نیما علیپور: 3 هفته تا المپیک توکیو باقی مانده اما مثبت شدن تست دوپینگ ۲ ورزشکار ایرانی شرایط متفاوتی را برای کاروان ایران قبل از شروع این مسابقات به وجود آورده است. بتازگی نمونه تست دوپینگ ۲ رزمی‌کار ایرانی مثبت اعلام شد، یکی از آنها عضو تیم تکواندوی بانوان ایران بود و قرار بود در مسابقات تیمی المپیک که برای نخستین‌بار به صورت آزمایشی برگزار می‌شود در توکیو به میدان برود، هر چند که امکان جایگزینی فرد دیگری به جای این ورزشکار وجود دارد. دومین نفر هم، یکی از چهره‌های شاخص ورزش رزمی ایران در تیم‌ ملی کاراته مردان بود که یکی از شانس‌های اصلی کسب مدال طلا برای کاروان ایران در المپیک به شمار می‌رود. 

نکته قابل تامل درباره دوپینگ این ۲ ورزشکار ایرانی که قرار بود در المپیک توکیو شرکت کنند این است که تکواندوکار تیم‌ ملی اقدام به مصرف ماده همیشه ممنوعه S5 و کاراته‌کای ایرانی اقدام به مصرف ماده همیشه ممنوعه S4 کرده‌اند که مصرف این مواد چه در داخل مسابقه و چه خارج از مسابقه «همیشه» ممنوع است. 

اما مساله مهم این است که به چه علت این ۲ ورزشکار که یکی از آنها شانس بسیار بالایی نیز برای کسب مدال طلای المپیک داشته، اقدام به مصرف ماده همیشه ممنوعه کرده‌اند؟ از سر غفلت یا عدم اطلاع و آگاهی نسبت به مواد مصرفی؟ سهم ورزشکار، پزشک، مسؤولان فدراسیون تکواندو و کاراته و ستاد ملی مبارزه با دوپینگ (ایران نادو) در این اتفاق تلخ چقدر است؟

 

* دوپینگ در کاراته

نمونه دوپینگ کاراته‌کای ایرانی از سوی فدراسیون جهانی در مسابقات پرتغال گرفته شده و فرآیند آن در حال بررسی است و در کمتر از 6 ماه نتیجه آن اعلام خواهد شد. مصرف مواد خاص مصرفی از سوی ورزشکار مربوط تا ۲ سال محرومیت بسته به درجه خطای ورزشکار را به همراه دارد و پس از بررسی مشخص می‌شود از توبیخ کتبی تا ۲ سال محرومیت، چه حکمی صادر می‌شود. 

بر اساس اعلام قائم‌مقام ستاد ملی مبارزه با دوپینگ (ایران نادو) درجه خطای این ورزشکار بالا بوده اما خوشبختانه ثابت شده که تعمدی وجود نداشته است، بنابراین بین صفر تا ۲ سال محرومیت به همراه دارد و اگر تعمد وی در مصرف ماده مذکور ثابت می‌شد تا 4 سال محرومیت برای وی به همراه داشت. 

 

* دوپینگ در تکواندو

درباره تکواندو اما تست مربوط از سوی ستاد ملی مبارزه با دوپینگ (نادو) در خارج از اردو گرفته شد و اواخر اردیبهشت تست مثبت شد. ماده مربوط از عوامل پوشاننده به شمار می‌آید که از سوی ورزشکاران یا برای کاهش وزن استفاده می‌شود یا یک ماده دیگر استفاده شده و ورزشکار قصد دارد آن را بپوشاند، چون حجم ادرار را افزایش می‌دهد. 

درباره تکواندوکار مربوط تخلف اثبات و به ورزشکار ابلاغ شده است و در چند روز آینده باید توضیح دهد و بر اساس این توضیحات نیاز به تشکیل شورا یا صدور حکم خواهد بود. به گفته وی، ماده مصرفی از سوی این تکواندوکار خاص بوده و اگر تعمدی بودن آن اثبات شود 4 سال و اگر تعمد ثابت نشود بسته به درجه خطا مشمول صفر (توبیخ کتبی) تا ۲ سال محرومیت می‌شود. 

 

* سهل‌انگاری دسته‌جمعی؟

درباره ورزشکار شانس طلای المپیک، گفته می‌شود این ورزشکار که از چهره‌های با اخلاق ورزش ایران است، بدون هماهنگی کادر فنی تیم‌ ملی برای برطرف شدن مشکل خود طبق تجویز پزشک و بدون اطلاع از اینکه قرص مصرف شده جزو موارد دوپینگ است، اقدام به مصرف آن دارو کرده و سپس راهی مسابقات بین‌المللی در یکی از کشورهای اروپایی شده است؛ فردی که از چهره‌های شاخص ورزش رزمی ایران به شمار می‌رود و شانس اصلی کسب مدال طلای المپیک برای ایران بود. 

ستاد ملی مبارزه با دوپینگ در توضیح بیشتر پس از اعلام مثبت شدن نمونه دوپینگ این ۲ ورزشکار تاکید کرد: هر ورزشکاری دارای مسؤولیت مطلق است و هر ماده‌ای را که مصرف می‌کند باید بداند و مطمئن شود که آلودگی نداشته باشد تا تست وی مثبت نباشد و اگر بیمار باشد و دارویی برای وی تجویز شود باید به پزشک اعلام کند که به صورت حرفه‌ای ورزش می‌کند و مجبور است لیست ممنوعه را مصرف نکند و در عین حال باید از ممنوع نبودن دارو مطمئن شود، در شرایطی نیز که داروی دیگری برای درمان بیماری ورزشکار وجود نداشته باشد باید درخواست معافیت ممنوعیت خود را ارائه کرده و از این مسیر کار را دنبال کند که ورزشکار مربوط در این راستا لیست درمان را بررسی نکرده و معافیت درمان نیز اخذ نکرده و این خطای ورزشکار است که نادیده گرفته نمی‌شود. 

برای جلوگیری و به حداقل رساندن چنین رخدادی در آینده ورزش ایران باید همه جوانب را بررسی و به آن اشاره کرد؛ از خطای فردی ورزشکاران که بگذریم، باید درباره سهل‌انگاری سایر بخش‌ها نیز صحبت کرد، اینکه سهم فدراسیون‌های تکواندو و کاراته در این رابطه چه میزان است؟ جایگاه ستاد ملی مبارزه با دوپینگ (ایران نادو) و فدراسیون پزشکی ورزشی در این رابطه چیست؟ وزارت ورزش و جوانان چه نقشی در کلان مساله دوپینگ در ورزش ایران دارد؟

چرا ورزشکاران ما در این سطح نباید نسبت به مساله دوپینگ آگاه باشند و با رفتارهای غیرتعمدی شانس خود را برای حضور در المپیک و کسب مدال از دست دهند و به چه علت آموزش‌های لازم را بخوبی در این رابطه ندیده‌اند؟

به چه علت ورزش ایران در آستانه مسابقات المپیک باید شاهد مثبت شدن تست دوپینگ ۲ ورزشکار اعزامی خود باشد، آن هم در شرایطی که یکی از آنها شانس اصلی کسب مدال طلا بوده و غیرتعمدی بودن این دوپینگ ثابت شده است! غیرعمدی بودنی که بخوبی نشان می‌دهد تا چه حد در حوزه آگاهی‌بخشی نسبت به جلوگیری از مثبت شدن نمونه‌های دوپینگ در ورزش کشور با ضعف روبه‌رو هستیم و عوامل مختلفی در چنین مساله‌ای دخیل هستند!