طاهره صفری: چرا استقلال در طول فصول گذشته هرگز قهرمان لیگ برتر نشد؟ اگر به دنبال پاسخ مناسبی می‌گردید باید به شروع‌های نه‌چندان امیدوار‌کننده این تیم اشاره کنیم اما دست‌کم این فصل تا ۳ هفته اول آنها متفاوت ظاهر شده‌اند؛ تیمی که دیگر گل مفت نمی‌خورد و مهم‌تر از آن برای گل زدن کاملا بابرنامه و پرامید است. گرفتن 9 امتیاز از 3 بازی ابتدایی لیگ، اتفاقی است که هواداران استقلال را بیش از هر فصل دیگری در 10 سال اخیر به قهرمانی امیدوار کرده است. تیم فرهاد مجیدی با همه نقاط ضعف و قوتش، بیش از هر استقلال دیگری، پس از آن استقلال پرستاره فصل ۹۲-۹۱ قلعه‌نویی، روح و شخصیت یک قهرمان را از همان ابتدا به نمایش گذاشته است. البته استقلال فعلی برای قهرمان شدن کار سختی پیش رو دارد و ضعف‌های عمده‌ای در ساختار تاکتیکی این تیم وجود دارد که چه‌‌بسا در صورت رفع نشدن، آنها را در مصاف با رقبای اصلی همچون پرسپولیس و سپاهان دچار مشکل کند. استقلال اما در این ۳ هفته گذشته از لیگ به هوادارانش اطمینان خاطری بخشیده که حتی در فصل‌هایی با مظلومی و فکری هم که برای مدتی صدرنشین بودند، این اطمینان خاطر وجود نداشت. برگ برنده استقلال در این فصل به احتمال زیاد سیستم بازی متفاوت این تیم با تیم‌های دیگر مدعی است؛ سیستمی که باعث می‌شود استقلال متفاوت‌تر از بقیه مدعیان بازی کند. چنانچه فرهاد مجیدی بتواند در این سیستم، تعادل بین دفاع و حمله را برقرار کند، مهار تیم او برای حریفان قدرتمند نیز دشوار خواهد شد. استقلال در فاز هجومی، سرعتی و متنوع بازی می‌کند و در مقابل در فاز دفاعی به‌رغم اینکه هنوز گلی دریافت نکرده اما ضعف‌هایی در پوشش فضا در کناره‌ها دارد‌. این همان شمشیر دولبه‌ای است که با سیستم انتخابی فرهاد مجیدی ممکن است در فاز حمله آنها را پرزور و در فاز دفاع آسیب‌پذیر کند. مدافعان کناری که احتمالا باید بیشترین میزان دوندگی را در بین بازیکنان استقلال داشته باشند بخوبی سطح شناوری بازی استقلال را افزایش داده‌اند و زور استقلال در خط حمله را زیاد کرده‌اند. شناور بازی کردن آنها هم پوشش فضا را برای حریفان سخت‌تر می‌کند و هم باعث می‌شود وینگرهای کناری تیم‌های حریف مجبور به عقب‌نشینی شوند و بدین ‌ترتیب زور حریف در خط حمله کاهش داده شود اما از آن طرف فضای پشت سر آنها از چشم یک مربی باهوش پنهان نمی‌ماند و می‌توان با پاس‌های بلند، استقلال را در ضدحملات غافلگیر کرد. این همان شمشیر دولبه‌ای است که به آن اشاره شد و اینکه تعادل بین وظایف دفاعی و هجومی ۲ بال کناری، تاثیر بسیار زیادی بر هارمونی تاکتیکی استقلال خواهد گذاشت، بویژه که سلمانی در سمت چپ، تحت فشار حریف در فاز دفاعی زیاد خوب عمل نکرده است. استقلال ۹ امتیازی هنوز آن تیم کاملی که در فاز دفاعی آسیب‌پذیر نباشد نشده و در فاز هجومی نیز به تعادل بین جنگندگی خط میانی و خلاقیت نرسیده است. آنچه استقلال را در مصاف‌های سخت‌تر، سربلند بیرون خواهد آورد، رسیدن به یک تعادل تاکتیکی است. در بازی با تراکتورسازی، آمدن امیرارسلان مطهری به زمین و بازگشت یامگا به پست اصلی‌اش نشان داد استقلال برای پرزور کردن خط حمله خود، ناچار به کاهش جنگندگی در خط میانی و پایین آمدن توان توپ‌گیری‌اش می‌شود. ترکیب چشمی، مهدی‌پور و رضاوند، استقلال را در توپ‌گیری و در اختیار گرفتن میانه میدان یاری می‌کند اما کم شدن چشمی باعث می‌شود مالکیت توپ برای استقلال کمتر شود. بنابراین ایجاد تعادل بین این ۲ وضعیت منجر به کامل‌ شدن پازل تاکتیکی مجیدی خواهد شد. استقلال به سبب سیستم و چینش بازیکنانش در زمین، بخوبی پرس از بالا و بازپس‌گیری توپ در زمین حریف را اجرا می‌کند و گل نخوردن این تیم در ۳ بازی اخیر نیز مرهون همین روش است اگرنه اگر تیمی بتواند استقلال را در پرس از بالا مغلوب کند و جنگ‌های میانه میدان را ببرد، استقلال فعلی فضاهای خوبی در یک‌سوم دفاعی خود به حریف خواهد داد.