«بسا باشد که مــردی آسمانی بـه جانی برفرازد لشکری را/ نهد «جان» در یکی تیر و رهاند ز ننگ تیره‌روزی کشوری را»

«استشهادیون» بزرگ‌ترین سلاح مبارزان علیه اشغالگران بودند، شهیدان احمد قصیر، علی منیف اشمر، صلاح غندور و شیخ اسعد برو ستارگان این جمع بودند که با انجام عملیات‌های شهادت‌طلبانه، بزرگ‌ترین ضربات را بر پیکره ارتش مجهز صهیونیست زدند تا آنجا که این رژیم بعد از 18 سال، سرانجام مجبور به عقب‌نشینی از جنوب لبنان شد. حزب‌الله لبنان به عنوان بزرگ‌ترین و منسجم‌ترین گروه چریکی در منطقه و موثرترین آنها در جهان، بلافاصله بعد از آزادی جنوب در سال 2000، با کمک متحدان و حامیان خود از جمله جمهوری اسلامی ایران، سوریه و دیگر دوستانش در منطقه شروع به تجهیز و ارتقای توانمندی‌های نظامی خود کرد، چراکه می‌دانست بزودی وارد نبردی تمام‌عیار با رژیم صهیونیست خواهد شد که سال 2000 برای نخستین‌بار نه از یک ارتش مجهز و بزرگ عربی، بلکه از یک گروه کوچک چریکی، زخم شکست را چشیده بود. 

این عاقبت‌اندیشی حزب‌الله خود را در جنگ سال 2006 نشان داد. حزب‌الله در این جنگ بزرگ‌ترین غافلگیری‌ها را برای اشغالگران تدارک دیده بود؛ راکت‌های انبوه، تسلیحات ضدزره و دیگر تجهیزات رزمی برای نخستین‌بار در این جنگ بود که خودش را نشان داد و ارتش شکست‌ناپذیر صهیونیستی را زمین‌گیر کرد. 

عظمت کار وقتی بیشتر خود را نشان می‌دهد که بدانیم این گروه کوچک هیچ راهی جز یک مسیر محدود از سمت سوریه برای انتقال سلاح نداشت و برای همین هم بود که صهیونیست‌‌ها در نخستین اقدامات خود در جنگ 33 روزه، پل‌ها و معابر این مناطق را هدف قرار دادند تا از ارسال سلاح به حزب‌الله در جریان جنگ جلوگیری کنند. 

اینجاست که نقش افرادی نظیر شهیدان عماد مغنیه (حاج‌رضوان)، مصطفی بدرالدین (ذوالفقار) و البته سردار شهید حاج‌قاسم سلیمانی بخوبی نمایان می‌‌شود. 

حزب‌الله نه‌تنها تا پایان جنگ نگران کمبود سلاح و موشک نبود، بلکه می‌توانست تا چندین روز دیگر نیز از موجودی زرادخانه‌های موشکی و نظامی‌اش بهره ببرد. 

در جنگ 33 روزه برای نخستین‌بار حزب‌الله لبنان از توانایی موشکی کروز خود نیز رونمایی کرد؛ آنجا که حین پخش زنده سخنرانی علامه سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله در نخستین روزهای جنگ، ناوچه ساعر رژیم صهیونیستی در مدیترانه هدف یک موشک کروز قرار گرفت و سران این رژیم را در بهت و حیرت فروبرد. 

جنگ 33 روزه جهش بلندی برای حزب‌الله لبنان در ارتقای توانمندی‌های نظامی و امنیتی بود. حزب‌الله بعد از این جنگ با استفاده از تجارب آن، روز‌به‌روز قدرتمندتر شد و اکنون به مدرن‌ترین موشک‌های بالستیک و نقطه‌زن، هواپیماهای بدون سرنشین، سامانه‌های امن ارتباطی و موشک‌های کروز مجهز شده است. 

امروز حزب‌الله موشک‌های بالستیک دقیقی در اختیار دارد که از شمال سرزمین‌های اشغالی و از عمق خاک لبنان می‌تواند بندر ایلات در جنوبی‌ترین نقطه سرزمین‌های اشغالی را با دقت بالا هدف قرار دهد. 

امروز انبوهی از هواپیماهای بدون سرنشین در اختیار این گروه مجاهد قرار دارد که می‌تواند کیلومترها در عمق سرزمین‌های اشغالی پرواز کند و بدون هیچ مزاحمی به جمع‌آوری اطلاعات از جای‌جای سرزمین اشغال شده فلسطین بپردازد. 

حزب‌الله لبنان حالا از یک مصرف‌کننده تجهیزات، به تامین‌کننده سلاح برای گروه‌های مقاومت در فلسطین نیز تبدیل شده و الگوی تمام‌عیاری برای گروه‌های مقاومت است. 

جنگ 33 روزه را بحق باید نقطه عطفی برای افزایش توان بازدارندگی در مقابل رژیم صهیونیستی دانست؛ رژیمی که سال 2006 از حزب‌اللهی شکست خورد که یک روز چیزی جز جان نیروهای استشهادی‌اش برای مقابله و جنگیدن نداشت اما امروز با حمایت همه‌جانبه جمهوری اسلامی ایران به مدرن‌‌ترین و مرگ‌بارترین تسلیحات روز دنیا مجهز شده و می‌تواند در جنگ بعدی نه در 33 روز، بلکه در روزهایی کمتر از انگشتان یک دست، کار رژیم اشغالگر قدس را یکسره کند. 

همه اینها از برکات جنگ 33 روزه است.