گروه سیاسی: خبر انعقاد یک قرارداد بزرگ نفتی میان ایران و ونزوئلا برای خشکاندن ریشه تحریم‌های ایالات متحده آمریکا که علیه هر 2 کشور وضع شده، عواید اقتصادی و سیاسی بسیاری برای طرفین دارد. این اتفاق در کنار اخبار اخیر لبنان و ارسال محموله سوختی ایران به این کشور، نشان از تشکیل یک بلوک اقتصادی توسط کشورهای تحریم‌شده دارد که تحریم‌های آمریکایی را خنثی خواهد کرد. به گزارش «وطن‌امروز» روز یکشنبه رویترز طی گزارشی از انعقاد یک قرارداد بزرگ نفتی میان ایران و ونزوئلا به‌رغم تحریم‌های آمریکا خبر داد و نوشت این قرارداد، یک قرارداد سوآپ میان نفت سنگین ونزوئلا و میعانات گازی ایران است. این خبرگزاری به نقل از 5 منبع آگاه از انعقاد یک قرارداد بزرگ نفتی میان ایران و ونزوئلا با وجود تحریم‌های آمریکا خبر داد و نوشت نخستین محموله قرار است این هفته ارسال شود. بر اساس این گزارش، این قرارداد، یک قرارداد سوآپ میان نفت سنگین ونزوئلا و میعانات گازی ایران است که کاراکاس می‌تواند از آن برای بهبود کیفیت نفت خام همانند قیرش استفاده کند. به گفته این منابع، این کشور آمریکای جنوبی تلاش می‌کند با وجود تحریم‌های آمریکا صادرات نفت خود را افزایش دهد و این قرارداد میان شرکت نفت ونزوئلا (PDVSA) و شرکت ملی نفت ایران می‌تواند به همکاری آنها به عنوان 2کشور عضو اوپک عمق ببخشد. یکی از این منابع آگاه گفت این توافق سوآپ قرار است در فاز نخست، 6 ماهه باشد اما می‌تواند تمدید شود. 

در پی انتشار این گزارش، وزارت خزانه‌داری آمریکا اعلام کرد به اعمال تحریم علیه تهران و کاراکاس ادامه خواهد داد. این نهاد تاکید کرد این معامله ممکن است تحریم‌های آمریکا علیه هر ۲ کشور را نقض کند. به گزارش رویترز، سخنگوی وزارت خزانه‌داری آمریکا گفت این وزارتخانه نسبت به گزارش‌های مربوط به قراردادهای نفتی بین ونزوئلا و ایران نگران است. این سخنگو ادامه داد: «ما به اعمال تحریم‌های مرتبط با ایران و ونزوئلا ادامه خواهیم داد». وزارت خزانه‌داری آمریکا همچنین به این خبرگزاری اعلام کرد: هرگونه تعامل تجاری با شرکت ملی نفت ایران (NIOC) توسط افراد و موسسات غیرآمریکایی شامل تحریم‌های ثانویه می‌شود. بنا بر این گزارش، وزارت خزانه‌داری آمریکا به طور صریح مشخص نکرد این قرارداد نقض تحریم‌های آمریکا خواهد بود اما تاکید کرد این وزارتخانه اختیارات خود را برای اعمال تحریم علیه هر شخصی که مصمم به فعالیت در بخش نفت ونزوئلا باشد، حفظ می‌کند. یک منبع آگاه در گفت‌وگو با رویترز اظهار داشت: مقامات آمریکا چندین ماه است این قرارداد را زیرنظر دارند و احتمالا آن را نقض تحریم‌ها می‌دانند. 

 

* مثل بیروت بود!

خبر توافق نفتی بین ایران و ونزوئلا در حالی منتشر می‌شود که سومین کشتی حامل مواد سوختی ایران در راه رسیدن به لبنان است. لبنان نیز در 2 سال اخیر مانند ونزوئلا با تحریم‌های سنگینی روبه‌رو شده است که باعث به وجود آمدن چالش‌های گوناگونی از قبیل بحران ارزی و کمبود سوخت در این کشور شده است. دولت لبنان و بسیاری از تجار نمی‌توانند از کشورهای دیگر سوخت وارد کنند و درباره واردات سوخت از ایران نیز ملاحظات جدی دارند. در همین اثنا سیدحسن نصرالله در سخنرانی روز عاشورای خود اعلام کرد قصد دارد سوخت مورد نیاز لبنان را از ایران تامین کند. تاکنون 5 محموله‌ سوخت ایرانی به لبنان رسیده و همچنین دومین کشتی حامل سوخت ایران نیز در بندر بانیاس سوریه پهلو گرفته تا محموله‌ آن به لبنان فرستاده شود. این اتفاق توانست در دیوار تحریم‌هایی که علیه لبنان و سوریه وضع شده بود، ترک ایجاد کند و نمونه‌ای موفق از همکاری 3 کشور تحریم شده برای بی‌اثر کردن تحریم‌ها ساخت اما این نخستین نمونه از همکاری کشورهای تحریمی نبود. یک سال پیش بود که 9 نفتکش ایرانی حامل سوخت با وجود تحریم‌های سنگین آمریکا علیه هر دو کشور راهی ونزوئلا شدند و به ‌رغم تهدیدهای بی‌شمار، توانستند سالم به مقصد برسند. ونزوئلا که در آن زمان با بحران بنزین روبه‌رو بود، توانست با این محموله تا حدی توانایی خود را بازیابی کند. باید گفت برنامه‌ تحریم‌های آمریکا نه ‌تنها همکاری تجاری آمریکایی‌ها با صنایع نفت ایران و ونزوئلا را ممنوع کرده است، بلکه هر فرد یا شرکت غیرآمریکایی را که با هر کدام از شرکت‌های نفتی این کشورها همکاری کند، هدف تحریم‌های ثانویه قرار می‌دهد. تحریم‌های ثانویه می‌تواند برای کسانی‌ که هدف قرار می‌گیرند مجازات‌های مختلفی شامل قطع دسترسی به سیستم مالی آمریکا، جریمه یا بلوکه‌شدن اموال در آمریکا را به دنبال داشته باشد. با بستن قرارداد دوجانبه بین ایران و ونزوئلا، این دو کشور با هم‌افزایی با یکدیگر می‌توانند ضمن منفعت دوطرفه‌ای که عایدشان می‌شود، زمینه‌ تشکیل و گسترش بلوک ضدتحریمی را فراهم کنند. 

لازم به ذکر است همکاری کشورهای تحریمی با یکدیگر و افزایش توانایی‌های طرفین می‌تواند به دولت‌ها کمک کند تا چالش‌های داخلی خود را نیز بخوبی مدیریت کنند. به طور مثال همزمان با ارسال محموله‌های ارسالی ایران به لبنان، وضعیت سیاسی این کشور با انتخاب نخست‌وزیر جدید از بلاتکلیفی 14ماهه خارج شد. درباره‌ ونزوئلا نیز این امر صادق است. ونزوئلا به ریاست‌جمهوری نیکولاس مادورو می‌تواند دست پری در مذاکره با مخالفان خود که هم‌اکنون در مکزیک برگزار می‌شود، داشته باشد. پس تشکیل بلوک ضدتحریمی علاوه بر عواید اقتصادی برای همه‌ طرف‌ها، خواهد توانست به ثبات سیاسی این کشورها نیز منجر شود و هژمونی ایالات متحده آمریکا را با چالشی جدی مواجه کند.