گروه سیاسی: سخنگوی دولت بار دیگر منتقدان دولت را به سوءاستفاده انتخاباتی از مذاکرات هسته‌ای متهم کرد؛ اتهامی قدیمی که بارها از زبان مقامات مختلف دولتی تکرار شده است. 

به گزارش «وطن‌امروز»، علی ربیعی در نشست خبری روز گذشته خود بار دیگر ارائه توضیحات پیرامون سرانجام مذاکرات را با حمله به منتقدان دولت آغاز کرد، با این تفاوت که این بار منتقدان به خیز انتخاباتی در سایه مذاکرات متهم شدند! اتهامی برخلاف آنچه در نیمه اول عمر دولت روحانی پیگیری می‌شد. اگر سابق بر این دولتی‌ها تلاش می‌کردند با توهین‌های زنجیره‌ای (بی‌سواد، تازه به دوران رسیده، افراطی، بی‌شناسنامه و...) نظرات منتقدان را فاقد ارزش کارشناسی بدانند، با روشن شدن صحت انتقادات، حالا منتقدان به داشتن نگاه انتخاباتی به جریان مذاکرات متهم می‌شوند! 

سخنگوی دولت در بخشی از نشست خبری اظهار داشت: دولت در راه احیای برجام هیچ انگیزه انتخاباتی جز رفع تحریم‌ها و مشاهده اثر مثبت آن بر زندگی مردم که می‌تواند پیش‌درآمدی برای مشارکت حداکثری در انتخابات و تحقق خواست مقام معظم رهبری باشد، ندارد. وی با بیان اینکه کسانی که غیر از این زاویه، شائبه‌ انگیزه انتخاباتی دولت در مذاکرات احیای برجام را به میان می‌کشند، همان‌هایی هستند که سال‌هاست در انتظار نابودی برجام بودند، اظهار کرد: آنان به بهای مشقت زندگی مردم کوشیده‌اند که از این نمد، کلاهی سیاسی نصیب خود کنند و حالا که مذاکرات احیای برجام آغاز شده، قیاس به خود می‌گیرند و تصور می‌کنند که لابد دولت هم باید مثل آنها نیت سیاسی و انتخاباتی از این مذاکرات داشته باشد. سخنگوی دولت ادامه داد: از نظر دولت، مساله احیای برجام یک مساله ملی است و نباید ابزار انتخاباتی قرار بگیرد. دولت برخلاف عده‌ای، هیچ وقت از جیب مردم و منافع ملی برای منافع جناحی و انتخاباتی هزینه نکرده و نخواهد کرد. 

ربیعی در پاسخ به این پرسش که آیا سرنوشت برجام برای دولت عبرت‌انگیز بود، اظهار کرد: سرنوشت برجام به ما یاد داد که هر چند در امنیت‌زایی ایران موفق شدیم و افقی از امکانات تازه به روی‌مان گشوده شد اما به خاطر اختلافات داخلی نتوانستیم چنانکه شایسته بود از آن استفاده کنیم. سخنگوی دولت تاکید کرد: مهم‌ترین عبرتی که از سرنوشت برجام گرفتیم این بود که تصور نمی‌کردیم یک جناح خاص، رقابتی سالم را تا مرز عداوتی مسموم پیش ببرد، همصدا با بدخواهان ایران، دولت را یک روز متهم به نابودکردن دستاوردهای هسته‌ای، یک روز متهم به عدم توجه به توانمندی داخلی و یک روز هم متهم به وادادگی کردند و علیه کسانی که در راه دفاع از منافع ملی و آسایش مردم، در حال مصاف دیپلماتیک با قدرت‌های جهانی بودند، تهمت و قلم زدند. 

وی با بیان اینکه البته ما در دولت هیچ وقت برای احقاق حقوق ملت از هیچ طعنه، فشار، ترور حیثیتی داخلی و ترور فیزیکی خارجی ترسی نداشته و نداریم، تصریح کرد: اما بیشتر از قبل به این باور رسیدیم که برای گرفتن حق مردم نباید تسلیم فشارها و طعنه‌ها شد و نباید به خاطر فشارهای مختلف سیاسی از تلاش برای بازگردان حقوق ملت دست کشید. پس برجام درس‌های زیادی به ما یاد داد. 

وی ادامه داد: حتی زمانی که دولت زورگو و قانون‌شکن ترامپ از برجام خارج شد و سخت‌ترین تحریم‌های تاریخ را علیه ملت ما وضع کرد، این افراد از تخریب و افترا علیه دولت که در خط مقدم جنگ اقتصادی بود، دست برنداشتند. 

ربیعی با اشاره به اینکه ما در دولت، باید تولید و اقتصاد را باهم پیش می‌بردیم، یادآور شد: خوشبختانه سال ۹۹ را با رشد ۲ درصد تمام کردیم؛ هم باید مراقب روان جامعه می‌بودیم و در عین حال، با عقب راندن تحریم‌ها، حق جامعه و مردم ایران را از نظام ظالمانه جهان می‌ستاندیم. در این شرایط،‌ باید منتظر هجمه‌های داخلی هم می‌بودیم.

 

* چه کسانی از سیاست خارجی وام انتخاباتی گرفتند؟

با تمام این توضیحات، آیا منتقدان دولت چشم طمع انتخاباتی به سرنوشت مذاکرات داشته‌اند؟ پاسخ این سوال را پیش از هر چیز می‌توان در الگوی رفتاری دولت یازدهم و دوازدهم مشاهده کرد. دولت روحانی که با وعده مذاکرات کار خود را آغاز کرده بود از نخستین روزهای فعالیتش همواره تلاش می‌کرد با دوقطبی کردن جامعه حول موافقان و منتقدان سیاست خارجی دولت، جبهه منتقدان را با برچسب‌های مختلف مورد هجمه قرار دهد و حتی با خلق این تصور که بدنه منتقدان دولت طرفدار تحریم‌ها هستند افکار عمومی را با خود همراه کند. اما این تمام ماجرا نبود و نگاه انتخاباتی دولت به مذاکرات تا جایی پیش رفت که وزیر امور خارجه در شورای روابط خارجی آمریکا صراحتا به نقش تعیین‌کننده مذاکرات هسته‌ای در سرنوشت اصلاح‌طلبان اشاره و به آنها یادآوری کند که در صورت عدم توافق، موقعیت غرب‌گرایان در داخل ایران تضعیف می‌شود. 

انعقاد برجام و اجرایی شدن آن نیز برخلاف آنچه تصور می‌شد خیال دولتی‌ها را راحت نکرد و آنها در انتخابات ریاست‌جمهوری سال96 نیز سعی کردند بیشترین بهره سیاسی را از مذاکرات خارجی ببرند. حتی اگر بتوان چشم بر ادعاهایی همانند نقش شعارنویسی روی موشک‌ها در بی‌اثر کردن برجام (!) در جریان مناظرات انتخاباتی بست نمی‌توان از این واقعیت غافل بود که رئیس‌جمهور و دولتمردانش تمام اهتمام انتخاباتی خود را بر اصل تخریب منتقدان سیاست خارجی و به موازات آن هراس‌آفرینی جامعه از آنان گذاشتند. ادبیات «آب و صابونی» در میانه تبلیغات انتخاباتی رئیس‌جمهور تنها شاهد مثال کوچکی از این استراتژی حساب می‌شود. با این حال پیروزی در انتخابات سال 96 و اقرارهای مسؤولان دولتی به بی‌اثر بودن برجام در مناسبات اقتصادی در نهایت به خروج رئیس‌جمهور سابق آمریکا از این توافق منتهی شد. دولتمردانی که رویاهای برجامی خود را از دست رفته می‌دیدند بخوبی هشدارهای منتقدان درباره محتمل بودن این سرنوشت را به خاطر داشتند اما سعی کردند این بار با طرح ادعاهایی همانند رضایت منتقدان از بازگشت تحریم‌ها و طمع انتخاباتی آنها نسبت به ایران تحریم شده باز هم به منتقدانی که شرایط سخت پسابرجامی را در روزهای جشن برجامی به آنها یادآور شده بودند حمله کنند. در این میان فارغ از نتیجه مذاکرات میان و ایران 1+4 در وین شاید آنچه بیش از هر زمان دیگر باعث ناامیدی افکار عمومی از روزهای پایانی دولت دوازدهم می‌شود خیز دولتمردان به احیای دوگانه‌های ضدملی با نیت بریدن صدای منتقدانی است که پیش از این حقانیت گفته‌های‌شان یک بار به دولت ثابت شده بود.