نشست نقد و بررسی کتاب «هفت خان شستن»؛ خاطرات طلاب فعال در تغسیل و تدفین اموات کرونایی، با حضور زهراسادات هاشمی، محقق و محمدجواد رحیمی، نویسنده کتاب و همچنین نجمه طرماح و هدی محمدی به عنوان منتقد برگزار شد. به گزارش «وطن‌امروز»، در ابتدای این نشست، نجمه طرماح، نویسنده و منتقد ادبی با بیان اینکه «هفت خان شستن» کتاب تاثیرگذاری است، عنوان کرد: اگر از نگاه تاریخ شفاهی بخواهیم «هفت خان شستن» را بررسی کنیم، با اینکه کتاب مضامین مختلفی را در موضوع تغسیل اموات کرونایی داشت، منتها - خصوصا در فصل‌های اول کتاب- متوجه علت این شیوه فصل‌بندی و عناوین نشدم تا اینکه اندکی جلوتر رفتم و متوجه شدم که چطور است و البته از این تفکیک مضامین خوشم آمد. این منتقد با اشاره به لزوم معرفی کوتاه راویان تصریح کرد: در مستندنگاری، این ضرورت ایجاد می‌شود که یک معرفی اجمالی از راوی داشته باشیم. تصور کنید یک نفر از اصفهان، این کتاب به دستش برسد یا بخواهد روی این موضوع کار کند و نیاز به یک منبع و مرجع داشته باشد و به این کتاب بربخورد، چطور می‌تواند اشخاص را پیدا و به آنها مراجعه کند؟! زهراسادات هاشمی از محققان کتاب «هفت خان شستن» نیز در بخشی از این نشست درباره روند مصاحبه با راویان کتاب توضیح داد: بخشی از مصاحبه‌ها را آقای عظیمی زحمت کشیدند و بنده هم بیشتر مصاحبه‌های راویان خانم را انجام دادم البته به خاطر مناسب نبودن غسالخانه برای مصاحبه، مجبور شدیم مصاحبه‌ها را در دفتر تاریخ شفاهی شیراز بگیریم. وی در ادامه تصریح کرد: شروع جدی فعالیت سوژه‌های کتاب و غسل دادن اموات کرونایی از فروردین 99 شروع شد، دیدیم قضیه متفاوتی است و حرف‌های زیادی است، به همین خاطر این مساله را به صورت عمیق‌تر پیگیری کردیم. تقریبا ۲ ماه و نیم طول کشید تا با این سوژه‌ها مصاحبه کردیم. در بخش دیگر این نشست، محمدجواد رحیمی، تدوینگر کتاب در ارتباطی مجازی، طی سخنانی گفت: وقتی بخواهید یک کتاب یا هر چیز دیگری را محک بزنید که چه ضعفی دارد و چه راهکارهایی داریم، یک مدل این است که مدتی کار را زمین بگذارید، بعد بیایید از ابتدا، دوباره کار را نگاه کنید. یک مدل هم این است که مثلا کتاب را به چند نفر بدهیم، بخوانند و آنها که نسبت به محتوا عادت نکرده‌اند، نکات را بگویند. اما به ۲ دلیل زمانی برای این کار نداشتیم؛ اول اینکه افرادی را نداشتیم وقت مطالعه دقیق داشته باشند، دوم اینکه بیایم چند هفته کار را متوقف کنیم و از اول کتاب را بررسی کنیم، این موضوع هم نمی‌شد، چراکه زمان محدودی داشتیم و باید کتاب را زودتر می‌رساندیم و هم می‌خواستیم زحمات بچه‌ها زودتر به نتیجه برسد. 

 

* می‌خواستیم سختی‌ها را نشان دهیم

وی درباره حجم روایت‌ها و خاطرات راویان کتاب نیز عنوان کرد: به طور مثال از ۲ ساعتی که با یک راوی مصاحبه داشتیم، شاید در نهایت به ۵ خاطره می‌رسیدیم. از طرف دیگر، یک خاطره‌ای 15صفحه می‌شد و یک خاطره هم 2 خط، در این حالت هم شکل کار به هم می‌ریخت، به همین خاطر همه خاطرات را به صورت مینیمال آوردم و خاطرات بلند هم را تبدیل به چند خاطره کوتاه یا خلاصه‌ کردم.