کشف گور دسته‌جمعی مربوط به ۲۱۵ کودک بومی کشته شده به دست بنیان‌گذاران انگلیسی کشور کانادا، افکار عمومی جهان را نسبت به فجایع دولت‌های استعمارگر غربی حساس‌تر از هر زمان دیگری کرده است. طی یک ماه اخیر دولت‌های فرانسه و آلمان مجبور شده بودند نسبت به افشای نسل‌کشی اسلاف استعمارگر خود در قاره سیاه طی دهه‌های ابتدایی و انتهایی قرن بیستم میلادی واکنش نشان دهند. اینک درباره کشف بقایای اجساد کودکان بومی در محوطه یک مدرسه شبانه‌روزی سابق در ایالت بریتیش کلمبیا که به حدود 100 سال قبل بازمی‌گردد، دولت کانادا مجبور شده ژستی مشابه همتایان فرانسوی و ژرمن خود بگیرد. 

جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا از شوک و پریشانی خود درباره کشف بقایای اجساد این کودکان سخن گفت و آن را یادآور یک فصل تاریک و شرم‌آور از تاریخ کانادا خواند. 

مدرسه شبانه‌روزی کملوپس که این گور جمعی در زیر ساختمان آن پیدا شده، سال ۱۸۹۰ توسط کلیسای کاتولیک ایالت بریتیش کلمبیا تأسیس شد و به دنبال رسوایی‌های متعدد درباره سوء‌استفاده‌های جسمی، عاطفی و جنسی در سال ۱۹۷۸ تعطیل شد. هنوز علت و زمان مرگ دقیق این کودکان مشخص نشده اما برخی اجساد کشف شده متعلق به کودکان ۳ ساله است. 

این مدرسه و مراکز آموزشی از این دست با هدف دور کردن کودکان بومی از خانه و جوامع‌ آبا و اجدادی‌شان در مناطق تازه اشغال شده توسط استعمار بریتانیا در غرب کانادا و ممنوع کردن صحبت به زبان‌های مادری یا انجام مناسک سنتی‌شان تاسیس شد. 

از زمان شکل‌گیری کانادا در قرن ۱۹ میلادی، دولت، کودکان بومیانی را که قدمتی هزاران ساله داشتند، از خانواده و قبیله جدا می‌کرد و آنها را در مدارس شبانه‌روزی و نزد خانواده‌های سفیدپوست به فرزندخواندگی می‌فرستاد. 

اسناد موجود نشان می‌دهد دانش‌آموزان این مدرسه همواره در معرض شیوع سرخک، سل، آنفلوآنزا و سایر بیماری‌های مسری قرار داشتند و بسیاری جان خود را از دست دادند. 

گزارشی که به سفارش دولت کانادا در سال ۲۰۱۲ منتشر شد، خاطرنشان کرد آثار سوء اجرای طرح اعزام اجباری کودکان بومیان به مدارس شبانه‌روزی انگلیسی‌زبان، موجب پدید آمدن نسلی آزرده شد. بچه‌هایی که از این مدارس فارغ‌التحصیل می‌شدند، «کودکانی با روح مرده و آزرده» بودند. 

به گزارش بی‌بی‌سی، خانم روزان کازیمیر، رئیس قبیله «تتس» در شهر کملوپس بریتیش کلمبیا گفت آنچه کشف شده، یک فقدان غیرقابل تصور است که هرگز توسط مدیران مدرسه ثبت نشده بود. 

کشفیات اخیر مشتی از خروار جنایت‌های استعمارگران آنگلوساکسون در قاره آمریکای شمالی است. طی قرن‌های پانزدهم تا بیستم میلادی، کشورهای اروپای غربی به همراه دولت‌های جدید آمریکا، کانادا، استرالیا، نیوزیلند، برزیل، رودزیا و رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی جنایات بی‌شماری علیه بومیان مناطق تحت نفوذ استعمار خود مرتکب شدند که رژیم صهیونیستی به نوعی آخرین بازمانده همان رویه استعماری است؛ انگلیسی‌ها در مستعمرات خود در اغلب مناطق آفریقا، هند و آسیای جنوب شرقی، خاورمیانه و آمریکای شمالی و مرکزی؛ فرانسوی‌ها در آفریقای شمالی، مرکزی و غربی به همراه بخشی از کارائیب و اقیانوسیه، هلندی‌ها؛ اسپانیایی‌ها و پرتغالی‌ها در آمریکای مرکزی و جنوبی، آفریقای غربی و مرکزی و آسیای جنوب شرقی و دست آخر آلمان‌ها و بلژیکی‌ها در مناطق محدودتری از قاره سیاه بویژه کنگو و نامیبیا. 

آنچه باعث شده در سال‌ها بویژه ماه‌های اخیر، دولت‌های غربی (جز بریتانیا و ایالات متحده) ظاهرا وجدان‌درد گرفته و ژست‌های حاکی از شرمساری نسبت به این گذشته تاریک نشان دهند، نیازی است که استعمارگران پست‌مدرن در جهانی بشدت رسانه‌ای شده به موضع برتر اخلاقی دارند تا بتوانند هر چه بیشتر در روند جهانی‌سازی و استثمار بیشتر دیگر کشورها مشارکت کنند. 

مثلا هفته گذشته، ژرمن‌ها به تقلید از همسایگان فرانسوی خود ناگهان به فکر جبران جنایات یک قرن پیش خود در مستعمره سابق‌شان (نامیبیای کنونی) افتادند و فرانک والتر اشتاین مایر، رئیس‌جمهور آلمان اعلام کرد بزودی در مراسمی در مجلس این کشور فقیر جنوب غربی قاره سیاه به طور رسمی عذرخواهی خواهد کرد. 

هایکو ماس، وزیر خارجه آلمان نیز اعتراف کرد این یکی از تاریک‌ترین بخش‌های تاریخ مشترک آنها بوده است. 

تا پیش از آنکه قتل‌عام دست‌کم 100 هزار بومی در مناطق بیابانی و اردوگاه‌های اجباری نامیبیا توسط استعمارگران ژرمن در فاصله سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸ فاش شود، آلمان خود را ملتی غیراستعماری برمی‌شمرد. 

پذیرش نسل‌کشی ۲ قبیله ناما و هِرِرو در نامیبیا اما حاصل ۵ سال مذاکره مقامات ۲ کشور است و آلمان‌ها طی یک پروژه کاملا تبلیغاتی قرار است ظرف 30 سال یک میلیارد و ۱۰۰ میلیون یورو به پروژه‌های عمرانی دولت نامیبیا در قلمرو ۲ قبیله یاد شده اختصاص دهند که خود این پروژه‌ها به غارت منابع زیستی بومیان دامن می‌زند. 

در همان حال دولت آلمان و شرکت‌های معدنی و خودروساز این کشور در حال رقم زدن فاجعه‌ زیست‌محیطی و جمعیتی جدیدی در کشور گینه در ساحل غربی آفریقا هستند؛ کشوری فقیر که ژرمن‌ها در آن وارد رقابتی ویرانگر با چینی‌ها برای تاراج منابع بوکسیت (سنگ آلومینیوم) مورد نیاز صنایع خودروسازی مشهور خود هستند. تخریب گسترده محیط‌زیست مناطق آلومینیوم‌‌خیز شمال غربی این مستعمره پیشین فرانسه در حوزه رودخانه‌های ویکتوریا و کوگون، باعث کم‌آبی گسترده و بحران زیستی مردم بومی گینه شده است. 

پنجشنبه گذشته رئیس‌جمهوری فرانسه نیز خود را به محل یادبود نسل‌کشی عظیم روآندایی‌ها در کیگالی، پایتخت این کشور کوچک آفریقایی رساند تا کشورش از بازی جدید استعمار اروپا در قاره سیاه جا نماند. 

کمیسیون تحقیقی که امانوئل مکرون ۲ سال پیش با هدف ریشه‌یابی فجایع سال 1994 در روآندا که منجر به نسل‌کشی ۲۵۰ تا ۸۰۰ هزار تن از قوم «توتسی» شد دایر کرد، اخیرا بدون آنکه رژیم فرانسه را همدست «هوتو»ها در این نسل‌کشی عنوان کند، کاسه کوزه‌ها را بر سر دولت سوسیالیست وقت به ریاست‌جمهوری فرانسوا میتران شکسته و او و مشاورانش را به حمایت بی‌قید و شرط از حکومت مرکزی نژادپرست، فاسد و خشن در روآندا متهم کرده است. 

البته سخنرانی اخیر مکرون در کیگالی مبنی بر پذیرفتن مسؤولیت رژیم فرانسه در بزرگ‌ترین فاجعه نسل‌کشی دوران معاصر، با واکنش تند ادوارد بالادور، نخست‌وزیر وقت این کشور مواجه شده که در مصاحبه با شبکه فرانس‌۲۴ و رادیو سراسری فرانسه این انتقادها را غیرمنصفانه خوانده و تلاش کرده پای سازمان ملل متحد و برخی دیگر از کشورهای غربی را هم که عامدانه در جلوگیری از قتل‌عام‌های قومی مداخله‌ نکردند، به ماجرا باز کند. 

دولت‌های آلمان، فرانسه و کانادا، علاوه بر اعتراف نمایشی به جنایت‌های استعماری گذشته‌شان، یک اشتراک منافع دیگر هم دارند و آن حمایت از کودتاهای سیاسی و نظامی اخیر در ونزوئلا و بولیوی برای غارت منابع نفتی و لیتیومی این دو کشور برخوردار از رؤسای‌جمهور مخالف غرب بوده است.