علیرضا خطیبی: 10 گل در هفته پنجم و همین تعداد گل در هفته ششم؛ لیگ برتر در بیست‌و‌یکمین سال برگزاری‌اش به برهوت گل رسیده است. درست بعد از فیفادی آبان و بازگشت ملی‌پوشان به لیگ برتر، دوران فقدان گل شروع شد. 

48 بازی تا پایان هفته ششم برگزار شده، آن هم در حالی که آمار عجیب و غریب تنها 72 گل در این تعداد بازی ثبت شده است. با احتساب و اضافه کردن 3 گل بازی برگزار نشده مس رفسنجان و شهرخودرو، این آمار به 75 می‌رسد یعنی 56/1 گل در هر بازی. این میانگین را مقایسه کنیم با بیش از 3 گلی که در 15 هفته اخیر لیگ جزیره برای هر بازی ثبت شده است. 

 9 بازی بدون گل در 48 بازی برگزار شده شاید آمار بدی نباشد ولی وقتی بدانیم یک‌سوم بازی‌های فصل یعنی 16 بازی تنها یک گل داشته و این مجموع 25 بازی یعنی بیشتر از نصف تا اینجای فصل با ثبت تنها یک گل به پایان رسیده است، عدم جذابیت بیشتر از هر زمان دیگری نمایان می‌شود. احتیاط مربیان شاید یکی از دلایل این امر باشد؛ مربیانی که یاد گرفته‌اند بهتر است نبازند تا اینکه برای بردن ریسک کرده و تیم‌شان را برای حمله به زمین بفرستند. آنها بیشتر به نباختن فکر می‌کنند تا صندلی از زیرشان کشیده نشود اما احتمالا دلایل مهم‌تری هم وجود دارد. نگاهی به تیم‌ ملی نشان می‌دهد هیچ هافبک بازیساز و مهاجمی از لیگ برتر وارد چرخه تفکرات اسکوچیچ نشده و نمی‌شود. حتی سجاد شهباززاده به عنوان آقای گل فصل قبل هم به تیم‌ ملی دعوت نمی‌شود و این یعنی آنچه در لیگ برتر و در فاز هجومی تیم‌ها جریان دارد، به هیچ عنوان مدنظر تیم ‌ملی نیست. فاز هجومی تیم ‌ملی را چه کسانی تشکیل می‌دهند؟ مهدی قائدی، مهدی طارمی، سردار آزمون، علیرضا جهانبخش، علی قلی‌زاده، کاوه رضایی، کریم انصاری‌فرد، سامان قدوس، وحید امیری، مهدی ترابی و حتی احمد نوراللهی. از این جمع تنها 2 نفر در لیگ برتر حضور دارند و هر 2 هم پیراهن پرسپولیس را به تن دارند. بقیه تیم‌ها هیچ سهمی ندارند. از لیگ برتر چه مردانی به تیم ‌ملی دعوت می‌شوند؟ سیاوش یزدانی که مدافع است، میلاد سرلک که هافبک دفاعی است، مهدی ترابی که هرگز فرصت بازی کردن پیدا نکرده و وحید امیری که معلق است بین 50 متر عقب زمین و 50 متر جلویی. سروش رفیعی و یاسین سلمانی هم هستند که در کنار سیاوش یزدانی برای خط خوردن و خروج از لیست و سکونشینی فعلا زندگی ملی دارند. حالا چه مهاجمانی در لیگ برتر داریم؟ ارسلان مطهری، امین قاسمی‌نژاد، عیسی آل‌کثیر، مهدی عبدی، حامد پاکدل، سجاد شهباززاده، محمد عباس‌زاده، پیمان بابایی، شهریار مغانلو و جماعت دیگری که تعداد گل‌های زده‌شان در این فصل، روی هم به 10 نمی‌رسد. لیگی که هافبک خلاق و پاسور ندارد، لیگی که مهاجمانی برای زدن نیش نهایی در خود نمی‌بیند و لیگی که مربیانش بیشتر وارد تنش‌های کنار زمین و «شو آف» می‌شوند و کمتر حواس‌شان به کار خودشان است؛ ثمره و برآیندش می‌شود لیگ برتری که اصلی‌ترین جذابیت یک بازی فوتبال یعنی «گل» را در کمترین کمیت ممکن و در قعرنشینی محض نمودار اکیدا نزولی فوتبال ایران قرار داده است.