جناب آقای رئیس‌جمهور از همان روزی که نماد دولت‌شان را کلید انتخاب کردند توجه من را به خود جلب کردند. مخصوصا وقتی که برای اثبات اینکه از روی هوا حرف نمی‌زنند و مرد عمل هستند، یک عدد کلید درِ منزل را از جیب‌شان درآوردند و نشان دوربین‌ها دادند و گفتند با همین کلید مشکلات را حل می‌کنند. این کار هرکسی نیست. اعتمادبه‌نفس بالایی می‌خواهد. مثلا آقای جهانگیری با آن همه ادعا رویش نشد از جیبش قالب کره دربیاورد و بگوید «یادتان می‌آید این نبود؟»

جناب روحانی اما این مسیر اعتمادبه‌نفس را تا سقف آن ادامه دادند. یک‌بار گفتند از مردم نظرسنجی کرده‌اند و همه راضی بودند. یک‌بار گفتند ما به وعده‌های‌مان عمل کردیم. سالی یک‌بار هم از رکود عبور می‌کنند. در آخرین حرکت هم در حالی که حدودا ۵ ماه از عمر دولت‌شان باقی مانده، برای استاندار معلوم الحال خوزستان حکم چهارساله ریاست بر سازمان ملی استاندارد را زدند. مثل این است که دقیقه نود و سوم بازی درحالی که ۰-۸ از حریف عقبی بازیکن مصدوم و ضعیف ذخیره را بیاوری داخل زمین و به او بگویی ببین حالا که باختیم؛ پس ۲ تا گل به خودی بزن که رند بشه و بریم.