بسیاری از دولت‌های اروپایی یک سال پس از تأثیرات جانبی فلج‌کننده سیاست‌های دولتی در حوزه سلامت عمومی، شاهد افزایش ناآرامی‌های مدنی هستند. سیاست‌های مزبور آزادی‌های اجتماعی را محدود کرده‌ و موجب بیکاری گسترده و نابودی کسب‌وکارهای کوچک، افزایش شدید سوءمصرف مواد مخدر، افسردگی و خودکشی و عدم رسیدگی کافی به بیماری‌های دیگر نظیر سرطان شده است. پایگاه گلوبال ریسرچ نگاهی به اعتراضات اخیر مردم کشورهای سراسر جهان بویژه اروپا نسبت به محدودیت‌های کرونایی و عملکرد ضعیف دولت‌های‌شان انداخته است. بنا بر این گزارش، از آغاز سال ۲۰۲۱ تظاهرات‌های مختلفی در حمایت از پایان دادن به قرنطینه عمومی ناشی از «کووید-19» و واکسیناسیون داوطلبانه در سراسر دنیا از کانادا گرفته تا هلند و لبنان برگزار شده است. در ماه‌های بهمن و اسفند و فروردین نیز دانمارک، سوئد، سوییس، کانادا، فرانسه، آلمان، هلند، اتریش، بلغارستان، صربستان و لهستان شاهد برگزاری تظاهرات در مخالفت با قرنطینه عمومی بودند.

شاید تظاهرات 20 هزار نفری 29 اسفند علیه قرنطینه در شهر کاسل آلمان که با همان شعارهای ضدکمونیستی زمان برچیده شدن دیوار برلین برپا شد و به برخورد با نیروهای ضدشورش انجامید برای ژرمن‌ها چندان تازگی نداشته باشد. تظاهرات مشابه چند هزار نفری در لندن و پاریس، بزرگ‌ترین پایتخت‌های اروپایی نیز که به رویارویی گسترده درون حاکمیتی بر سر قوانین قرنطینه اجتماعی انجامید احتمالا بزرگ‌ترین بحران‌های سیاسی بریتانیا و فرانسه نبوده است. با این حال شاید اگر همه‌گیری کرونا نبود تا مدت‌ها خبری از ناآرامی در کشوری پرت افتاده و آرام در شمالی‌ترین نقطه اروپا به نام فنلاند نمی‌شنیدیم. ۲ روز قبل از تحویل سال نو در کشورمان بود که پس از مدت‌ها فنلاندی‌ها تصمیم گرفتند مقابل ساختمان پارلمان کشورشان تظاهرات کنند. در این روز حدود ۴۰۰ نفر در هلسینکی با شعار «بگذارید مردم نظر دهند» و «حقایق و ارقام با هم نمی‌خوانند» علیه قوانین فاصله‌گذاری اجتماعی تجمع کردند.

 کرونا باعث شد جوامع آرام‌ترین کشورهای قاره سبز آشفته شده و طغیان کنند. در این میان شدیدترین تظاهرات در ماه ژانویه در هلند برپا شد. دولت این کشور قوانین قرنطینه‌ای سختگیرانه‌ای وضع کرد که به موجب آن تجمع بیش از ۲ نفر ممنوع، کافه‌ها و رستوران‌ها تعطیل و عبور و مرور بین ساعات ۹ شب تا ۴:۳۰ بامداد ممنوع شد. از زمان جنگ دوم جهانی که نازی‌ها با صدور فرمان‌هایی از هلندی‌ها خواستند در خانه بمانند، این نخستین‌بار بود که مقررات منع عبور و مرور در این کشور وضع می‌شد و جریمه نقض آن ۹۵ یورو بود. در آیندهوون پلیس چند صد تن از معترضان را با استفاده از خودروهای آبپاش، سگ‌های مهاجم و گاز اشک‌آور و بازداشت‌های متوالی سرکوب کرد. در شهر اورک، مردم یک مرکز آزمایش کرونا را آتش ‌زده و یک مرکز دیگر نیز اسفندماه در نزدیکی آمستردام با بمب دست‌ساز منفجر شد. چند روز بعد نوبت سرکوب شورش ضدقرنطینه در شهر لاهه بود. چندین تن از معترضانی که با چترهای زردرنگ شعار می‌دادند «عشق، آزادی، توقف دیکتاتوری» دستگیر یا مجروح شدند.  دولت ایرلند مشابه هلند سومین قرنطینه عمومی را تا این ماه تمدید کرده و به مردم توصیه کرده در خانه بمانند. در دوبلین پایتخت این کشور نیز صدها نفر از اواسط بهمن‌ماه با حمل پلاکاردهایی که روی آنها نوشته شده بود «قرنطینه را تمام کنید» و «بگذارید ایرلند زندگی کند» تجمع کردند که پس از زد و خورد با پلیس ۲۳نفرشان بازداشت شدند. 

جشن سن پاتریک- تقریبا مصادف با عید نوروز- نیز در این کشور به خاطر عدم استفاده از ماسک توسط مردم به آشوب کشیده شد. دانمارک نیز شاهد برخی از سخت‌ترین شورش‌های ضدکرونایی بود که نقطه عطف آن تجمعات بزرگ و خشونت‌بار گروهی موسوم به «مردان سیاه‌پوش» بود. در این کشور نیز مدارس و دانشگاه‌ها به همراه هر محل تجمع عمومی تعطیل شد. 

دولت سوئد بر‌خلاف اکثر کشورهای اروپایی در ابتدای همه‌گیری کرونا قرنطینه عمومی وضع نکرد و بخش اعظم سال ۲۰۲۰ محدودیت‌های اندکی در زمینه فاصله‌گذاری اجتماعی به اجرا گذاشت با این حال، از پاییز پارسال که موارد ابتلا به «کووید-19» رو به افزایش گذاشت، قوانین سختگیرانه‌تری وضع کرد.  واکنش اجتماعی به این محدودیت‌ها راهپیمایی صدها نفری مردم استکهلم در اعتراض به محدودیت‌های شعاع حرکتی توسط یک گروه شهروندی موسوم به «آزادی سوئد» بود. 

اما بزرگ‌ترین تظاهرات اروپایی ششم مارس در آرام‌ترین کشور قاره یعنی سوییس و آن هم در یک شهر کوچک به نام «شور» بر پا شد که مردم دولت را «دیکتاتور» خواندند. در شهر زوریخ نیز یک حکومت نظامی تمام‌عیار برپا شد.