سیده‌الهه موسوی: در دولت جدید انتظار آن می‌رود که روال گذشته حاکم بر ورزش تغییر بنیادین کند و مدیرانی بر مسند کار قرار گیرند که آگاهی لازم از وضعیت حقوق قضایی بین‌المللی حاکم بر فیفا را داشته باشند. متاسفانه در طول 8 سال گذشته، مربیان و بازیکنان متعددی به کشورمان آمدند که بدون انجام هیچ کار خاصی، موفق شدند حساب بانکی خود را با دلار پر کنند؛ پولی که از جیب بیت‌المال به واسطه بیسوادی برخی مدیران ما هزینه شد. مربیان و بازیکنان خارجی در اتفاقات اخیر نشان دادند چقدر می‌توانند از بی‌اطلاعی مدیران ورزشی ایرانی هنگام عقد قرارداد و عمل به تعهدات خود سود ببرند و بدون اینکه دست به سیاه و سفید بزنند، دستمزدشان را دریافت کنند. آندره‌آ استراماچونی، سرمربی اسبق استقلال بعد از گذشت حدود یک سال و نیم از زمان جدایی‌اش از آبی‌پوشان پایتخت، هدایت تیمی را کیلومترها پایین‌تر از ایران در کشور قطر بر عهده گرفت و از شروع فصل آینده، کار خود را آغاز خواهد کرد. این اتفاق دقیقا ۲ سال بعد از عقد قرارداد رسمی با استقلال روی داد، یعنی سرمربی ایتالیایی با توجه به شکایت از استقلال در فیفا و درخواست غرامت برای این ۲ سال، قرارداد جدیدی منعقد نکرد تا‌ طلب خود را از استقلالی‌ها، تمام و کمال دریافت کند. اگر استراماچونی قبل از این با تیمی قرارداد می‌بست، فیفا مبلغ قرارداد جدید او را از طلبش از استقلال کسر می‌کرد تا او در یک زمان، از ۲ جا حقوق نگیرد. نگاهی به مبلغ قرارداد جدید او با الغرافه قطر و قراردادش با استقلال به این معنی است که در این صورت، استراماچونی پولی بابت دوران حضور در استقلال نمی‌گرفت. او برای همکاری با استقلال، یک میلیون و ۳۰۰ هزار یورو می‌گیرد که این دوران را به علت فسخ قرارداد در استراحت به سر برد و حالا از الان سالانه ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار یورو از الغرافه قطر می‌گیرد. استراماچونی اگر دلتنگ مربیگری بود، می‌توانست پیش از این پیشنهادهای خود را قبول کند اما او تصمیم گرفت تا جای ممکن از استراحت خود لذت ببرد و بعد از اتمام زمان قراردادش با استقلال، سراغ گزینه‌های جدید برود. طبق قوانین فیفا و نهادهای بین‌المللی ورزش، وقتی مربی یا بازیکنی بابت پرداخت نشدن قراردادش شکایت و اقدام به فسخ می‌کند، فیفا با این فرض تمام مبلغ دستمزد را تا زمان قانونی قرارداد (مثلا ۳ سال آینده) به عنوان غرامت تعیین می‌کند که آنها با تیم دیگری وارد همکاری نشوند اما به محض اینکه قرارداد جدید آنها با قرارداد قدیمی از نظر زمانی تقارن داشته باشد، فیفا و نهادهای قضایی دستمزد فعلی آنها را از دستمزد قرارداد قبلی کسر می‌کنند.

در نتیجه اگر استراماچونی سال گذشته با الغرافه به توافق می‌رسید، فیفا مبلغ این یک سال را از غرامت استقلال به استراماچونی کسر می‌کرد و سرمربی ایتالیایی با اطلاع از این موضوع، چنین کاری را انجام نداد. 

مشابه این اقدام را «مارک ویلموتس» هم انجام داد. سرمربی بلژیکی بعد از فسخ قرارداد خود با فدراسیون فوتبال، حکم محکومیت 2/6 میلیون یورویی بابت قراردادش تا سال ۲۰۲۲ گرفته است و به همین دلیل در این مدت هیچ پیشنهادی را قبول نکرده و احتمالا تا جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر هم بیکار می‌ماند تا یک سنت هم از غرامت ایران به این مربی کم نشود. از دیگر مصادیق این ماجرا، قرارداد «ماریو بودیمیر» با پرسپولیس بود که بعد از جدایی از این تیم و رفتن به لیگ کرواسی، قرارداد بسیار ناچیزی با تیم جدیدش در کرواسی منعقد کرد تا عملا چیزی از غرامت دریافتی از پرسپولیس کسر نشود و در عوض در کشورش تقریبا رایگان بازی کرد. بی‌اطلاعی مدیران ایرانی و استفاده نکردن از حقوقدان‌های ورزشی هنگام عقد قرارداد بازیکنان و مربیان و از همه مهم‌تر بدعهدی در پرداخت تعهدات، از مهم‌ترین عواملی است که ایران را به بهترین گزینه برای خارجی‌ها بدل کرده تا بعد از چند ماه حضور به علت دریافت نکردن حقوق‌شان، براحتی به فیفا شکایت کنند و در دوران استراحت و بیکاری، به غرامت هنگفتی دست یابند. 

حالا انتظار می‌رود در دولت جدید که بزودی کارش را آغاز می‌کند، مدیران بالا‌دستی و میانی باسوادی بر صندلی‌ها بنشینند تا دست‌کم شاهد تکرار چنین پدیده‌های تاسف‌آوری، دیگر نباشیم.