یحیی نقش اول این سقوط است     

باخت‌ها از راه می‌رسند و چه زمانی بهتر از ابتدای لیگ؟ اما سوال مهم هواداران پرسپولیس این است:

چه بلایی بر سر تیم‌شان آمده است؟ طی 9 ماه این تیم ۲ بار به اراک می‌رود و هر 2 بازی را می‌بازد؛ آن هم با ارائه بدترین نمایش ممکن. شنیدن بهانه‌های گل‌محمدی، آدرس بی‌پولی و روحیه پایین بازیکنان را به مخاطب می‌دهد اما حقیقت آن است که پرسپولیس و بازیکنان تاثیرگذارش به هیچ‌وجه در تابستان گذشته خوب آماده نشدند؛ چه از حیث بدنی و چه از لحاظ روانی. مهدی ترابی ستاره بی‌بدیل ۲ فصل گذشته لیگ که نقش بسزایی در ۲ قهرمانی آخر قرمزها داشت، این روزها آنقدر بد و کم‌اثر است که سرسخت‌ترین مدافعانش هم هیچ دفاعی از او ندارند. این قصه عینا برای امیری و سرلک و سایر ستاره‌های فصل قبل تکرار شده است. از سوی دیگر باید قسمت اعظم مشکلات پرسپولیس را مرتبط به خریدهای جدید و بازیکنان جدا شده دانست. پرسپولیس ۳ ستاره از ۳ خط مختلف دفاعی، هافبک و مهاجم را از دست داد و نتوانست هیچ بازیکنی در سطح و اندازه قبلی‌ها جذب کند. این روزها علی نعمتی و ابراهیمی ۲ خرید جدید قرمزها در خط تدافعی بیشتر روی نیمکت هستند تا فرجی کماکان از بدترین‌های تیمش در خط دفاعی باشد. از سویی سیامک نعمتی و شیری هر دو در دفاع راست بد هستند، بویژه نعمتی که روی اشتباه فاحش او تیمش گل شکست را در بازی برابر آلومینیوم دریافت کرد. اسدی هم در خط میانی هیچ تناسبی با ایده‌های پرسپولیس ندارد و همچنان سردرگم و سنگین بازی می‌کند. در خط حمله نیز چه کسی انتظار دارد حامد پاکدل 30 ساله ستاره شود؟ پرسپولیس کنعانی‌زادگان، نوراللهی و مغانلو را از دست داد و یحیی نتوانست در فصل نقل و انتقالات دست‌کم بازیکنانی نزدیک به این 3 را جذب کند. نتیجه هم می‌شود آنچه این روزها هواداران این تیم می‌بینند؛ تیمی که خارج از ورزشگاه آزادی بسیار بد و ضعیف بازی می‌کند؛ تیمی که حتی خوش‌شانس هم نیست. پرسپولیس می‌تواند بهتر ‌شود اما این مهم رخ نخواهد داد جز آنکه گل‌محمدی قادر به رساندن ستاره‌های این تیم به سطح واقعی خودشان باشد؛ چه با نیمکت‌نشین کردن و چه با روش‌های دیگر که طبیعتا او بهتر از ما از آنها آگاه است.