نیما علیپور: یکی از اتفاقاتی که این روزها در فوتبال ایران بیش از پیش رواج پیدا کرده و از سوی ارکان قضایی نیز با آن برخورد لازم صورت نمیگیرد، هجوم برخی بازیکنان و عوامل تیمها به سمت دوربینها است!
در این فصل لیگ برتر فوتبال ایران بویژه در هفتههای اخیر بیش از هر زمان دیگری شاهد حمله برخی بازیکنان و عوامل تیمها به سمت دوربینهایی هستیم که در حال شکار برخی صحنههای رخ داده در ورزشگاهها هستند. هر چند بر نحوه ضبط این تصاویر نیز انتقاد بسیاری وارد است اما آنچه از سوی برخی بازیکنان و عوامل تیمها اتفاق میافتد جای تامل و برخورد از سوی مراجع انضباطی و قضایی دارد.
به طور حتم محلهایی که باید به پوشش تصویری و محل حضور خبرنگاران و گزارشگران تعلق گیرد از سوی سازمان لیگ مشخص است اما اینکه تا چه حد این مساله مورد توجه قرار میگیرد و اجرایی میشود و چه نقاط ضعفی در این رابطه وجود دارد، مسالهای است که باید نسبت به آن دقت عمل بیشتری داشت و مانع تردد اصحاب رسانه در مکانهایی شد که نباید در آن حضور داشته باشند.
در عین حال آنچه در فوتبال ایران چندین و چندبار رخ داده و تنشهای بسیاری را با خود به همراه داشته است، ضبط پنهان و شیطنتآمیز فیلم، عکس و حتی صدا توسط برخی عوامل تیمها از عوامل تیم مقابل است که به صورت نامحسوس اقدام به تهیه آن میشود.
با این وجود اما در فوتبال حرفهای دنیا مشخص است که بازیکن، مربی و عوامل یک تیم باید چه نوع رفتاری از خود نشان دهند و در مقابل دوربینها چه واکنشی داشته باشند، حتی در بدترین و بحرانیترین زمان ممکن. بهندرت پیش میآید امروز شاهد حمله و هجوم بازیکنان و عوامل تیمهای مختلف به سمت دوربینها باشیم، اتفاقی که در فوتبال ایران طی روزهای اخیر که جنجال و تنش در آن به حد اعلا رسید، به دفعات در حال تکرار است.
از بازی سپاهان - پرسپولیس که بگذریم، همین دیدار اخیر آلومینیوم اراک - تراکتورسازی تبریز نمونه بارز هجوم برخی بازیکنان و عوامل تیمها به سمت دوربینها است، حتی اگر در اولی یکی از عوامل تیم سپاهان به عنوان ضبطکننده تصویر و در دومی یکی از خبرنگاران مورد یورش واقع شده باشد.
از این دست اتفاقات در فوتبال ایران کم نیست اما حتی در شرایط جنگی نیز اهالی رسانه و دوربینها مصونیت دارند و نباید مورد هجوم و ضربه واقع شوند. در زمین مسابقه جز رختکن یک تیم، حریم شخصی برای ضبط فیلم، عکس و صدا وجود ندارد و بازیکنان و عوامل هر یک از تیمها باید بخوبی بدانند با خروج از هتل تیم تا حضور در زمین مسابقه و اتمام آن، از هر زاویه و فاصلهای رفتار و گفتار آنها رصد میشود و باید رفتار حرفهای از خود نشان دهند.
مشخص نیست علت هجوم برخی بازیکنان و عوامل تیمها برای پنهان کردن وقایع تلخی که در طول یک مسابقه ورزشی رخ میدهد چیست؟ بهتر نیست به جای حمله به سمت دوربینها، با رفتار حرفهای به هیچ کس و هیچ چیز بهانه نداد؟ هر تیم ورزشی باید به عوامل خود بفهماند حتی نیمکت نیز برای بازیکنان و عواملش مصونیت به همراه نمیآورد و صرفا رفتار و گفتار حرفهای است که میتواند از بروز حاشیه و جریمه جلوگیری کند.
در این بین اما متاسفانه چشمپوشیهای کمیتههای انضباطی و اخلاق و برخوردهای نیمبند و غیر اثرگذار موجب میشود این رویه کماکان ادامه داشته باشد و باز هم شاهد هجمه برخی بازیکنان و عوامل تیمها به سمت دوربینها و بعضا اهالی رسانه باشیم و آب از آب تکان نخورد، اتفاقی که اگر در کشورهای توسعهیافته فوتبالی رخ دهد به طور حتم با برخورد شدید انضباطی و محرومیتهای سنگین روبهرو میشود.