خوان باتیه: بارسلونا با 3 گل برابر بایرن‌مونیخ شکست خورد اما به نظر می‌رسد شرایط این تیم بسیار بدتر از نتیجه‌ای است که برابر این رقیب قدرتمند به دست آمد. همه ما می‌دانستیم بایرن از بارسا برتر است و از همه مهم‌تر اینکه بارسا بازوهای قدرتی برای حمله نداشت و این ضعف تاکتیکی حتی در زمان اعلام ترکیب اصلی تیم نیز مشخص بود. تنها گزینه کومان روی نیمکت، «یوسف دیمر» 18 ساله بود که تجربه‌ای جز انجام 30 بازی در اتریش نداشت و قرار بود در بارسلونای B ‌بازی کند. حدس زدن این نتیجه کار دشواری به نظر نمی‌رسید اما مهم چگونگی قبول این شکست بود. 

 

* مثل یک تیم کوچک

تصویر ارائه شده توسط بارسا آزاردهنده‌تر از نتیجه به دست آمده است. تماشای بارسایی که در برابر حریف حرفی برای گفتن ندارد سخت است، تماشای اینکه بازیکنان آنها قدرت در اختیار گرفتن توپ ارسال شده از سوی خط دفاعی را ندارند سخت است؛ کاری که بیش از یک دهه جزو تخصص‌های این تیم به حساب می‌آمد. توضیح چنین تفاوتی در عملکرد فیزیکی ۲ تیم دشوار است و این تفاوت تا جایی ادامه پیدا کرد که در مقطعی به نظر می‌رسید بایرن با 15 بازیکن و بارسلونا با ۸ بازیکن در زمین حضور دارند. اینکه حتی یک شوت به سمت چارچوب ‌زده نشود غیرقابل قبول است. 

 

* از پیش باخته

می‌دانم به من خواهید گفت اگر ۶ بازیکن از ترکیب اصلی شکست 2-8 سال قبل که یک سال هم پیرتر شده‌اند، بار دیگر در زمین باشند، پس نمی‌توان انتظار بیشتری داشت و باید این موضوع را نیز اضافه کرد که مسی و گریزمان نیز دیگر در این تیم حاضر نیستند، هر چند حضور آنها تضمین تغییر نتیجه نبود، چرا که در آن شب دشوار لیسبون در زمین بودند اما مطمئنا این دو می‌توانستند بیشتر از ممفیس دیپای و لوک دی‌یونگ به خط حمله بارسا کمک کنند. اما صادقانه من انتظار داشتم مقاومتی بیشتر و رقیبی برتر را در زمین ببینم. سیستم تیم؟ استفاده از 2-5-3 با توجه به کمبود مهاجمان جای انتقادی را از تیم نمی‌گذارد اما موضوعی که قابل قبول نیست این است که بارسا به عنوان تیمی کوچک و ضعیف بازی کرد، فضاها را پوشش نداد، حریف را تحت فشار قرار نداد، در زمین ساکن بود و عقب کشید تا تماشاگر باشد. بارسلونا راه را برای تیم حریف باز گذاشت. آنها هم در زمین و هم روی نیمکت منفعل بودند... فصل سختی در پیش خواهد بود.