حامد هلالات: پس از گذشت 7 سال باز هم یک جنگ تمام‌عیار بین رژیم صهیونیستی و گروه‌های مقاومت صورت گرفت؛ جنگی که منجر به شهادت 232 فلسطینی اعم از زن و کودک و پیر و جوان شد و در نهایت پس از ۱۲ روز، بامداد جمعه (31 اردیبهشت‌ماه) ساعت 2 با میانجی‌گری مصری‌ها آتش‌بس اعلام شد؛ آتش‌بسی که با درخواست رژیم صهیونیستی همراه بود. جنگ ۱۲ روزه ناتوانی نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی را در برابر عضو کوچک‌‌ محور مقاومت نشان داد. آتش‌بسی که عجز و ناتوانی و شکست رژیم صهیونیستی را برای صهیونیست‌ها و یهودی‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی به ارمغان آورد و اسرائیل که ادعا می‌کند دارای قوی‌ترین و مجهزترین ارتش منطقه است(!) بار دیگر شکست خورد و حالا صهیونیست‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی بیش از پیش به این می‌اندیشند که بهشت برین و سرزمین آرماگدونی که به آنها وعده داده شده بود، خیالی بیش نیست و دیگر نمی‌توانند عمر خود را در پناهگاه‌ها سپری کنند. «دیوید میدان» رئیس سابق موساد در گفت‌وگو با شبکه 11 تلویزیون رژیم صهیونیستی اعتراف کرد: چاره‌ای جز دستیابی به تفاهم با حماس نیست، توسل به زور و قدرت فایده‌ای نداشت، حماس تسلیم نخواهد شد و ما باید این واقعیت را بپذیریم. «تمار زادنبرگ» عضو کنست رژیم صهیونیستی از حزب میرتس هم اذعان کرد: هیچ راه‌‌حل نظامی درباره غزه جوابگو نیست. این دیگر غیرقابل تحمل است، سال‌هاست که ما در همین وضعیت به سر می‌بریم. تنها راه‌حل، دستیابی به توافق با غزه و موافقت دولت با آن است. اذعان به شکست، ناامنی، ترس و تلاش‌ برای زنده ماندن بخشی از واقعیت‌های موجود در سرزمین‌های اشغالی است و صهیونیست‌ها که خود را در برابر حماس و جهاد اسلامی شکست‌خورده می‌بینند، دیگر سودای جنگ با شمال (‌حزب‌الله) را در سر نمی‌پرورانند. معادله جنگ در سرزمین‌های اشغالی عوض شده است و دیگر طرف شرط‌گذار رژیم صهیونیستی نیست و رژیم پوشالی و خانه عنکبوتی باید به شروط مقاومت فلسطینی تن دهد. براساس آمار مرکز پژوهش و آموزش «آلما» در اسرائیل، حماس نزدیک به ۳۵ هزار عضو دارد که ۱۰ تا ۱۵ هزار نفر از آنها جنگجویان مسلح هستند. یک‌سوم مبارزان، در گروه جنگجویان حرفه‌ای موسوم به واحدهای «النخبه» طبقه‌بندی می‌شوند. بر اساس آمار همین مؤسسه، حماس زرادخانه‌ای با ۱۵هزار موشک در اختیار دارد که شامل راکت‌های کوتاه‌برد (۱۵ کیلومتری) قسام و قدس، موشک‌های گراد سجیل با برد ۵۵ کیلومتر و موشک‌های فجر J80 یا M75 ‌ با برد حدود ۱۰۰ کیلومتر است.

اخیرا موشک‌های با برد ۲۰۰ تا ۲۵۰ کیلومتر، توان عملیاتی حماس را بالاتر برده است. 

بر اساس آمارهای همین مؤسسه پژوهشی، جنبش جهاد اسلامی ۱۰ هزار نیروی عملیاتی و ۱۰ هزار راکت، عمدتا با برد ۴۵ کیلومتری در اختیار دارد. رسانه‌های اسرائیلی به نقل از نتایج مرکز پژوهش‌های آلما گزارش می‌کنند حماس می‌تواند هر روز ۴۰۰ تا ۵۰۰ موشک شلیک کند. جهاد اسلامی در همین بازه زمانی قادر به شلیک ۱۵۰ راکت در روز است و در نهایت جنگ 12 روزه آورده‌ای جز تخریب ساختمان‌ها و کشتن زنان و کودکان بی‌گناه برای نتانیاهو و ارتش صهیونیستی نداشت و در نهایت با قبول شکست در مقابل مبارزان فلسطینی تن به آتش‌بس دادند. 

ابعاد نبرد 12 روزه در سطوح داخلی، منطقه‌ای، بین‌المللی

الف- بعد داخلی

در بعد داخلی در سرزمین‌های اشغالی این جنگ‌ آورده‌ای برای اسرائیل نداشت؛ اسرائیل نتوانست جلوی بمباران روزانه سرزمین‌های اشغالی توسط حماس و جهاد اسلامی را بگیرد. سامانه گنبد آهنین بار دیگر ناکارآمدی خود برای صهیونیست‌ها را نشان داد. ترس و ناامیدی بخشی از زندگی صهیونیست‌ها شده است. روزنامه صهیونیستی هاآرتص نوشت: جنگ غزه بی‌فرجام‌ترین جنگ در تاریخ اسرائیل است. هاآرتص با انتشار مقاله‌ای به تصمیم‌سازان اسرائیلی به دلیل ادامه جنگ علیه غزه حمله‌ور شده و این جنگ را بدترین شکست در تاریخ [جعلی] «اسرائیل» توصیف کرد. در این مقاله تاکید شده جنگ کنونی علیه غزه برخی نشانه‌های شکست ارتش «اسرائیل» که به عدم آمادگی‌ها و عملکرد آن بازمی‌گردد را نمایان کرد؛ همچنان که این جنگ حاکی از اختلاف در دولت «اسرائیل» و ناتوانی آنهاست. به جای وقت‌کشی و مخفی شدن در پس تصویر ساختگی از پیروزی نتانیاهو باید جنگ را فورا متوقف کرده و سامان دادن به این شرایط را به یکی دیگر از رهبران «اسرائیل» واگذار کرد. شکست «اسرائیل» در این جنگ بسیار وسیع‌تر از شکست آن در جنگ 2006 لبنان و جنگ‌های 2008، 2012 و 2014 غزه است و جنگ کنونی نتیجه‌ای جز ویرانی و کشتار در غزه و مختل شدن روند زندگی عمومی در «اسرائیل» نداشته است. هاآرتص به دلیل عملکرد نه‌چندان مطلوب ارتش صهیونیستی، خواستار تحقیق و تفحص داخلی از آن شد. در بعد سیاسی، رژیم جعلی صهیونیستی بار دیگر در تشکیل دولت شکست خورد و صهیونیست‌ها باید برای پنجمین بار انتخابات برگزار کنند. موج مهاجرت معکوس در سرزمین‌های اشغالی افزایش پیدا کرده به طوری که برای نخستین‌بار از زمان اعلام تشکیل دولت یهود در سال 1948، این رژیم با نرخ مهاجرتی منفی مواجه شده است. صهیونیست‌ها سرزمین‌ اشغالی را جای مناسبی برای هجرت و زندگی مناسب نمی‌دانند. بسیاری از یهودی‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی ترجیح می‌دهند فرزندان‌شان برای تحصیل به خارج از اسرائیل بروند و هیچ‌گاه بازنگردند. بیش از 50 درصد جوانان یهودی در سرزمین‌های اشغالی، فلسطین را مکانی مناسب برای زندگی نمی‌دانند و به دنبال مهاجرت از فلسطین هستند. اکثر شهرک‌نشین‌های اطراف غزه همانند عسقلان ترجیح می‌دهند از منطقه درگیری مهاجرت کنند و بسیاری از منازل مسکونی در این منطقه خالی شده است و با وجود وعده و وعید دولت اسرائیل اما حاضر به بازگشت نیستند. روزنامه عبری‌زبان هاآرتص تاکید کرد دولت صهیونیستی تمام آرزوهای ساکنان شهرک‌های مجاور غزه را نقش بر آب کرد و اکنون بسیاری از آنها در حال فرار از این شهرک‌ها و رفتن به مناطق دیگر هستند. 

عدم احساس هویت مشترک و تعلق داشتن به یک مکان در سرزمین‌های اشغالی در سال‌های گذشته بویژه در روز‌ها و ماه‌های گذشته افزایش پیدا کرده است. تا جایی که در مناطق صهیونیست‌نشین، بسیاری از جوانان خود را با هویت دینی خود معرفی نمی‌کنند بلکه هویت خود را کشور مبدأ می‌دانند و فلسطین را صرفا یک مکان برای زندگی می‌دانند که روزی به وطن خود یعنی همان مبدأ باز خواهند گشت. با وجود فضای رسانه‌ای و ادراک‌سازی اما بیش از 50 درصد صهیونیست‌ها، فلسطین را وطن خود نمی‌دانند و دنبال بازگشت به سرزمین‌های مادری خود هستند. در بعد امنیتی و ناکامی در جبهه داخلی، صهیونیست‌ها به این مساله اذعان می‌کنند که دیگر فلسطین فرقی با یمن، افغانستان و سوریه نمی‌کند. ترس و نگرانی از آینده نامشخص و  نداشتن امنیت جانی بخشی از روال طبیعی صهیونیست‌ها شده است. تا جایی که هیچ منطقه و شهرکی در سرزمین‌های اشغالی دور از دسترس موشک‌های حماس و جهاد اسلامی نیست. صهیونیست‌ها دیگر بین خود و مردم ساکن غزه و کرانه باختری فرقی نمی‌بینند، زیرا ترس و ناامنی و مرگ را با شلیک هر راکت از غزه جلوی خود می‌بینند. دیگر نه تل‌آویو و نه حیفا و نه بئر السبع مناطق امن نیستند و اسرائیل به ناامن‌ترین منطقه تبدیل شده است.

ب- بعد منطقه‌ای 

در بعد منطقه‌ای این مساله به وضوح دیده شد که اسرائیل توانایی رویارویی با محور مقاومت را ندارد. مردم و افکار عمومی منطقه با وجود دولت‌های سازشگر خود با رژیم جعلی، سودای برپایی نماز در مسجد‌الاقصی را در سر می‌پرورانند. کاربران اجتماعی در فضای مجازی در سراسر منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا همبستگی خود را با مردم غزه، کرانه باختری و سرزمین‌های اشغالی 1948 اعلام کردند. در همین زمینه نیویورک‌‌تایمز از وقوع انقلابی جدید در اعتراضات ضداسرائیلی در دنیا خبر می‌دهد. روزنامه نیویورک‌تایمز آمریکا در گزارشی به گسترش احساسات ضداسرائیلی در دنیا و بروز انقلاب در نحوه ابراز آن پرداخته است. این نشریه در این تحلیل که روز پنجشنبه (30 اردیبهشت) منتشر شد، اذعان کرد اعتراضات جدید علیه اسرائیل به صورت «آنلاین، جهانی و رو به گسترش» هستند. این اعتراضات جایگزین تظاهرات‌های خیابانی در کشورهای عربی برای ابراز مخالفت با اقدامات رژیم اسرائیل می‌شوند. این روزنامه با اشاره به عملیات‌های رژیم صهیونیستی در غزه، تصریح کرده این عملیات‌ها موجب گسترش حمایت‌ها از فلسطین در فضای مجازی شده است. نیویورک‌تایمز نوشته است: «موج صداها، شعارها و ویدئوهای حامیان فلسطین در فضای مجازی به ایجاد وضعیتی کمک کرد که چندین دهه تظاهرات‌ در کشورهای عربی، تحریم‌ اسرائیل و تشدید خشونت‌ها قادر به ایجاد آن نشده بود: سوق دادن آرمان فلسطین به سمت گفتمان جریان اصلی سیاست که تا همین چند ماه پیش معطل مانده بود. حالا ارزش کار رسانه‌ای و مجازی برای فلسطین و اثر آن در مقابله با صهیونیست‌ها ملموس‌تر می‌شود». ویژگی دیگر جنگ غزه، تظاهرات گسترده آوارگان فلسطینی ساکن اردوگاه‌های لبنان و اردن در مرزهای این ۲ کشور با اسرائیل است. تظاهرات در مرزهای لبنان و اردن طی جنگ 12 روزه افزایش پیدا کرده بود و تیراندازی سربازان اسرائیلی به سوی معترضانی که سعی می‌کردند از مرز ۲ کشور بگذرند، دست‌کم یک شهید بر جای گذاشت. در کشورهای تونس، الجزایر، مراکش و سایر کشورهای منطقه مردم با وجود ویروس کرونا به خیابان‌ها آمدند و انزجار خود را از رژیم صهیونیستی اعلام کردند. در عراق گروه‌های مقاومت عراقی آمادگی خود را برای پیوستن به مبارزان فلسطینی اعلام کردند. در منطقه دیگر کسی جز رهبران چند کشور مرتجع به دنبال معامله قرن نیست. اما شاید بزرگ‌ترین دستاورد منطقه‌ای طی جنگ 12 روزه این باشد که برای همگان روشن شد جمهوری اسلامی با وجود مشکلات داخلی و تحریم و حوادث امنیتی در نیروگاه‌های هسته‌ای و ترور شهید فخری‌زاده و شهید سلیمانی هنوز هم توانایی خود را دارد و قدرتش افزایش پیدا کرده است و می‌تواند شیطنت‌های رژیم صهیونیستی را با بهترین روش پاسخ دهد. جمهوری اسلامی هیچ‌گاه و تحت هیچ شرایطی دوستان خود را رها نخواهد کرد؛ به وضوح ثابت شد جمهوری اسلامی بعد از شهادت سردار سلیمانی ضعیف نشده است و توانایی ضربه زدن را در هر سطحی به دشمنان خود دارد. 

پ- بعد بین‌المللی

در بعد بین‌المللی در بیشتر کشور‌های اروپایی و غربی با وجود گسترش ویروس کرونا، مردم این کشورها به خیابان‌ها آمدند و حمایت خود را از مردم فلسطین و غزه اعلام کردند. بیشترین موج اعتراض به سیاست‌های رژیم آپارتاید صهیونیستی در انگلیس، آلمان و ایالت میشگان آمریکا بوده است. بسیاری از ورزشکاران بویژه در دنیای فوتبال بعد از اتمام هر بازی با در دست داشتن پرچم فلسطین حمایت خود را از مردم بی‌گناه فلسطین اعلام ‌کردند. بسیاری از مردم آمریکا به سیاست‌ آپارتاید رژیم صهیونیستی معترض و خواستار توقف شهرک‌سازی و عدم بیرون راندن فلسطینی‌ها از مناطق خود هستند. آنها خواستار فشار بیشتر دولت آمریکا به اسرائیل هستند. طبق نظرسنجی گالوپ، اکثر مردم آمریکا معتقدند دولت ایالات متحده باید فشار بیشتری به اسرائیل وارد کند. همچنین اکثر آمریکایی‌ها معتقدند قانون‌گذاران آنها بیشتر از مردم آمریکا، به منافع اسرائیل توجه می‌کنند. در بعد سیاسی به رغم تلاش‌های آمریکا در نشست‌های شورای امنیت برای جلوگیری از تصویب قطعنامه یا محکوم کردن رژیم صهیونیستی ولی دولت بایدن خواستار پایان تنش با حماس شد. بسیاری از اعضای کنگره آمریکا در فضای مجازی و گفت‌وگوهای خبری خود سیاست‌های رژیم صهیونیستی را محکوم کردند. در بعد امنیتی و نظامی در آغاز حملات موشکی و راکتی حماس و جهاد اسلامی، آمریکا 150 نیروی نظامی خود را از سرزمین‌های اشغالی خارج کرد. همچنین به‌رغم اینکه دولت‌های اروپایی از حق دفاع رژیم صهیونیستی سخن می‌گویند ولی فشارهای دیپلماتیک به این رژیم وارد می‌کنند. در نهایت باید گفت صحنه بین‌المللی و افکار عمومی دیگر رژیم صهیونیستی را دارای حقانیت نمی‌دانند و از سیاست‌ آپارتاید این رژیم حمایت نمی‌کنند و دنبال پایان تنش با فلسطینی‌ها و تشکیل ۲ دولت- به زعم خود- هستند.