گروه بینالملل: «من درباره تهدید هستهای ایران، موشکهای حزبالله لبنان یا فلسطینیان صحبت نمیکنم، بلکه درباره تغییر و تحولات مربوط به جمعیت، تغییرات اجتماعی و اقتصادی [رژیم صهیونیستی] سخن میگویم که ماهیت دولتها را تغییر میدهد و پس از یک نسل تهدیدی برای موجودیت آنها قلمداد میشود».
این چکیده هشداری است که رئیس سابق سرویس امنیت داخلی رژیم صهیونیستی به سیاستمداران و مردم جامعه عمدتا مهاجر عبری فلسطین اشغالی میدهد. «یوال دیسکین» 64 ساله یکی از باسابقهترین مدیران اطلاعاتی اسرائیلی است و تنها چهره امنیتی ارشدی که به عنوان رئیس شاباک با هر ۳ نخستوزیر اخیر کابینه رژیم صهیونیستی یعنی آریل شارون، ایهود اولمرت و بنیامین نتانیاهو کار کرده است. حال او معتقد است رژیمی که خود را نماینده یهودیان میداند، تا نسل بعد دوام نخواهد آورد. دیسکین در فاصله سالهای 2005 تا 2011 رئیس سازمان امنیت داخلی رژیم صهیونیستی موسوم به شاباک یا شینبت بوده و به عنوان یک مقام بلندپایه اسرائیلی شاهد عمق آسیبپذیری و ضعف ساختاری این رژیم در مقابل حملات متقابل حزبالله لبنان در جنگ 33 روزه (تابستان 2006) و حماس و گروههای جهادی فلسطینی در جنگ 22 روزه (زمستان 2009) بوده است. او یکی از جدیترین منتقدان نخستوزیر فاسد و متزلزل فعلی یعنی نتانیاهو نیز محسوب میشود، تا جایی که سال پیش در چنین روزهایی پیش از انتخابات ماه مارس به همراه 5 رئیس پیشین دیگر دستگاه اطلاعاتی رژیم، در یک فایل ویدئویی نسبت به باقی ماندن نتانیاهو در قدرت هشدار داده و او را جدیترین تهدید برای موجودیت اسرائیل توصیف کردند.
دیسکین در مقالهای که روز جمعه در شماره ویژه آخر هفته روزنامه یدیعوت آحارانوت چاپ و در تارنمای این روزنامه به ۳ زبان عبری، انگلیسی و اسپانیولی منتشر شد، اعتراف کرد با روند فعلی طی 3 تا 4 دهه آینده نه چیزی از موجودیت رژیم صهیونیستی باقی خواهد ماند و نه جامعهای که خود را اسرائیلی میخواند. این در حالی است که ۶ سال پیش نیز رهبر انقلاب، حضرت آیتالله سیدعلی خامنهای طی بیاناتی، محو اسرائیل تا 25 سال آینده را پیشبینی کرده بودند. متن مقاله دیسکین با عنوان «اینگونه بدون کشور خواهیم ماند» عینا بدین شرح است:
شکاف ما به عنوان یک ملت در حال عمیقتر شدن است. درگیری بین راست و چپ از چالش میان یهودیان و اعراب فراتر رفته، بیاعتمادی به ساختار حکومت مرکزی بیشتر شده و فساد در ساختارهای محلی و ملی در حال افزایش، همبستگی اجتماعی رو به نزول، رهبری فاقد چهره الگو و ارزشهای ما به خاطر ذهنهای مریض عدهای تندرو و اغراق بیش از حد در حال دگرگونی است. تازگی مشخص شده این قدرت بزرگ خاورمیانه حتی نمیتواند حاکمیت داخلیاش را بر نقو، جلیله، اورشلیم [بیتالمقدس] و بنی باراک تضمین کند. حالا با در نظر گرفتن این رویکردها بیایید اطلاعات مرکز آمار را در نظر بگیریم که اخیرا کشف کرده طی 40سال، نیمی از جمعیت [فلسطین اشغالی] را حاریدیها (یهودیان ارتدوکس یا افراطی) و اعراب تشکیل میدهند؛ ۲ جامعهای که طی سالها بشدت توسط حکومت [رژیم صهیونیستی] نادیده گرفته شدهاند و دخالت کمی در اقتصاد داشته و بشدت فقیرند. در عین حال هر دوی این جوامع هیچ کاری با دفاع، خدمت در ارتش و خدمات مدنی نداشته، بشدت ضدصهیونیست بوده و البته قدرت معنوی بالایی دارند. مهمتر اینکه در مقابل چشم آنها، اسرائیل قدرت حاکمیت و تمامیت سرزمینیاش را از دست داده و در خلأ قدرت مرکزی، تندروها در یک جامعه خرابکار به قدرت رسیدهاند. همان طور که در بحران کرونا مشاهده کردیم، مخالفخوانهای یهودی در جوامع ارتدوکس تظاهرات کردند و جوامع بشدت بسته عرب که پر از سازمانهای بزهکار و مسلح هستند با خشونت، باجگیری و اخاذی در بزرگراهها عرصه را بر شهروندان تنگ کردهاند. از دیدگاه حریدیها، اسرائیل به سمت زیان و فروپاشی پیش میرود. اگر دولتهای آتی فورا اقدامات مهمی برای تغییر رفتار حریدیم (جامعه حریدی) انجام ندهند، عواقب ویرانگری در انتظار اسرائیل خواهد بود. علاوه بر حریدیم، اقشار دیگری از جمله سکولارهای کلاسیک، یهودیان افراطی، مزراحیها و اشکنازیها، حتی ثروتمندان، فقرا و دیگرانی نیز هستند که تاب تحمل مشکلات اقتصادی را ندارند.
شرایط متعاقب بحران کرونا پرسشهای وجودی و راهبردی را آشکارتر کرد و آن اینکه آیا اسرائیل از انسجام اجتماعی، انعطافپذیری اقتصادی و قدرت نظامی و امنیتی که تضمینکننده موجودیت آن برای نسل آینده باشد، برخوردار است؟ منظورم روندهای جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی است که اساسا جوهره اسرائیل را تغییر داده و موجودیت آن را طی یک نسل (ربع قرن آینده) با خطر مواجه خواهد کرد.
نیازی نیست که یک کارشناس باشی تا بفهمی تا 30 سال آینده وضعیت حاکمیت [رژیم صهیونیستی] در زمینههای اقتصادی و اجتماعی و همچنین امنیتی پایدار نخواهد ماند و خطرناکتر از همه اینکه بسیاری بدین منوال ترجیح خواهند داد به جای اسرائیل در یک نقطه دیگر جهان زندگی کنند نه اینکه بمانند و بار مشکلات را به صورت نابرابر تحمل کنند و نتیجه اینکه اسرائیل هرگز در برابر تهدیدات مختلف در منطقهای که زندگی در آن دشوار است، دوام نخواهد آورد. در آینده نزدیک تنها یکسوم اسرائیلیها بیشترین بار مشکلات اقتصادی و نظامی را متحمل خواهند شد و به این ترتیب جامعه از مشکلاتی که در انتظار آن است، رهایی نخواهد یافت. هیچ جایی برای کشوری که از گداها و طفیلیها تشکیل شده باشد نیست. ما به کشوری نیاز داریم که از مردمش مواظبت کند نه فقط رهبرانش. ما نیاز به کشوری داریم که تضمین بدهد چیزی برای به جا گذاشتن برای نسل بعد وجود خواهد داشت.