مهدی طاهرخانی: شنبه‌شب حقیقت تلخی برای فوتبال ایران عریان شد. پرسپولیس آخرین نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا به واسطه برنامه‌ریزی کاملا شائبه‌انگیز کنفدراسیون فوتبال آسیا به‌جای بازی در زمین بی‌طرف، در یک ورزشگاه لبریز از الهلالی رو در روی این تیم قرار گرفت و متاسفانه بدترین شکست سال‌های اخیرش را متحمل شد؛ باخت با نتیجه ۳ بر سفر. 

مهم‌ترین سوال هواداران پرسپولیس این بود: چه بلایی بر سر تیم ما آمد؟ تیمی که همیشه دست‌کم از حیث زیبایی و کیفیت، پا به پای همه حریفان می‌دوید، چه شد که 90 دقیقه اسیر الهلال بود؟ باید واقعیت را پذیرفت؛ پرسپولیس بیش از 3 ماه است در شرایط مسابقه نیست. لیگ ایران تعطیل است. 3 بازیکن اصلی و تأثیرگذار این تیم جدا شدند. وقت لازم و کافی برای جانشینان‌شان به وجود نیامده که خود را با تاکتیک این تیم آپدیت کنند و مهم‌تر ازهمه الهلال تیم 6 ماه قبل نبود. تیمی که 6 ماه قبل در مرحله گروهی دیدیم چه شباهتی به تیم شنبه‌شب داشت؟ آن زمان پرسپولیس را با امروز الهلال قیاس کنید؛ قرمزها تیمی متحد و منسجم و آماده بودند. آن زمان پرسپولیس به عنوان تیم نخست با اقتدار از گروهش صعود کرد. اما الهلال بعد از دریافت 4 گل از استقلال تاجیکستان با شانس و اقبال فراوان به عنوان تیم دوم صعود کرد ولی مدیران الهلال تا جایی که توانستند ستاره خریدند، مهره خوب گرفتند، زمان کافی برای هماهنگی داشتند و نتیجه‌اش را شنبه در زمین این تیم دیدیم. فوتبال همین است. حمایت لجستیکی مناسب بیرون زمین و زمان داشتن کافی برای هماهنگی درون زمین؛ چیزی که الهلال داشت و پرسپولیس نداشت. 

 

* نگاهی به فاجعه

پرسپولیس در غیاب ستاره‌هایی که این تیم را به فینال آسیا بردند، قافیه را برابر الهلال قدرتمند واگذار کرد. شکست ۳ گله در ریاض، اتفاق جدیدی برای پرسپولیس نبود. آنها با حمید درخشان و برانکو ایوانکوویچ نیز همین نتیجه را در فصل 2015 مقابل النصر و الهلال رقم زدند اما میزان انتظارات هواداران پرسپولیس از آن فصل تا حالا تفاوت‌های بسیار زیادی داشته است. در آن زمان این شکست‌ها تعجب چندانی را به همراه نداشت اما حالا طرفداران متعجب از سنگین‌ترین باخت خود با یحیی گل‌محمدی، دوست دارند بدانند چه شد تیم نایب‌قهرمان فصل گذشته، تا این حد ساده تسلیم شد؟ در واقع باخت برابر تیم پرستاره و آماده الهلال چندان غیرطبیعی نیست و جزو پیشامدهای فوتبال قرار می‌گیرد اما اینکه قرمزها نتوانستند فشار چندانی روی دروازه حریف بیاورند و به قول سرمربی تیم‌شان «بازی را از الهلال بگیرند» برای بسیاری از طرفداران پرسپولیس ناامیدکننده و ناراحت‌کننده است. پرسپولیس در سال‌های گذشته تیم‌های قدرتمندی چون النصر، السد، الدحیل و... را چند بار شکست داد و به مراحل نهایی لیگ قهرمانان آسیا راه یافت. آنها حتی در دوره محرومیت نقل و انتقالاتی به فینال آسیا راه یافتند و با وجود جدایی بسیاری از بازیکنان، یک بار دیگر این نتیجه را رقم زدند اما فوتبال یک بار - شاید برای همیشه - ثابت کرد قرار نیست همیشه معجزه یا کاری خارق‌العاده در میان باشد. 

 

* در جست‌وجوی تیمی که فینالیست آسیا شد

یک سال پیش در چنین روزهایی هواداران پرسپولیس سرمست از صعود به فینال آسیا، رویای بالا بردن جام قهرمانی توسط سیدجلال حسینی را با خود مرور می‌کردند اما حالا یک روز بعد از شکست برابر الهلال، نگران آینده تیم خود هستند؛ تیمی که در دوشنبه و ریاض نشان داد هیچ نشانی از تیم مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر ندارد. اگر چه تقویم فوتبال ایران و عدم برگزاری لیگ برتر عاملی مهم در راه این ناآمادگی و ناهماهنگی است اما به نظر می‌رسد مشکل فراتر از این است یا حداقل مسائل دیگری هم در میان است. از تیمی که در دوحه، نماینده عربستان را شکست داد، 4 بازیکن اردوی پرسپولیس را ترک کرده‌اند: شجاع خلیل‌زاده، محمدحسین کنعانی‎زادگان، احمد نوراللهی و بشار رسن. اگر چه پرسپولیس بازیکنانی را برای جانشینی آنها خریده و آنها تمام تلاش خود را برای موفقیت تیم انجام می‌دهند اما واقعیت این است که به طور کلی اسکواد سرخپوشان افتی محسوس داشته است. جانشینان آن 4 بازیکن فرشاد فرجی، علی نعمتی، علیرضا ابراهیمی و رضا اسدی هستند. 

 

* تیمی که در هند صدرنشین مرحله گروهی شد

صعود به فینال آسیا، آخرین موفقیت پرسپولیس در مسابقات قاره‌ای نبود. چند ماه بعد، آنها در هند موفق شدند با عبور از الریان، الوحده و گوآ به عنوان سرگروه و با بیشترین تعداد امتیاز و گل زده، راهی مرحله حذفی شوند اما تیم سرگروه نیز سرنوشتی بهتر از نایب‌قهرمان ACL 2020 نداشت. شهریار مغانلو که به عنوان بازیکن قرضی در ترکیب پرسپولیس قرار داشت، در پایان فصل به سپاهان پیوست. این در حالی است که پرسپولیس مدت‌ها فرصت این را داشت تا با پرداخت رقم رضایتنامه، این بازیکن را به صورت دائمی جذب کند و بهترین گلزنش را در تیم نگه دارد اما این اتفاق رخ نداد. نتیجه این اتفاق ۲ ناکامی متوالی برای مهاجمان پرسپولیس در مسابقات آسیایی بوده است؛ در دیدار با استقلال تاجیکستان این مهدی ترابی بود که با یک شوت ناگهانی دروازه را گشود و در دیدار با الهلال کسی نتوانست این نقش را برعهده بگیرد. هر چند موضوع فقط گلزنی نیست و شاید مساله اصلی انتقال توپ از زمین خودی به زمین حریف باشد؛ اینجا هم باید رد پای جدایی شماره 8 سابق را دنبال کرد. 

 

* پایان حکومت پرسپولیس بر فوتبال ایران؟

سلطه 5 ساله پرسپولیس بر لیگ برتر ایران که با موفقیت‌هایی در سطح قاره آسیا نیز همراه بوده، حالا با خطر جدی مواجه شده است. در ساختمان باشگاه مهدی رسول‌پناه و جعفر سمیعی از حفظ ستاره‌ها در ۳ پنجره نقل و انتقالاتی اخیر ناکام ماندند و البته در این راه هوادارانی را همراه خود داشتند که معتقد بودند «نام پرسپولیس، موفقیت را به همراه خود دارد و چندان مهم نیست ستاره‌ها در تیم بمانند یا خیر!» این دیدگاه سبب شد تا ۲ مدیرعامل سابق باشگاه بدون اینکه تلاش چندانی برای حفظ این 5 بازیکن انجام دهند، سراغ گزینه‌های دیگری بروند اما حالا شاید همگی متوجه شده باشند که از دست دادن یک ستاره چه تبعاتی را به دنبال دارد. 

 پرسپولیس بدون بهترین گلزن لیگ برتری، بهترین گلزن آسیایی، زوج خط دفاعی و هافبک هجومی، شکننده و متزلزل‌تر از هر زمان دیگری به نظر می‌رسد. بازی با الهلال و شکست مقابل این تیم اگرچه اتفاقی دور از انتظار - حتی برای بهترین پرسپولیس سال‌های اخیر- نیست اما باخت به این شکل نشان می‌دهد مشکل فراتر از یک بازی است. این نتیجه نگاهی است که جدایی ستارگان تیم را نکته منفی برای آن بازیکنان می‌دانست و تصور می‌کرد بازیکنان جانشین در قالب تیمی پرسپولیس با هر کیفیتی موفق خواهند بود. این نگاه پرسپولیس را به سطحی رسانده که بعد از ترک لیگ قهرمانان آسیا، حالا نگرانی جدی برای افت نتایج تیم در لیگ برتر نیز وجود دارد.