با توجه به ماه‌های پایانی دولت روحانی، رئیس سازمان برنامه و بودجه در جمع ورزشی‌‌ها وعده‌های عجیبی داد و ناگهان یاد این حوزه کاری افتاد. کمتر از ۲ ماه دیگر بازی‌های المپیک توکیو برگزار خواهد شد. این در حالی است که در فاصله کوتاهی که به پایان دولت باقی مانده، وعده‌های مسؤولان برای کمک مالی به ورزش و ورزشکاران از سر گرفته شده؛ از پاداش‌های میلیاردی به مدال‌آوران المپیک گرفته تا واریز بودجه به فدراسیون‌های ورزشی. آنچه همیشه در پایان دولت‌ها دیده شده، وعده‌هایی است که داده می‌شود اما مشخص نیست با روی کار آمدن دولت جدید چقدر از آنها جامه عمل خواهد پوشید.

ورزش و به دنبال آن میدان المپیک هم جدا از جار و جنجال‌های سیاسی نبوده و حالا که فرصت کمی تا این رویداد باقی مانده، مقامات سیاسی با حضور در جمع ورزشی‌ها وعده‌هایی می‌دهند که مشخص نیست تا پایان دولت چقدر از آنها می‌تواند محقق شود. البته، در این میان این سوال مطرح می‌شود که تا امروز، آقای نوبخت کجا بوده و در واپسین روز‌های فعالیت خود، چگونه شد که به یاد ورزش افتاد؟ چنین نمایش‌هایی که معمولا تاثیری هم ندارد، یک بازی رسانه‌ای و موسمی است که بزودی هم از یاد می‌رود، چراکه فاقد راهبرد و عقلانیت است. 

 

* ورزش در اولویت دولت روحانی؟

محمدباقر نوبخت، رئیس سازمان برنامه و بودجه یکی از مقامات سیاسی‌ای است که در اردوی تیم ملی کشتی و در جمع روسای فدراسیون‌های المپیکی حاضر شد و به درددل‌های ورزشی‌‌ها که همه از نوع مالی بود، گوش داد و در پایان گلایه‌ها، قول‌هایی داد. نوبخت با اشاره به حمایت مالی و پشتیبانی از ورزش، گفت: «ما حداکثر پرداخت‌ها را در ردیف‌ بودجه که تعیین شده، انجام می‌‌دهیم.

برخی از توزیع بودجه نیز خارج از ردیف اما بر اساس ظرفیت‌های قانونی خواهد بود. من در ۸ ماه اخیر ۳ بار در جمع ورزشی‌ها بودم و این رفت‌و‌آمدها به خاطر این است که بگوییم ورزش در اولویت است». البته سال‌هاست ورزشی‌ها از چانه کوچک بودجه به ورزش می‌گویند اما به نظر می‌رسد چیزی که در دولت تدبیر و امید اهمیت نداشت، همین ورزش بود. بی‌توجهی مسؤولان دولتی در کنار ناتوانی وزارت ورزش، باعث شد عملا، ورزش در دولت روحانی به موضوعی دست دوم و چندم تبدیل شود. اکنون هم با همین رویکرد، در روزهای آخر دولت یاد ورزش کرده‌اند و آمده‌اند تا عکس یادگاری بگیرند و بروند برای همیشه تاریخ.

 

* عدم اجرای عدالت در ورزش

اینکه رئیس سازمان برنامه و بودجه در پایان دولت از کمک ۲۰۰ میلیاردی برای تجهیز مجموعه ورزشی  آزادی و از کمک ۳۰ میلیاردی به کشتی می‌گوید، سوالاتی را در اذهان ایجاد می‌کند مبنی بر اینکه در این ۵ سال که تیم‌ها برای المپیک آماده می‌شدند، کجا بودید؟ آیا حالا که یک ماه به پایان دولت مانده، این بازدیدها و قول‌ها نمایش نیست؟ آیا قرار نیست مسؤولان سیاسی کشور به مدیریت ویرانگر خود پایان دهند و ورزش روزهای خوش مدیریتی ببیند؟ نوبخت همچنین در بازدید از اردوی کشتی از مزیت‌های این رشته و همین‌طور فوتبال صحبت کرد که همین موضوع عدم برقراری عدالت را در دولت روحانی نشان می‌دهد. ووشو همانند کشتی در بازی‌های آسیایی جاکارتا خوش درخشید و وزنه‌برداری بیشتر از کشتی در المپیک ریو مقتدر حاضر شد؛ اینکه بودجه خاصی برای کشتی و فوتبال در نظر و رشته‌های دیگر نادیده گرفته شود، درست بوده و عدالت اجرا شده است؟ بر چه مبنای کارشناسی نوبخت چنین از بیت‌المال می‌بخشد و عکس یادگاری می‌گیرد؟ همین نشان از عمق تحلیل و شناخت نوبخت و البته مدیران ارشد ورزش کشور است که چنین ویرانه‌ای را به ارث می‌گذارند. مدیریت سلطانی‌فر در وزارت ورزش بارها مورد نقد قرار گرفته، به طوری که اگر موضوع از رسمیت افتادن کابینه نبود، سلطانی‌فر خیلی زودتر از پایان دولت صندلی وزارت را ترک می‌کرد اما همین موضوع باعث شد همچنان بر مسند قدرت تکیه زند.

حالا که فرصت اندکی تا پایان دولت باقی مانده، آقای نوبخت در تلاش است با وعده‌های حمایت مالی، وجهه خوبی از خود برجا بگذارد اما باید دید این وعده‌ها تا چه اندازه اجرایی و عملیاتی خواهد شد و البته، ورزش این سال‌های رکود و رخوت و مسببان آن را فراموش نخواهد کرد.