نوید مؤمن: رسانه‌های غربی و متعاقبا رسانه‌های دنباله‌رو سیاست خارجی غرب‌گرایانه در داخل کشورمان، مملو از اخبار و گمانه‌زنی‌هایی است که در وصف مذاکرات وین و احیای برجام نگاشته می‌شود. این رسانه‌ها، از زحمات(!) طاقت‌فرسا و شبانه‌روزی دیپلمات‌هایی سخن می‌گویند که قصد دارند «برجام» را به «تنظیم اولیه کارخانه» برگردانند و برای همیشه نام خود را در تاریخ روابط بین‌الملل جاودان کنند! 

در عین حال، تمام این رسانه‌ها پس از این تمجیدها و توصیف‌های بی‌پایان، جملگی تاکید می‌کنند در پروسه «بازگشت به برجام»، قرار نیست همه تحریم‌های ضدایرانی برداشته شود! آنها بارها تصریح کرده‌اند «ضمانت» و «راستی‌آزمایی» معنایی در بازگشت به برجام ندارد و رئیس‌جمهور بعدی آمریکا باید بتواند با یک چرخش قلم (دقیقا مانند آنچه در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ رخ داد)، از توافق شکننده و چندپهلوی برجام عقب‌نشینی کند! فراتر از همه این موارد، «بازگشت نسیه غرب به برجام» باید با «تعهدات نقد ایران» مصادف و متقارن شود، به گونه‌ای که وقایع تلخ و تعهدات یک‌طرفه سال‌های 2016 میلادی (زمان اجرایی شدن برجام) تا ابتدای سال 2021 میلادی تکرار شود!

در این بزنگاه و آشفته‌بازاری که «شفافیت» به حلقه مفقوده آن تبدیل شده، بهتر است وزارت امور خارجه کشورمان و شخص آقای ظریف، لااقل در مقابل انتشار محتوای مذاکرات وین و آنچه پشت میز مذاکرات می‌گذرد، مقاومت نکنند! اصلا آقای ظریف، همان‌‌گونه که بدون کمترین ریسک و دغدغه‌ای و آن هم در دورانی که هنوز وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران هستند، مصاحبه جنجالی و وقیح اخیر را با مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری انجام دادند و بدون هیچ ترسی سفره دل خود را برای «شیفتگان دیپلماسی رویاپردازانه» و «منتقدان ایستادگی در مقابل جنایات آمریکا» باز کردند، این بار هم چشم خود را روی اصول حفاظتی بسته و اجازه دهند افکار عمومی در جریان آنچه طی هفته‌های اخیر پشت میز مذاکرات احیای برجام گذشته، قرار گیرد! 

انصافا آقای ظریف و همراهان ایشان، از سال‌ 1392 تا همین لحظه، به اندازه‌ای به تعهدات خود به غرب درباره «محرمانه ماندن مذاکرات» پایبند بوده‌اند که حتی آمریکا و تروئیکای اروپا نیز راضی به این همه زحمت ایشان نبودند! از سال 1392 تاکنون، حتی جمله‌ای به صورت تصادفی، اتفاقی یا بر اثر دزدی، از محتوای مذاکرات برجامی منتشر نشده تا مبادا خاطر امثال جان کری، موگرینی، جوزف بورل، شرمن و... مکدر شود.

آرزوی‌مان این بود که کاش آقای ظریف با مذاکرات وین نیز مانند «فایل صوتی» برخورد می‌کرد، یعنی ضریب «امنیت‌بخشی محتوایی مذاکرات» را به همان اندازه فایل صوتی محاسبه و اعمال می‌کرد تا در عرض در نهایت کمتر از ۲ ماه، قضاوت مستند و آگاهانه درباره رفتار طرف آمریکایی- اروپایی در مذاکرات، جایگزین روایاتی مانند «پرتاب خودکار»(!) روی میز گفت‌و‌گوها شود! 

بگذریم! باید در اینجا وزیر امور خارجه کشورمان و اعضای دولت را درک کرد! بدیهی است اگر حتی دقایقی از محتوای مذاکرات وین برای افکار عمومی کشورمان افشا شود، جایی برای استمرار مذاکرات باقی نخواهد ماند! کافی است شهروندان متوجه شوند واشنگتن و تروئیکای اروپا، چگونه با «تفکیک صوری تحریم‌های ضدایرانی» و «عدم ارائه ضمانت اجرایی در پروسه رفع تحریم‌ها»، قصد گرفتن امتیازات بیشتر از ایران را دارند! کافی است شهروندان کشورمان فایل صوتی نمایندگان تروئیکای اروپا در مذاکرات وین را بشنوند که می‌گویند: باید به دولت بایدن حق داد! دموکرات‌ها بتازگی در کاخ سفید مستقر شده‌اند و نباید بازگشت آنها به توافق هسته‌ای، به دستمایه‌ای برای اعمال فشار منتقدان بایدن به او و کاخ سفید تبدیل شود! بنابراین، رفع همه تحریم‌های مغایر با برجام امکان‌پذیر نیست و شما (ایران) باید مواضع خود را در قبال احیای برجام تعدیل کنید! 

از زمان مصاحبه «بسیار محرمانه» آقای ظریف با مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری تا زمان انتشار این فایل در شبکه سعودی «اینتر‌نشنال» و رد و بدل شدن این فایل در گروه‌های تلگرامی و حتی گروه‌های دوستانه در واتس‌آپ، تنها ۲ ماه سپری شد! سوال اصلی اینجاست: چه زمانی قرار است محتوای مذاکراتی که در ژنو، وین، مسقط، لوزان و... با طرف‌های عهدشکن آمریکایی و اروپایی انجام و منتج به شکل‌گیری «وضع خسارت‌بار موجود» شد، میان میلیون‌ها ایرانی رد و بدل شود! البته  اگر ایرانیان در جریان محتوای مذاکرات (چه مذاکرات دور جدید و چه مذاکرات اولیه منتهی به برجام) قرار گیرند، اجازه آوردن اسم دیپلمات‌های آمریکایی و اروپایی و گپ‌وگفت با آنها را به وزارت امور خارجه کشورمان نمی‌دهند. ‌ای کاش فایل صوتی مذاکرات وین هم در اختیار مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری بود!