در آخرین دیدار لیگ بسکتبال ایران صحنه‌ای خلق شد که در تاریخ بسکتبال ایران برای همیشه ماندگار خواهد شد. بیست‌و‌دومین دیدار فینال لیگ برتر بسکتبال ایران در حالی شنبه بین ۲ تیم مهرام و شهرداری گرگان برگزار شد که در مجموع گرگانی‌ها ۲ بر یک از حریف نامدارشان جلو بودند و در صورت پیروزی در دیدار شنبه می‌توانستند برای نخستین‌بار شهر بسکتبال‌خیز گرگان را به مقام قهرمانی برسانند. بازی به حدی دیدنی بود و اختلاف امتیازات به حدی کم بود که هر لحظه یکی از این دو تیم را می‌دیدی که از حریفش پیش افتاده است و در کل می‌توان ادعا کرد چهارمین مصاف این دو تیم به ‌واقع نمایانگر کلاسی در حد فینال بسکتبال ایران بود. اما اگر از تمام صحنه‌های زیبای این بازی مهیج بگذریم که همه ‌چیز داشت، باید به پرتاب فوق‌العاده پری پتی پوینت، گارد اهل میلواکی آمریکای گرگانی‌ها در واپسین لحظه اشاره کرد که برای همیشه این دیدار را در اذهان بسکتبالیست‌دوستان یا حتی ورزش‌دوستان ایرانی ماندگار کرد. تصمیم او در هزارم ثانیه‌های پایانی برای پرتاب از نیمه خودی در حالی گرفته شد که آنها به ‌رغم اینکه در اکثر اوقات بازی تیم برتر میدان بودند 3 امتیاز از مهرامی‌ها عقب افتاده بودند و تنها احتیاج به یک پرتاب ۳ امتیازی داشتند اما در عین ‌حال فرصتی هم برای رفتن به زمین حریف نبود. در این لحظه حساس بود که این بازیکن 33 ساله کاری کرد کارستان. او در شرایطی که مهرامی‌ها خودشان را آماده جشن پیروزی کرده بودند، از زمین خودشان اقدام به پرتاب توپ به سمت حلقه مهرام کرد تا همگان در سالن و پای گیرنده‌های‌شان میخکوب شوند. توپ رفت و رفت و رفت و در نهایت به شکل عجیبی وارد سبد مهرامی‌ها شد تا فریاد شادی گرگانی‌ها به آسمان رود و ۲ تیم در امتیاز 96 مساوی شوند. چهره تمام کسانی که این صحنه را از نزدیک تماشا می‌کردند دیدنی بود، از صمد نیکخواه‌بهرامی بگیرید تا داوران و معاون وزیر ورزش و جوانان که از آن پرتاب دینی به وجد آمده بودند. وقت اضافی هم با توجه به بیرون رفتن مهدی کامرانی و صمد نیکخواه به علت 5 خطای فردی (در پایان کوارتر سوم) و همچنین دوپینگ روحی بی‌نظیری که گرگانی‌ها از این شوت پری پتی کرده بودند، با برتری 110 بر 103 شهرداری‌چی‌های گرگانی همراه شد. در واقع ارتباط این شهر شمالی با بسکتبال به یک یا ۲ دهه اخیر ختم نمی‌شود، چرا که گرگانی‌ها با ورزش بسکتبال زندگی می‌کنند و از این ‌رو قدر این قهرمانی را شاید بیش از هر شهری درک ‌کنند. آنها نام پری پتی را حالا حالاها فراموش نخواهند کرد و شاید بهترین جمله را در وصف او، یکی از همبازی‌هایش به کار برد که گفت «من امشب دست خدا را دیدم».