گل نیز در آن هفته دهن باز نمی‌کرد

و امروز نسیم سحرش پرده دریده‌ست

شاعر در این بیت اوضاع بد آلودگی هوا را یادآوری می‌کند و می‌گوید تا همین هفته پیش حتّی گل و گیاهان نیز دهان‌شان را بسته بودند و جرأت نفس کشیدن نداشتند. سپس وی ضمن تشکّر از باد که به‌موقع وزیدن گرفته است، در توصیف اوضاع فعلی می‌گوید همگی الآن از شدّت خوشحالی پروتکل‌های بهداشتی را بی‌خیال شده و در هوای آزاد به پایکوبی مشغولند.

 

ای نسیم صبح اگر باز اتفاقی افتدت

آفرین‌گوی بر آن حضرت که ما را بار نیست

در این بیت شاعر از باد می‌خواهد اگر دوباره گذرش این‌طرف‌ها افتاد، بر سر مردم منّت نهاده و ضمن گفتن باریکلّا به آلودگی هوا که توانسته اینچنین ملّت را مچل کند، مجدّداً نامبرده را تا بیرون شهر مشایعت کند، چرا که از خود ما آدمیان در این زمینه آبی گرم نمی‌شود. لذا بِوَز ای باد.