رقابت‌های جهانی کشتی در اسلو ۲ ماه بعد از المپیک توکیو برگزار شد و یکشنبه به پایان رسید. تیم ‌ملی کشتی آزاد ایران هفته گذشته موفق شد با ۳ طلای حسن یزدانی، کامران قاسم‌پور و امیرحسین زارع، ۳ نقره علیرضا سرلک، امیرمحمد یزدانی و محمد نخودی و یک مدال برنز مجتبی گلیج، با مجموع ۱۶۲ امتیاز بر سکوی سوم جهان بایستد. بعد از این عملکرد درخشان، فرنگی‌کاران کشورمان در اسلو روی تشک رفتند تا ادامه‌دهنده راه کشتی آزاد باشند. تیم ملی کشتی فرنگی ایران برخلاف آزاد سرمربی خود را پس از المپیک حفظ کرد و با محمد بنا راهی اسلو شد. محمد بنا نسبت به توکیو 2 کشتی‌گیر را تغییر داد، دست به ۲ مدال‌آور المپیک نزد و محمدعلی گرایی را به عنوان تنها کشتی‌گیر بدون مدال حاضر در توکیو به اسلو برد. کشتی فرنگی ایران در المپیک در وزن 87 کیلو نماینده‌ای نداشت اما با رامین طاهری در مسابقات جهانی حاضر شد. روز اول مسابقات برای کشتی فرنگی ایران چندان خوب نبود اما در روز دوم با ۲ فینالیست و ۲ مدال برنز همه چیز تغییر کرد. محمدعلی گرایی در وزن ۷۷ کیلوگرم و پژمان پشتام در وزن ۸۲ کیلوگرم نخستین مدال‌های ایران را در اسلو کسب کردند. شنبه‌شب نیز اتفاقاتی شیرین را شاهد بودیم کشتی‌فرنگی ایران بعد از 7 سال نخستین طلای خود را در جهانی گرفت و در کنار آن شاهد ثبت نخستین طلای تاریخ فوق سنگین جهان به نام ایران بودیم. محمدهادی ساروی در وزن ۹۷ کیلوگرم و علی‌اکبر یوسفی در وزن ۱۳۰ کیلوگرم کشتی فرنگی موفق شدند این ۲ طلا را برای ایران کسب کرده و عنوان دومی تیمی را قطعی کنند. در کشتی‌های شنبه‌شب، ایران صاحب ۲ فینالیست دیگر هم شد؛ فینالیست‌هایی که یکشنبه‌شب روی تشک رفتند و طلا گرفتند. با کسب هر ۲ مدال طلا در ۲ وزن پایین، کشتی فرنگی ایران برای نخستین‌بار مسابقات جهانی را با 4 طلا به پایان رساند. با این نتیجه شاگردان بنا عملکرد قابل توجهی از خود نشان دادند. کشتی فرنگی ایران در ۳ دوره اخیر مسابقات به ترتیب چهارم، یازدهم و سوم شده بود. 

 

* به احترام معمار این بنای طلایی

المپیک ریو 2016 برای خیلی‌ها یادآور لحظاتی است که محمد بنا به نرده‌های بیرون سالن کشتی تکیه داده بود و زار می‌زد؛ کمی بعد از شکست حمید سوریان، نابغه کشتی فرنگی جهان که تصویرش در حالت ولو شده روی تشک از بالا، هرگز از یاد علاقه‌مندان جدی کشتی نخواهد رفت. او سمبل تیم ناکام فرنگی ایران در ریو پس از درخشش استثنایی در المپیک لندن بود؛ چیزی که برای محمد بنا غیرقابل تحمل به نظر می‌رسید. سپس دقایقی بعد بیرون سالن، با لباس آبی، مردی در حال گریه‌ای کودکانه شکار تنها عکاس حاضر در صحنه شد. قصه محمد بنا و کشتی ایران بویژه در یک دهه اخیر عجیب و پرفراز و نشیب پیش رفته است. او که با رو کردن یک نسل طلایی در لندن یک نتیجه تاریخی را در المپیک 2012 با کسب ۳ مدال طلا توسط سوریان، نوروزی و رضایی رقم زد و لقب آقای خاص کشتی را هم از مردم گرفت، به خاطر برخی اختلافات با رئیس وقت فدراسیون بعد از مدتی از سمت خود کنار رفت و بازگشت او در آستانه المپیک ریو هم موفقیت‌آمیز نبود. شکست ستاره‌های طلایی کشتی ایران در المپیک ریو 2016 یکی پس از دیگری، آنقدر برای محمد بنا سنگین بود که او را از پا درآورد. شکست حمید سوریان، ژنرال 7 ستاره کشتی و البته امید نوروزی، قهرمان طلایی لندن برای بنا که توقعات را از کشتی فرنگی بالا برده بود، غیرقابل هضم بود. محمد بنا که تیمش با ۲ مدال برنز از المپیک ریو بازگشت، در سکوت و بدون اینکه بخواهد از کسی گلایه کند، با کشتی خداحافظی کرد و تا چند سال دیگر کسی او را نزدیک کشتی هم نمی‌دید.

خبر رسیده بود بنا در یک باشگاه کشتی در شهریار مشغول آموزش دادن به جوانان است و حتی ارتباط برقرار کردن با او برای خبرنگاران هم سخت بود. بنا علاقه‌ای نداشت درباره کشتی حرفی بزند؛ اگرچه قطعا با شاگردانش در ارتباط بود و آنها را راهنمایی می‌کرد. 

اما محمد بنا که دیگر 60 سالگی را هم رد کرده بود، بعد از استعفای رسول خادم از ریاست فدراسیون کشتی و در دوران سرپرستی حمید بنی‌تمیم بار دیگر راضی شد هدایت تیم‌ملی کشتی فرنگی را در حالی به دست بگیرد که در مسابقات جهانی 2018 به عنوان یازدهم جهان رسیده بود! در آن سال فقط مهدی علیاری از 10 وزن یک مدال برنز تیم‌ملی کشتی فرنگی را کسب کرد و مسؤولان به این نتیجه رسیده بودند فقط محمد بنا می‌تواند منجی کشتی فرنگی باشد. پروژه آغاز شد و آقای خاص به خانه کشتی بازگشت. او با خداحافظی ستاره‌های سابق کشتی فرنگی به فکر ساختن نسل طلایی جدید بود و در گام اول (مسابقات جهانی 2019) تیمی جوان راهی نورسلطان قزاقستان شد؛ اتفاقا هادی ساروی و میثم دلخانی که در نروژ ۲ طلای ناب برای ایران کسب کردند، در آن سال نخستین تجربه جهانی خود را پشت سر می‌گذاشتند. کسب ۳ مدال برنز و عنوان چهارمی جهان با اینکه برای محمد بنا نتیجه‌ای دلچسب نبود اما در همان مدت کوتاه یک تحول عظیم را نشان می‌داد. 

شاید حالا که تیم‌ ملی کشتی فرنگی ایران با 4 مدال طلا و ۲ برنز و ثبت بهترین نتیجه تاریخ به عنوان نایب قهرمانی جهان رسیده، می‌توانیم بگوییم از نسل طلایی جدید این رشته رونمایی شده است. این پروژه ۳ سال زمان برد تا محمد بنا بتواند نسلی جدید را آماده هنرنمایی در سطح اول جهان کند و اگرچه کسب یک طلا و یک برنز در المپیک توکیو هم نتیجه قابل قبولی برای آقای خاص کشتی بود اما حالا می‌شود خنده را بر لبان محمد بنا دید. 

 او در ۲ شب متوالی چند تندر به شاگردانش‌ زد و تصاویری با خنده و ذوق و شادی از او به تهران مخابره شد؛ چیزی که برای خود ممنوعش کرده بود تا نتیجه کار و تلاش و تشخیصش را ببیند. درست مثل بازگشت به محوطه رویایی المپیک لندن که ۴ سال بعد بدل به صحنه عزاداری غریب او شده بود. 

اما بنا بازگشت، نسل جدیدی را رو کرد و حالا کشتی فرنگی ایران با اقتدار در صدر کشتی جهان ایستاده است. کاری به امتیازات نداشته باشید، در کشتی این مدال‌ها هستند که تا ابد می‌مانند و حالا تیم آقای خاص به معدن طلا‌ زده است. این معدن آنقدر طلا دارد که حالا حالا‌ها می‌شود از آن استخراج کرد و به کشتی جهان بابت چنین بچه‌هایی فخر فروخت. 

***