ممکن است تا کنون در مصاحبه استخدامی ادارات و سازمان‌های مختلفی شرکت کرده باشید که از  «روز قدس ناهار چی خوردی؟» تا «یه فیل رو چه‌جوری میذاری تو یخچال؟» تا تحقیق محلی از ماست‌بندی سر کوچه‌تان تا  تست تعهد سازمانی آلن و مایر را بررسی می‌کنند.

 این مصاحبه‌ها خیال همه ‌را راحت می‌کرد که هر فرد استخدامی در دولت (خواه مسؤول زدن دکمه آسانسور در طبقات مختلف باشد، خواه استاندار و وزیر) از تعهد سازمانی لازم برخوردار است و می‌توان روی او حساب کرد. 

همه اینها روی حساب و کتاب بود تا اینکه جناب آقای رئیس‌جمهور روحانی گفت: «غلامرضا شریعتی تعهد و شایستگی دارد!»

پس از اجرای این استندآپ کمدی، کارشناسان، شرایط استخدام دولتی را برای ۲ دسته کارمندان جزء و مسؤولین درشت تفکیک کردند که به شرح زیر اعلام شده است: 

کارمندان جزء: تست اعتیاد، انگشت‌نگاری، احراز هویت، استعلام محلی، استعلام قضایی، شمردن دندان‌ها، آزمون تخصصی و عمومی، امضای فرم تعهدنامه مالی، اخلاقی، اجتماعی، فرهنگی و هنری و در نهایت آزمون تکرار ۳ بار پشت سر هم عبارت: « تاجر تو چه تجارت می‌کنی؟ تو را چه که تاجر چه تجارت می‌کند؟» جهت اطمینان از تو کار بودن سر افراد. 

کارمندان درشت: داشتن سوابق مدیریتی از زمان حضور در شکم مادرشان، کارنامه موفق از  تعهد به ناراضی نگه داشتن مردم، داشتن حداقل یک پرونده باز اقتصادی در قوه قضائیه و در آخر تایید شایستگی و تعهد فرد توسط یک مقام دولتی با سابقه خوش‌رنگ و خوش‌بوتر.