تنش و اختلاف میان کشورهای عضو شورای همکاری خلیجفارس دیگر موضوع پنهانی نیست و در بحرانی که طی چند سال گذشته میان عربستان سعودی، بحرین، امارات و مصر با قطر اتفاق افتاد کاملا مشهود بود. شورای همکاری خلیجفارس دیگر انسجامی ندارد و شیخنشینهای عضو آن مدام در حال تنازع برای یافتن یک جایگاه سیاسی در منطقه و جهان هستند و این باعث شکاف در روابط عربستان، امارات و قطر شده است. امروز سعودی و امارات به عنوان ۲ متحد و همپیمان قدیمی پس از یک دوره طولانی همکاری و روابط پایدار که گاهی همراه با احتیاط و سوءظن بود به یک نقطه تنش و اختلاف نظر شدید رسیدهاند.
مهمترین متغیر اختلاف ریاض و ابوظبی در مرحله کنونی نقش سیاسی، اقتصادی و نظامی جدید رژیم صهیونیستی در میان شیخنشینهای خلیجفارس پس از امضای توافق عادیسازی روابط با امارات و بحرین است.
در شرایطی که اسرائیل در همه ابعاد به امارات نفوذ کرده و از دروازه اقتصاد و فرهنگ در حال ورود به سایر عرصههای این کشورک عربی است، همزمان مناسبات اعضای شورای همکاری خلیجفارس وارد مسیر جدیدی میشود.
اما تفاوت رژیم صهیونیستی با کشورهای جهان این است که اسرائیل یک رژیم غاصب و اشغالگر به شمار میرود و اساسا یک دولت یا کشور نیست، بنابراین نمیتواند از ویژگیهای کشورهای طبیعی در جهان برخوردار باشد. در واقع اسرائیل در مرزهای کنونی آن به رسمیت شناخته نمیشود و همچنین ساکنان آن ارتباط تاریخی و جغرافیایی با زمینی که اشغال کردهاند ندارند و فاقد یک هویت ملی جامع هستند.
به همین دلیل راز بقای رژیم صهیونیستی تاکنون در ایجاد جنگ و درگیری و ویرانی و فتنه در محیط اطراف خود بوده است. در واقع مهمترین خطری که این موجودیت سرطانی را تهدید میکند نه پروژه هستهای کشورهای منطقه، بلکه نفس صلح و ثبات و توسعه در کشورهای پیرامونش است؛ همانطور که توسعه و پیشرفت کشوری مانند ایران قطعا برخلاف منافع رژیم صهیونیستی بوده و تهدید نیز برای آن محسوب میشود. اما جاهطلبیهای امارات برای یافتن جایگاه منطقهای و بینالمللی به نفع صهیونیستهاست، چراکه میتوانند از این رویکرد امارات برای تحقق اهداف مورد نظر خود استفاده کنند.
در هر صورت راهبرد آشوبآفرینی و فتنهانگیزی روش معمول صهیونیستها برای رسیدن به اهدافشان است که در کشوری مانند امارات که با آن روابط عادی و علنی برقرار کردهاند نیز اجرا میشود. از جمله موارد اختلاف میان سعودی و امارات پرونده توافق عادیسازی میان کشورهای عربی با اسرائیل است که از امارات آغاز شد، در حالی که سعودیها شرایط لازم برای عادیسازی علنی روابط با صهیونیستها را ندارند.
همکاری عمیق میان امارات و رژیم صهیونیستی برای تسخیر مناطق راهبردی یمن از دیگر دلایل تقابل ابوظبی با ریاض است.
همچنین اختلاف امارات و عربستان بر سر سیاستهای نفتی که در گذشته امری طبیعی تلقی میشد اما به ماهیت روابط میان ۲ طرف آسیب نمیزد، اکنون به بروز اختلافات میان ریاض و ابوظبی منجر شده است به طوری که انتقادات تند وزیر انرژی سعودی از امارات و واکنش متقابل همتای اماراتی او نشان از بیصبری ۲ طرف نسبت به رفتار یکدیگر دارد.
دست آخر اسرائیلیها هوشمندانه با بهره بردن از نفوذ خود در جلب نظر آمریکا، به رقابت تسلیحاتی میان امارات و سعودی دامن میزنند.