خوی جنگ‌افروزی امپریالیسم آمریکایی به جز هزینه‌های جسمی، ضربه‌های روحی سنگینی نیز برای جامعه یانکی‌ها در پی دارد و طبیعتا نظامیان در خط مقدم این جنگ پنهان اما سنگین آمریکا با خود قرار دارند. از زمان ورود ایالات متحده به جنگ دوم جهانی تا به امروز گزارش‌های متعددی حکایت از وضعیت روانی وخیم نظامیان اعزامی این کشور بویژه به مناطق درگیری آسیا و اقیانوسیه داشته‌ است با این حال پس از جنگ ویتنام بود که سندروم «جنون سربازان از میدان بازگشته» تبدیل به یک معضل اجتماعی در آمریکا شد. حال کار تا جایی بالا گرفته است که ماشین جنگی آمریکا چند برابر خط مقدم نزاع‌های سلطه‌جویانه‌اش در گوشه و کنار کره خاکی، از جامعه خود قربانی می‌گیرد. 

بر اساس تحقیقات موسسه بین‌المللی واتسون در دانشگاه براون ایالات متحده، تعداد نظامیان آمریکایی فعال یا بازنشسته که طی ۲ دهه اخیر دست به خودکشی‌های خطیر زده‌اند، بیش از 4 برابر تلفات پنتاگون در این مدت بوده است. نتایج مطالعات روی رفتار نظامیان آمریکایی طی ۲ دهه پس از واقعه یازدهم سپتامبر (2001) که با رشد قابل توجه جنگ‌افروزی پنتاگون همراه بوده است، نشان از آن دارد که با وجود افزایش تلفات نظامیان آمریکایی در میدان‌های جنگ، باز هم رقم مرگ خاموش آنها در خانه یا پادگان‌ها بسیار بیشتر است. 

«توماس هاوارد» محققی که در هفتمین دانشگاه بزرگ ایالات متحده واقع در ایالت رود آیلند روی این موضوع مطالعه می‌کند، می‌گوید تا پیش از واقعه 11 سپتامبر 2001 تعداد خودکشی‌های دارای خطرجانی در میان سربازان و کهنه‌سربازان آمریکایی تنها 7 هزار و 57 نفر بوده است، در حالی که از آن زمان به بعد طی ۲ دهه این میزان به دست‌کم 30 هزار و 177 نفر رسیده است. این مطالعه تاکید دارد که تعداد قربانیان خودکشی در میان نظامیان آمریکا ممکن است بیشتر از این آمار باشد چون این آمار شامل نیروهای ذخیره و نیروهای گارد ملی نبوده است. 

جالب اینکه در همین بازه زمانی تنها 7 هزار و 57 نظامی آمریکایی در جریان ماموریت‌های نظامی کشته شده‌اند. نکته مهم اما هزینه‌ای است که دستگاه نظامی آمریکا به جامعه این کشور تحمیل می‌کند، چرا که تا پیش از یازدهم سپتامبر به طور معمول نرخ خودکشی میان پرسنل نظامی یا بازنشستگان ارتش کمتر از نرخ میانگین خودکشی در جامعه آمریکا بوده است. 

در مطالعه موسسه واتسون آمده است در حالی که جنگ افغانستان در حال پایان یافتن است خودکشی در میان نظامیان آمریکایی در سال‌های اخیر افزایش یافته است.  کشته‌شدگان نظامی آمریکا از سال 2007 به طور قابل توجهی کاهش داشته اما این تعداد با خودکشی نظامیان آمریکایی در 2012 به اوج خود رسید. ۳ سال گذشته نیز به ترتیب بدترین سال‌ها برای نظامیان آمریکایی از نظر خودکشی بوده است. 

هاوارد عوامل خودکشی‌های مزبور را بسیار متنوع می‌داند از جمله تاثیر مخرب انفجارهای جنگی بر مغز و اعصاب (موج‌گرفتگی)، استرس، عادت به فرهنگ و تمرینات نظامی در زندگی شخصی، دسترسی به اسلحه و دشواری حل شدن در زندگی عادی و روزمره. با این وجود در دوره پس از یازدهم سپتامبر عوامل ذیل تاثیر بیشتری بر رشد خودکشی نظامیان داشته است:«دسترسی به مواد منفجره، آسیب‌های مغزی و البته درمان‌های پزشکی مدرنی که باعث می‌شوند سربازان با وجود آسیب‌های مغزی مربوط موقتا درمان شده و به میدان جنگ یا زندگی عادی برگردند که پس از مدتی دچار بحران روانی منجر به خودکشی می‌شوند که نتیجه تلفیق دردهای روزانه و جراحات مغزی است». 

سال 2012 نیز نتایج تحقیقات داخلی پنتاگون در میان سربازان آمریکایی در افغانستان نشان می‌داد طی نیمه اول آن سال میلادی، روزانه 24 نظامی در پایگاه‌های اشغالگران در این کشور دست به خودکشی ‌زده‌اند.

البته منظور از اقدام به خودکشی در تحقیقات دانشگاه براون، مواردی است که به مرگ یا به مخاطره افتادن جان فرد خودکشی‌کننده به طور حاد و جدی منجر شده باشد. چنانکه روزنامه نیویورک‌تایمز در سال 2019 به نقل از منابع وزارت دفاع آمریکا از خودکشی بیش از ۴۵ هزار کهنه‌سرباز آمریکایی یا خدمت‌کنندگان در پنتاگون طی ۶ سال پیش از آن خبر داده بود.  بر اساس آن گزارش با احتساب آمار کلی خودکشی‌ها، روزانه ۲۰ تن از نظامیان یا کهنه‌سربازان آمریکایی تازه بازنشسته خودکشی می‌کنند که این بیش از شمار نظامیان آمریکایی است که در ۲ اخیر جنگ افغانستان و عراق جان باخته‌اند. 

براساس گزارش منتشر شده سال 2019 پنتاگون، میانگین خودکشی در میان نظامیان آمریکایی در ۵ سال گذشته، بیش از یک‌سوم رشد داشته است، افزون بر اینکه سربازانی که بیش از همه دست به این اقدام می‌زنند، افراد کمتر از ۳۰ سال هستند.