سارا هوشمندی: گوردون براون، نخست‌وزیر اسبق انگلیس طی یادداشتی در هفته‌نامه «دیلی میرور»، افشاگری تکان‌دهنده‌ای را درباره احتکار واکسن‌های کرونا توسط کشورهای ثروتمند غربی انجام داده است:

«۲۰۰ میلیون دوز واکسن کرونا به صورت بلااستفاده وجود دارد یا اینکه قرار است وارد انبارهای آمریکا و اروپا شود. تا پایان ماه اکتبر (ماه آینده میلادی)، این رقم به ۵۰۰ میلیون دوز واکسن خواهد رسید و این مقدار واکسن برای ایمن‌سازی تقریبا نیمی از آفریقا کافی است اما این در حالی است که در آفریقا تنها ۷۰ میلیون نفر در مقابل ویروس کرونا واکسینه شده‌اند». 

یک- احتکار واکسن کرونا توسط آمریکا و اتحادیه اروپایی، از یک سو منبعث از خوی غیرانسانی دولتمردان غربی و از سوی دیگر، ناشی از اهمال عامدانه نهادها و سازمان‌های بین‌المللی محسوب می‌شود. سازمان جهانی بهداشت پس از طراحی برنامه جمعی «کوواکس»، درباره تکروی کشورهای ثروتمند دنیا در این روند هشدار داده بود. با این حال، کشورهای عضو اتحادیه اروپایی در حالی که خود را بانی نجات بشریت از ویروس کرونا و بازیگرانی فعال و متعهد در برنامه کوواکس جلوه می‌دادند، مشغول رقابت پنهان با آمریکا بر سر پیش‌خرید واکسن‌های تولیدشده کرونا از شرکت‌های داروسازی و واکسن‌سازی مشهور در نقاط مختلف دنیا بودند. 

دو- تلخی ماجرا به این نقطه ختم نمی‌شود! افرادی از جمله «فرانک والتر اشتان مایر» رئیس‌جمهور آلمان در نشست‌های متعدد سران اروپایی، درباره غلبه امیال ملی‌گرایانه در پروسه توزیع واکسن کرونا هشدار داده و آن را غیرانسانی می‌دانستند، در حالی که خود در عمل دست به همان اقدام زدند(!) بهتر است کمی به عقب‌تر بازگردیم. مارس سال 2020 میلادی همزمان با شیوع شدید بیماری «کووید-19» و نیاز شدید شهروندان اروپایی به مراقبت‌های پزشکی و اجتماعی، آمریکا دست به «ماسک‌دزدی» آشکار از فرانسه و آلمان زد. ماسک‌های تولیدشده از سوی برخی کمپانی‌های تولید لوازم بهداشتی در شرق آسیا که به مقصد برلین و پاریس بارگیری شده بودند، پس از مداخله دلال‌های وابسته به دولت سابق آمریکا، به قیمت 4 برابر خریداری شده و در انبارهای بیمارستانی ایالات مختلف این کشور تخلیه شدند. حتی ۲ کشور کره‌جنوبی و کانادا نیز به عنوان متحدان سیاسی آمریکا، هدف خشم کرونایی ترامپ تروریست قرار گرفتند و مسیر صادرات تجهیزات پزشکی- بهداشتی به آنها (بر خلاف تعهدات رسمی و قبلی آمریکا) بسته شد. 

 در این میان، دولت‌های متحد آمریکا به راحتی شاهد بازی سران کاخ سیاه با جان شهروندان خود بودند و در قبال ماسک‌دزدی ایالات‌متحده دم نزدند! 

اکنون، سخن فراتر از ماسک و گان و حتی داروی رمدیسیور است. امروز دعوای بازیگران غربی بر سر واکسن است. آن هم نه واکسن‌هایی که برای نجات جان شهروندان‌شان به کار آید، بلکه واکسن‌هایی که قدرت مانور آنها را در برابر کشورهای متوسط و فقیر جهان افزایش داده و به ابزاری برای چانه‌زنی و عرض اندام آنها در حوزه مسموم روابط بین‌الملل تبدیل شود! قطعا گوردون براون و دیگر مقامات اروپایی اکنون، به یکباره متوجه احتکار واکسن‌های کرونا توسط دولتمردان غربی نشده‌اند. این روند ماه‌هاست ادامه دارد و ادله گوناگونی نیز برای اثبات آن وجود داشته و دارد. سوال اصلی این است: چرا مقامات رسمی اروپایی در قبال این موضوع سکوت کرده‌اند؟ پاسخ این سوال مشخص است. سیاستمدارانی که در پرونده ماسک دزدی آمریکا از خود، به راحتی جان شهروندان خود را دستاویزی برای معاملات سیاسی پشت پرده خود و واشنگتن قرار دادند، اکنون نه‌تنها در برابر واکسن‌دزدی آشکار آمریکا سکوت می‌کنند، بلکه خود نیز به تقلید از کاخ سیاه آمریکا، انبارهای مخفی خود را جهت سوداگری با واکسن‌های اضافه‌ای که در اختیار دارند، می‌گشایند. 

سه- صورتبندی فاجعه‌ای که در غرب رخ می‌دهد چندان دشوار نیست؛ واکسن کرونا از یک ابزار انسانی، به یک ابزار استراتژیک (جهت اثبات قدرت بازیگران غربی) تبدیل شده است. براون از تجمیع واکسن‌ها در آمریکا و اروپا و عدم ارسال آنها به قاره آفریقا خبر داده است. احتمالا براون به عنوان فردی که سال‌ها در حزب کارگر انگلیس مشغول فعالیت بوده، به وضوح می‌داند قاره آفریقا صرفا حکم آزمایشگاهی جهت تست اولیه واکسن‌ها و داروهای تولیدشده توسط کمپانی‌های داروسازی در غرب محسوب می‌شود و ارزش دیگری برای دولت‌ها و حتی بسیاری از مؤسسات غیردولتی در آمریکا و اروپا ندارد. همگان به یاد دارند سال 1996 چه فاجعه‌ای در نیجریه رخ داد! شرکت فایزر، در آن زمان آزمایش غیرقانونی داروی ضدمننژیت موسوم به «تروان» را با چراغ سبز مخفی دولت نیجریه روی کودکان ساکن در ایالت کانو آغاز کرد. در نتیجه این آزمایش، 11 کودک نیجریه‌ای جان خود را از دست دادند و د‌ه‌ها نفر دیگر از آنها دچار نابینایی و ناشنوایی شدند. 

تأسفبار اینکه شرکت فایزر تا مدت‌ها زیر بار این جنایت بزرگ خود نمی‌رفت. آری! این انتهای همان انسان‌دوستی و اخلاقی است که سران غرب و مدیران کمپانی‌های بزرگ دارویی و تحقیقاتی در آمریکا و اروپا از آن دم می‌زنند.