امارات که در گذشته یکی از نزدیک‌ترین متحدان عربستان بود، حالا بزرگ‌ترین مخالف منطقه‌ای آن است. این اختلاف، ترس از افزایش بی‌ثباتی‌ها را افزایش داده است اما در پشت صحنه، اقدامات امارات عاقلانه به نظر می‌رسد. امارات خیلی ساده برای دنیای پس از نفت آماده می‌شود و سعی می‌کند قبل از کاهش تقاضا برای نفت، بیشترین استفاده را از آن ببرد. طبق گفته یکی از منابع وال‌استریت ژورنال، حالا زمان به حداکثر رساندن ارزش منابع هیدروکربن کشور[امارات] است. هدف از این سرمایه‌گذاری کسب درآمد برای متنوع کردن اقتصاد جهت سرمایه‌گذاری در انرژی‌های جدید و راه‌های جدید کسب درآمد است. 

این اقدامات آشنا به نظر می‌رسد، چون روسیه هم در واقع همین کار را انجام می‌دهد. سومین تولید‌کننده بزرگ نفت دنیا آنقدر نفت در اختیار دارد که می‌تواند تا 2080 در همین نرخ فعلی تولید باقی بماند و آنقدر گاز دارد که می‌تواند 103 سال دیگر تولید داشته باشد ولی در حال سرمایه‌گذاری در ذخایر جدید نفتی در شرق سیبری است. همه این اتفاقات به دنبال پیش‌بینی‌های متعددی می‌افتد که هشدار می‌دهد اوج تقاضای نفت نزدیک است. برای مثال، بریتیش پترولیوم در بدترین سناریوی خود پیش‌بینی کرده همین حالا هم به اوج تقاضا برای نفت رسیده‌ایم و در بهترین سناریو آن را 2030 تعیین کرده است. 

شرکت ایکوینر نروژ هم انتظار دارد تقاضا در 2027 یا 2028 به اوج برسد. ریستاد انرژی اوج تقاضای نفت را ۵ سال دیگر پیش‌بینی کرده و آژانس بین‌المللی انرژی انتظار دارد یک دهه تا اوج تقاضا زمان داشته باشیم. این بدان معناست که روسیه، امارات و سایر تولیدکنندگان بزرگ نفت زمان کمی برای کنار گذاشتن بزرگ‌ترین صادرات خود دارند. در همین حین، آنها به پول بیشتری برای متنوع کردن اقتصاد خود نیاز دارند و واضح است بیشتر این پول از صادرات نفت به دست می‌آید. به همین دلیل است که امارات به مقابله با شرکای خود در اوپک برخاسته است. 

در حالی ‌که این کشور به قرارداد اوپک پلاس پایبند است ولی به دنبال منافع خود نیز هست. در همین ارتباط یکی از مقامات صنعت نفت امارات گفت: سهم بازار یک عامل کلیدی در اینجاست و ما سهم بازار بیشتری می‌خواهیم تا ذخایر خود را هر چه بیشتر به پول تبدیل کنیم، بویژه وقتی میلیاردها دلار برای توسعه آنها هزینه کرده‌ایم.