل باطنی مجبور به اکران فیلم در شبکه نمایش خانگی میشد.
به هر حال در یکی دو سال اخیر پس از قاچاق هر فیلم که با اعتراض سازندگان آن مواجه میشد، برخیها انگشت اتهام را به خاطر سهلانگاری مسؤولان سینمایی به سمت آنها نشانه میگرفتند که عدم پاسخگویی مسؤولان سینمایی نیز به شبهات این اتفاق دامن زده است و همچنان علامت سوالهای بسیاری پیرامون سونامی قاچاق فیلمهای سینمایی در ایران برای اهالی رسانه و سینما در این زمینه وجود دارد.