کاوه خداشناس در برنامه «سریالیست» اعلام کرد زمان بازی در نقش شهید شهریاری ابتدا آن را رد کرده و گفته است نقش شهید شهریاری را بازی نمی‌کند. به گزارش «وطن‌امروز»، کاوه خداشناس، بازیگر که میهمان برنامه «سریالیست» با اجرای پدرام کریمی بود، درباره چالش‌های پرداختن به شخصیت‌ها در سریال‌ها عنوان کرد: زندگی استاد شهریاری شاید برای یک سریال ۳۰ قسمتی آنقدرها اتفاقات عجیب و غریب نداشته باشد. به هر حال دانشمند بودند و زندگی‌شان مشخص بود. سرش توی حساب و کتاب بود و وجه دراماتیک عجیبی نمی‌شد در زندگی‌شان پیدا کرد. بنابراین بسط دادن آن در یک سریال ۳۰ قسمتی شاید باعث شد جاهایی ریتم را از دست بدهیم اما با همه این احوالات گروه تلاش خود را می‌کرد و ایفای این نقش برایم پرافتخار بود و بسیار لذت بردم. 

وی در ادامه این برنامه گفت: روزی که به دفتر آقای تبریزی دعوت شدم واقعا محکم ایستادم که من نقش شهید شهریاری را بازی نمی‌کنم. شاید برای اینکه می‌خواستم کمی از این کلیشه خودم را دور کنم و از یک شهید منزه مبرا از هر گونه خاکستری حتی فاصله بگیرم. در این جلسه به آقای تبریزی گفتم اگر نقش تروریست ‌داری حتی ۵ یا ۱۰ سکانس من این نقش را بازی می‌کنم اما درباره این موضوع حرف نزنیم که این اتفاقات کشدار شد و در جلسات مختلف درباره نقش صحبت کردیم و ایشان گفتند تو مناسب این نقش هستی و می‌توانی حال و احوال نقش را در‌بیاوری. در نهایت نقش را پذیرفتم و در این باره با خانم بهجت قاسمی، همسر استاد شهریاری نیز جلساتی داشتیم. گفت‌‌وگوی طولانی دوستانه با همسر استاد شهریاری بسیار به من در این کار کمک کرد و برایم مسیرهای زیادی باز کرد. گفت‌وگو با همکاران استاد شهریاری از دربان سازمان انرژی اتمی تا بقیه برایم تعیین‌کننده بود. با انواع و اقسام آدم‌ها معاشرت کردم تا به ریزه‌کاری‌های شخصیتی او برسم. این جزو لذت‌های کار ما است. اینها و داده‌هایی که آقای تبریزی به عنوان کارگردان و آقای علمی‌فرد، تهیه‌کننده کار به من می‌دادند در کنار هم قرار گرفت و من سعی کردم به میانگین مطلوبی برای ایفای این نقش برسم. خداشناس در ادامه ضمن تاکید بر اینکه اگر قصه این سریال در ۱۵ قسمت تعریف می‌شد بسیار خوش‌ریتم‌تر از آب درمی‌آمد، افزود: ما در همه چیز دچار تردید بودیم، در کار کردن درباره شخصیت‌های این شکلی با خانواده آن عزیز درگیر هستی؛ بخواهی یا نخواهی یکسری باید و نباید دارند. تعداد بالایی شخصیت‌های پرقصه داریم که سر همین ماجرای خانوادگی قصه‌های‌شان مسکوت مانده است. این خود مرزی خطرناک است که به عنوان تیم سازنده درباره شخصیتی که اینقدر معاصر است چه باید بکنی؟ اینجا شما فقط با خانم بهجت قاسمی و مادر شهید طرف نیستی، بلکه شما با سازمان انرژی اتمی طرف هستی. با ۲ ارگان بزرگ‌تر طرف هستی. فکر می‌کنم نگاه معقولی در قبال ساخت این سریال داشتیم.