طاهره صفری*: شکست سخت تیم ‌ملی تکواندو در المپیک 2020 به عنوان یکی از رشته‌های همیشه مدعی ورزش ایران و عدم کسب مدال در این آوردگاه مهم بین‌المللی موجب شده «محمد پولادگر» که در 5 ‌سال اخیر اختلافات عمیقی با اهالی تکواندو داشته است، مورد انتقادهای شدید دست‌اندرکاران و علاقه‌مندان این رشته محبوب رزمی قرار گیرد. پیش از این نتایج ضعیف ستاره‌های تکواندو در میادین بین‌المللی باعث شده بود خانواده این رشته به انتقاد از پولادگر بپردازند و از لزوم تغییرات جدی در فدراسیون تکواندو بگویند که حالا با نتایج بسیار ضعیف المپیک توکیو، انتقادها دیگر صرفا به نوع مدیریت وی نیست و اغلب خواستار کناره‌گیری یا برکناری پولادگرند. 

 

* نقش مهم هیأت‌ها در ناکامی‌ها

دوران ریاست 21 ساله دان 7 تکواندو و داور و مربی بین‌المللی این رشته 4 ماه دیگر (دی‌ 1400) به پایان می‌رسد و انتظار می‌رود با شکست‌ها و نتایج بسیار ضعیف 5 سال اخیر، فراری دادن بهترین مربی تکواندوی جهان(علیرضا مهمان‌دوست)، حذف تقریبا تمام منتقدان و تفرقه بسیار میان اهالی این رشته، پولادگر دیگر نامزد ریاست فدراسیون نشود اما بعید است این اتفاق رخ دهد و وی به احتمال فراوان برای ششمین دوره پیاپی نامزد اصلی انتخابات خواهد بود! برنامه‌ریزی برای برگزاری نشست مشترک پولادگر با روسای هیأت‌های استانی تکواندو این شائبه را به وجود آورده که او نیت کرده همچنان در سمت خود باقی بماند. سال 96 عدم انتخاب سرپرست برای فدراسیون تا انتخابات و ماندن پولادگر در مسند ریاست تا دوم دی‌ماه آن سال ـ روز انتخابات ـ یکی از انتقادات جدی اهالی تکواندو به وزیر ورزش (مسعود سلطانی‌فر) و نحوه برگزاری انتخابات بود. این موضوع باعث شد شایعه مهندسی‌ انتخابات تکواندو از سوی وزیر ورزش و معاون وقت وی (محمدرضا داورزنی) به ‌صورت گسترده‌ای مطرح شود. همان زمان هم کارشناسان تکواندو معتقد بودند پولادگر در صورت باقی ماندن در سمت خود کار دشواری پیش رو خواهد داشت؛ اتفاقی که عملا رخ داد و وی بدترین نتایج ممکن را در توکیو دشت کرد. نقش هیأت‌ها در انتخاب مجدد وی با وجود عدم موفقیت تکواندو در المپیک ریو 2016، در شکست‌های چند سال اخیر بدیهی است و امید است با تغییر وزیر ورزش، تغییرات خوب و مؤثری در این رشته و سایر رشته‌ها رخ دهد. 

 

* چرا پولادگر دیگر کارایی ندارد؟

نخستین دلیل ناکامی‌های 5 سال اخیر رشته تکواندو این است که متاسفانه رئیس فدراسیون به جای تحلیل درست دلایل باخت‌های پی در پی چند سال اخیر، تنها به فکر بقای خود و حفظ صندلی ریاست است! واقعا مایه تعجب است چطور برای آقای پولادگر، اعاده اقتدار گذشته کشور در میادین بین‌المللی تکواندو، اهمیت کمتری از نگه داشتن عنوان ریاستش در فدراسیون دارد!

 اینکه پولادگر زمانی مدیر موفقی برای تکواندو بوده، بر کسی پوشیده نیست اما چه بسا یکی از دلایل افت فاحش این رشته همین باشد که رئیس آن تحت هر شرایطی به فکر بقای خود است. 

مورد دیگری که می‌توان آن را یکی از اساسی‌ترین دلایل عدم توفیق وی در سال‌های اخیر ذکر کرد، این است که آنچه در رأس فدراسیون در این سال‌ها به هیچ عنوان جدی گرفته نشده، استفاده از خرد جمعی و مشورت با اهالی فن است، البته وقتی سال‌هاست کمیته فنی صرفا با اسامی بزرگ تشکیل می‌شود که کارایی خاصی نداشته‌اند و سازمان تیم‌های ملی از زمان تاسیس تاکنون توسط افراد معدودی اداره شده و تغییر و تحول چندانی در آن با وارد کردن افراد جوان، باانگیزه و کاربلدی که در لیگ برتر تکواندو توانایی‌های‌شان را اثبات کرده‌اند، انجام نمی‌شود، طبیعی است ناکامی در ریو و توکیو تنها دستاورد اعزام تکواندوکاران باشد. حالا هم احتمالا مانند سایر فدراسیون‌های ناموفق، دنبال مقصر می‌گردند تا شکست بد و بی‌سابقه در المپیک توکیو را گردن او انداخته و با کنار گذاشتنش، به همه اعلام کنند این تصمیم بر اساس ساعت‌ها کارشناسی و تبادل نظر با کارشناسان گرفته شده است. البته شوک شکست در توکیو آنقدر بزرگ هست که با برکناری مربیان تیم ملی نتوان از تبعات آن شانه خالی و اذهان را منحرف کرد.

مورد دیگری که متاسفانه حتی از سوی منتقدان مدیریت پولادگر بدان دقت نمی‌شود، امکانات کم‌نظیر تکواندوی ایران است که برخلاف بسیاری دیگر از رشته‌های ورزشی کشور، کمبود خاصی ندارد اما وقتی توان استفاده از این امکانات بسیار مناسب موجود نیست، فدراسیون قطعا کوشش خواهد کرد با کسب یک قهرمانی در آینده نزدیک، یک مدال جهانی یا ظهور و بروز یک پدیده در این رشته، سرپوشی بر نتایج تلخ 2 المپیک اخیر بگذارد. 

*کارشناس تکواندو