انتخابات ریاست‌جمهوری سوریه با نرخ مشارکت 79 درصدی، فصلی تازه از تاریخ شام را گشود؛ فصل بلوغ شعور یکی از مهم‌ترین ملت‌های عرب برای برخاستن از خاکستر جنگ و شکوفایی دوباره. دکتر بشار حافظ اسد، رئیس‌جمهور سوریه با کسب آرایی حتی قاطع‌تر از انتخابات 7 سال پیش (92 درصد) نه‌تنها پیروز این دوره نام گرفت، بلکه از دل یک دهه جنگ تحمیلی مربع غربی- عبری- عربی-عثمانی به کشورش، با سربلندی بیرون آمد. 

«حموده صباغ» رئیس مجلس خلق سوریه که در عین حال ریاست دادگاه انتخابات این کشور را هم بر عهده دارد، روز پنجشنبه در یک نشست مطبوعاتی اعلام کرد اسد از حزب حاکم بعث، با کسب بیش از 13 میلیون و 540 هزار رای در انتخابات ۲ مرحله‌ای (داخلی و خارجی) به 19/95 درصد کل آرا دست یافته و بدین ترتیب برای یک دوره ۷ ساله دیگر سکان رهبری سوریه را در اختیار خواهد داشت. نزدیک‌ترین رقیب او در این انتخابات، یکی از مخالفان سیاسی تابلودار نظام دمشق یعنی «محمود احمد مرعی» از حزب اتحادیه دموکراتیک سوسیالیست عرب تنها توانست حدود 470 هزار رای (31/3 درصد آرا) را به دست آورد. عبدالله سلوم عبدالله، وزیر پارلمانی پیشین کابینه اسد نیز تنها به کسب 5/1درصد آرا قناعت کرد.

 به گزارش اسکای‌نیوز عربی، در انتخاباتی با 18 میلیون و 107 هزار و 109 واجد شرایط رای (بالای 18 سال) دست‌کم ۱۴ میلیون و ۲۳۹ هزار و ۱۴۰ نفر رای صحیح به صندوق‌های مستقر در بیش از 12 هزار مرکز رای‌گیری در سراسر مناطق آزاد شده و اشغالی خاک سوریه و مراکز کنسولی در ۴0 کشور جهان ریخته‌اند، از جمله کشورهای اروپایی فرانسه، بلژیک، اسپانیا، اتریش، سوئد، روسیه، بلاروس، چک، صربستان، لهستان، رومانی و قبرس و کشورهای مهمی چون چین، برزیل، استرالیا، کره‌جنوبی، پاکستان، ایران و اندونزی. ارزش این مشارکت 79 درصدی زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم از مجموع جمعیت 5/22 ‌میلیون نفری اتباع رسمی سوریه، 6/6 میلیون نفر از آنان در حال حاضر مهاجر یا آواره خارج‌نشین هستند و حدود 4 میلیون نفر دیگر در مناطق شرقی و شمالی خارج از کنترل حکومت مرکزی به سر می‌برند. به عبارت دیگر همان‌طور که گزارش‌های هفته پیش رسانه‌هایی مانند الجزیره و رویترز (که سال‌ها به عنوان صدای مخالفان و معارضان بوده‌اند) پیش‌آگهی داده بود، شور و شوق انتخاباتی فقط محدود به سوریه تحت کنترل بشار اسد نبوده و بخش قابل توجهی از مجموع رای 14 میلیونی را کسانی به صندوق ریخته‌اند که در عمده مدت یک دهه جنگ، داخلی توسط دستگاه‌های تبلیغاتی غربی و عربی همسو با تروریست‌ها و تکفیری‌ها مخالفان نظام دمشق معرفی می‌شدند. 

تصاویر زیبا و ماندگار از برگزاری انتخابات 26 مه از شور و شادی سوری‌ها در شهرهای مختلف، از حلب و حماه و حسکه در شمال گرفته تا لاذقیه در ساحل مدیترانه و دمشق و حمص و دوما و درعا در جنوب شام که به سراسر جهان ارسال شد، حکایت از نمایش اراده یک ملت برای نه گفتن به جنگ و تفرقه و اتحاد دوباره زیر پرچم یک نظام قانونمند داشت. 

به همین دلیل بیراه نیست نظر کارشناسانی که معتقدند بشار اسد 55 ساله، به عنوان پیروز میدان نفسگیر حفظ هویت و تمامیت ارضی سوریه، حالا از 21 سال پیش که به اجبار جای پدر درگذشته‌اش را در کاخ الروضه دمشق (مقر دفتر ریاست‌جمهوری) گرفت، محبوب‌تر و مشروع‌تر است. این مشابه همان دیدگاه حامیان نسخ جمهوری چهارم ناکارآمد فرانسه است درباره مشروعیت ژنرال دوگل - رهبر خارج‌نشین مقاومت فرانسه در مقابل اشغال نازی‌ها- که در پایان جنگ دوم جهانی به عنوان پیروز جنگ و حافظ تمامیت کشور، بدون حتی یک رای به مقام ریاست‌جمهوری پنجم فرانسه رسید. 

این انتخابات تاریخی، ادعای مشترک واشنگتن به همراه متحدان غربی‌اش در لندن، پاریس، رم و برلین را بی‌اثر کرد که هفته پیش از رای‌گیری در بیانیه‌ای مشترک مدعی شده بودند انتخابات ریاست‌جمهوری 2021 سوریه نه آزاد است نه عادلانه. همچنین بار دیگر روسیاهی اوضاع شام بر چهره رژیم‌های مداخله‌گر منطقه مثل ترکیه، رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی ماند که جلوی مشارکت انتخاباتی میلیون‌ها سوری را در مناطق تحت کنترل‌شان (از جمله بلندی‌های جولان) گرفتند که اگر چنین نمی‌کردند، نرخ مشارکت به بیش از 85 درصد می‌رسید؛ آماری که کشورهای مدعی دموکراسی در غرب به خواب هم نمی‌بینند. 

در همین مورد دیدگاه سفیر سابق ایالات متحده در دمشق و یکی از بزرگ‌ترین سوریه‌شناسان در غرب بسیار قابل تأمل است. «رابرت ردفورد» صبح چهارشنبه پیش همزمان با آنکه بشار به همراه همسرش رای خود را در دوما - حومه سابقا جنگ‌زده دمشق که حالا 4 سال پس از زخم آخرین جنایت شیمیایی تروریست‌های مورد حمایت ترکیه، سعودی، انگلیس و رژیم صهیونیستی به زندگی عادی بازگشته- به صندوق بیندازند، دست به اعترافی صریح‌ زده بود. او رای دادن بشار اسد در شهر دوما در جریان انتخاباتی آزاد را که یکی از مهم‌ترین رهبران شورای معارضان داخلی سوریه (محمود احمد مرعی) با او به رقابت مستقیم پرداخت، حتی فارغ از نتیجه نهایی، نشانه شکست سیاست خصمانه یک دهه‌ای ۳ دولت اخیر اوباما، ترامپ و بایدن برشمرد. ردفورد در مقاله‌ای در روزنامه واشنگتن‌پست نوشت: این نشانه‌ای از شکست دیپلماسی آمریکاست که روی انتقال قدرت از خاندان اسد از طریق مذاکرات سیاسی ژنو با نظارت سست سازمان ملل از ۷ سال قبل حساب باز کرده بود. فورد اظهار کرد: این انتخابات بر نبود هیچ‌گونه نفوذی از سمت آمریکا دلالت دارد، چرا که در غیر این صورت اسد نمی‌توانست چنین کارزاری را با حمایت کامل نیروهای نظامی و دستگاه‌های امنیتی به راه بیندازد.

ردفورد در نهایت با ذکر این نکته که از این پس قدرت‌های بزرگ همانند آمریکا نمی‌توانند اسد را کنار بزنند، به دولت فعلی آمریکا توصیه می‌کند: «سیاست آمریکا در دوره ریاست‌جمهوری جو بایدن حاکی از قصد این کشور برای حضور فعال در سوریه و انجام کاری فراتر از حمایت از انتقال کمک‌های بشردوستانه نیست و این کشور تا این لحظه فرستاده ویژه‌ای برای خود در سوریه تعیین نکرده است».

جالب اینکه غربی‌ها و دیگر حامیان تروریسم در سوریه نمی‌توانند ادعای پوچ خود را که حتی قبل از برگزاری انتخابات سوریه مطرح شده است در مجامع بین‌المللی اثبات کنند. یکی از مهم‌ترین دلایل آن تعدد کشورهایی است که هیات‌های پارلمانی خود را برای نظارت بر انتخابات به این کشور گسیل کردند.

 هیات‌های نظارتی بیش از 20 کشور از جمله روسیه و چین (۲ عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل)، همچنین ایران، پاکستان و اندونزی (بزرگ‌ترین دموکراسی‌های جهان اسلام)، الجزایر و تونس (درخشان‌ترین دموکراسی‌های عربی)، مصر و امارات (۳ قطب مدنی قدیم و جدید عرب)، مالزی (قطب مدنی جهان اسلام) و بلاروس، سلامت این انتخابات را تایید کردند. 

دیروز نیز ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه و ژائو لی‌جیان، سخنگوی وزارت خارجه چین در پیام‌هایی پیروزی اسد در انتخابات را تبریک گفتند.