یونس مولایی: نزدیک شدن به موعد انتخابات ریاست‌جمهوری سال1400 فضای سیاسی کشور و متعاقب آن افکار عمومی را بیش از پیش با مساله رئیس‌جمهور آینده درگیر کرده است. در این میان شرایط آشفته مدیریتی کشور که در سایه حکمرانی جریان غرب‌گرا مصائب زیادی را به مردم تحمیل کرده است، اهمیت این انتخابات را دوچندان کرده است. از یک سو جریانات و گروه‌های انقلابی به دنبال راهکاری برای برون‌رفت از این موقعیت و روی کار آوردن دولتی مناسب برای نجات کشور هستند و از سوی دیگر جریانات غرب‌گرا و اصلاح‌طلب نیز که پس از عیان شدن ناکارآمدی دولت روحانی سعی کرده بودند با تکرار گزاره تشریفاتی بودن نهاد دولت، از خود سلب مسؤولیت کنند، در خفا و علن پروژه انتخاباتی‌شان را پیگیری می‌کنند. 

بر این اساس بیانات روز گذشته رهبر انقلاب و طرح بحث پیرامون ویژگی‌های دولت آینده را می‌توان برای نیروهای انقلابی مغتنم دانست. ایشان در بخشی از بیانات‌شان با اشاره به اهمیت مشارکت مردم، فرمودند: اگر مشارکت پرشور با یک انتخاب درست یعنی انتخاب یک نیروی کارآمد، باایمان، باانگیزه، علاقه‌مند و پرکار همراه شود، نورٌ عَلی نور و تضمین‌کننده آینده کشور است. 

طرح ۴ ویژگی «کارآمدی»، «تدین»، «انگیزه» و «پرکاری» برای دولت آینده و توصیف آن به مثابه عاملی تضمین‌کننده می‌تواند بخش قابل توجهی از ابهامات موجود در میان نیروهای انقلابی را برطرف کند. تجربه انتخابات ریاست‌جمهوری در سال‌های 92 و 96 بخوبی گویای این مهم است که اساسا نبود یک درک مشترک از وضعیت موجود و نداشتن افق نگاه واحد نسبت به ظرفیت‌های بالقوه باعث تحمیل شرایط جبران‌ناپذیری به آینده کشور می‌شود. آنچه این روزها به شکل انکارناپذیری در بدنه نیروهای انقلابی مشهود است، درگیری تشتت‌‌آفرین پیرامون برخی کلیدواژه‌ها و گزاره‌های قابل تفسیر است؛ مساله‌ای که هر چند وجود آن برای دوام و قوام هر جریان سیاسی لازم است اما در عین حال بدون فهم مشترک پیرامون آنها در نهایت نمی‌توان منتظر نتیجه‌ای غیر از تشتت و چندصدایی در بزنگاه‌های سیاسی تعیین‌کننده بود. با این حال سخنان روز گذشته مقام معظم رهبری و ۴ ویژگی طرح شده از سوی ایشان می‌تواند آغاز راهی برای یک همفکری جمعی در میان نیروهای انقلابی باشد. تاکید زعیم انقلاب بر «کارآمدی»، «تدین»، «انگیزه» و «پرکاری» به عنوان ویژگی‌های یک نیروی سیاسی که تضمین‌کننده آینده ایران نیز باشد، با علم ایشان بر شرایط حاکم بر نظام مدیریتی کشور مطرح شده است؛ خصایصی که هر چند نافی دیگر خصایص لازم برای دولت آینده نیست اما نشان از اولویت کشور برای برون‌رفت از موقعیت فعلی دارد. 

«امید» و «خودباوری» به عنوان ۲ رکن مفقود در نظام مدیریتی دولت فعلی به چشم می‌آید، به گونه‌ای که عملا در تمام 7 سال گذشته در مواجهه با صورت‌مساله تحریم‌های خارجی، دولت همواره دست خود را بالا نگه داشته و همین مساله نیز به دشمنان ایران کمک کرده است تا با پی بردن به ضعف سیاست‌گذاران ایرانی، زیاده‌خواهی‌های خود را در قالب پروژه تحریم ادامه دهند. باور جریان انقلابی بر آن است که رفع همین تحریم‌ها نسبت زیادی با کارآمدی و گره‌گشایی‌های داخلی دارد و اساسا همین امر است که می‌تواند پیام شکست تحریم‌ها را به طرف خارجی ارسال کند. از سوی دیگر کاهش محسوس امید مردم به راه‌گشایی مسؤولان، انگیزه دشمنان خارجی را برای ادامه فشارهای‌شان بیشتر کرده است. در چنین موقعیتی یقینا باید خصایص مطرح‌شده برای دولت آینده از سوی رهبر انقلاب را به عنوان عاملی در جهت احیای امید و خودباوری دانست. 

روی کار آمدن جریانی که در سایه انگیزه و ایمان، نماد و نمودی از کارآمدی و پرکاری نیز باشد، نقشه راه جریانات انقلابی برای موفقیت در انتخابات سال آینده و متعاقب آن، ایجاد تغییرات گسترده به نفع مردم است. همان‌گونه که پیش از این نیز اشاره شد، اولویت این 4 خصیصه جریانات انقلابی را بر آن می‌دارد که در انتخاب سیاسی خود بیشترین تمرکز را معطوف به یافتن این موارد در میان نیروهای فعال سازند. انباشت ناکارآمدی‌های دولت پیر و بی‌برنامه یازدهم و دوازدهم این امر را بر همگان مسجل کرده که راه برون‌رفت از موقعیت فعلی تنها در سایه ظهور یک جریان کارآمد که درک کامل و جامعی از ضرورت‌ها، ضعف‌ها و قوت‌ها داشته باشد امکان‌پذیر است. باید به این واقعیت معترف بود که سختی‌های دولتداری (بویژه در شرایط دشوار فعلی) مساله‌ای فراتر از ادعاهایی است که هر فرد و گروه می‌تواند مطرح کند، به همین دلیل جریان انقلابی باید با تمرکز و سختگیری روی کلیدواژه کارآمدی و پرکاری به دنبال گزینه‌ای برود که بیشترین قرابت را با خصایص مطرح‌شده از سوی رهبر انقلاب داشته باشد. 

تاکید ایشان بر تضمین آینده ایران در سایه روی کار آمدن دولتی «کارآمد، باایمان، باانگیزه، علاقه‌مند و پرکار» همچنین باعث می‌شود جریان‌های انقلابی تمرکز خود را بر شاخه‌های فرعی که بعضا باعث تغییر صورت‌مساله و فضای حاکم بر انتخابات می‌شود، نگذارند. گزاره کارآمدی به عنوان مهم‌ترین متغیر برای عبور از بحران‌های فعلی مشت خالی جریان غرب‌گرا را نیز در میان افکار عمومی باز می‌کند. 

در نهایت منویات رهبرانقلاب را می‌توان تلنگری به نیروهای انقلابی برای پیدا کردن جامع‌ترین گزینه ممکن دانست؛ تلنگری که اگر به آن توجه جدی شود در ماه‌های آتی با انداختن نگاهی به کارنامه، برنامه‌ها و سابقه اجرایی هر کدام از گزینه‌های موجود، می‌توان نسخه راه‌گشا برای عبور از شرایط فعلی و شکست غرب‌گرایان را پیدا کرد.