میکلوش فهر، مارک ویوین فو و البته کریستین اریکسن. این می‌توانست بدترین شروع تاریخ یورو باشد! جهان شاهد یکی از ترسناک‌ترین صحنه‌های ممکن بود؛ ایست قلبی کریستین اریکسن وقایع مشابهی را به خاطر می‌آورد که بعضا پایان ناگواری داشتند. در اتفاقات بعد ازظهر شنبه در ورزشگاه پارکن کپنهاگ چیزی در عادی بودن صحنه وجود داشت که آن را بشدت وحشتناک می‌کرد. آخرین پرتوهای آفتاب بعد ازظهر به زمین پارکن، جایی که سکوها به همان اندازه‌ای که محدودیت‌های کرونا اجازه می‌داد پر بود، می‌تابید؛ اکثر هواداران حاضر در ورزشگاه را دانمارکی‌ها با رنگ‌های قرمز و سفیدشان تشکیل می‌دادند اما پشت یکی از دروازه‌ها 3000 هوادار فنلاندی با رنگ‌های سفید و آبی نیز حضور داشتند. بازی اما متوقف شده بود. زمین در سکوت فرو رفته بود. مسؤولان مسابقه و سرمربیان در یک گوشه زمین جمع شده بودند و در گوشه‌ای دیگر بازیکنان دانمارک اشک‌ریزان دور تیم پزشکی حلقه‌زده بودند و در حالی که پزشکان برای احیا و نجات جان کریستین اریکسن تلاش می‌کردند، سپری محافظ از چشم اغیار دور آنها تشکیل داده بودند. وقتی پس از حدود 12-10 دقیقه بازی رسما لغو شد، بدترین اتفاق ممکن از فکر همه گذشت اما تقریبا یک ساعت پس از آنکه اریکسن با ایست قلبی به زمین افتاد، یوفا در بیانیه‌ای اعلام کرد ستاره دانمارک به بیمارستان منتقل شده و شرایطش تثبیت شده است. اریکسن را به بیمارستان ریس منتقل کرده بودند که در کنار استادیوم واقع شده و با ماشین تنها 5 دقیقه از پارکن فاصله دارد. ابتدا گزارش شد که اریکسن هنگام بیرون برده شدن از ورزشگاه دستش را بلند کرده است و چشمانش باز بوده‌ است. گزارش شد یکی از افراد تیم پزشکی انگشت شستش را به نشانه موفقیت‌آمیز بودن عملیات احیا و نجات اریکسن بالا برده است. اینها همه زمزمه‌هایی خوش‌بینانه اما مبهم بود. خوشبختانه در عرض حدود یک ساعت پس از انتقال وی به بیمارستان، این زمزمه‌ها شکل مشخص‌تری پیدا کردند و مارتین شوتس، مدیربرنامه‌های اریکسن، به رادیو 1 NPO گفت او در بیمارستان با همسر و پدرش صحبت کرده است. به محض اینکه اریکسن به زمین افتاد، مشخص بود اتفاق بسیار ناگواری افتاده است. توپ در نزدیکی پرچم کرنر در زمین فنلاند بیرون رفته بود و وقتی پرتاب اوت به زمین انداخته شد، اریکسن برای گرفتن توپ رفت اما ناگهان کنترل پاهایش را از دست داد، توپ به زانویش خورد و برگشت و او روی چمن افتاد. بلافاصله بازیکنان هر ۲ تیم گروه پزشکی را به زمین فراخواندند و داور نیز خیلی سریع اجازه حضور پزشکان در زمین را داد. دکترها بالای سر اریکسن رسیدند و کم‌کم مشخص شد وضعیت بسیار جدی است و سکوت ترسناکی استادیوم را فرا گرفت. جوئل پویانپالو، بازیکن فنلاند، دست‌هایش را با وحشت به هم فشرده بود. توماس دلانی، هافبک دانمارک، با کمک پیراهنش سعی در پاک کردن اشک‌هایش را داشت. بازیکنان دانمارک که تا آن لحظه در تلاش برای کمک به اریکسن بودند، کنار کشیدند تا تیم پزشکی کارش را شروع کند و دور هم‌‌تیمی بر زمین افتاده‌شان حلقه‌ای محافظتی تشکیل دادند تا او را از چشم دوربین‌ها محفوظ بدارند. تیم پزشکی مشغول عملیات CPR و احیای اریکسن شد. همسر اریکسن که پیراهن تیم ‌ملی دانمارک را بر تن داشت به کنار زمین آمد و سیمون کیائر و کاسپر اشمایکل، کاپیتان و دروازه‌بان دانمارک، خود را به او رساندند تا دلداری‌اش دهند. همه به اتفاقات ماه مارس سال 2012 فکر می‌کردند، جایی که فابریس موامبا، هافبک بولتون، در دیدار یک‌چهارم نهایی FA Cup برابر تاتنهام در ورزشگاه وایت هارت لین دچار ایست قلبی شد. با وجود استفاده از دستگاه شوک در زمین چمن، قلب موامبا 78 دقیقه ایستاده بود اما او به شکلی معجزه‌آسا یک ماه بعد توانست با پای خودش از بیمارستان بیرون بیاید. اما غیرممکن بود که در آن دقایق طولانی احیای اریکسن، به مارک ویوین فو نیندیشید. او در بازی نیمه‌نهایی بین کامرون و کلمبیا در جام کنفدراسیون‌ها در سال 2003 در شهر لیون دچار ایست قلبی شد. فو جان سالم به در نبرد. بعد از چند ساعت بازی دانمارک - فنلاند از سر گرفته شد و با وجود برتری محسوس دانمارکی‌ها این فنلاند بود که بازی را یک برصفر برد اما برنده واقعی یورو بدون شک هیچ کس نیست جز اریکسن و خانواده‌اش و شاید فوتبال که دیگر شاهد یک صحنه تراژیک درون مستطیل سبزش نبود.