کد خبر: 241759تاریخ: 1400/9/29 00:00
تهدیدات و لفاظی‌های اخیر مقامات رژیم صهیونیستی مبنی بر عملیات احتمالی علیه اهداف ایرانی هشدار سطح بالای تهران را به دنبال داشت
اولین اشتباه، آخرین اشتباه اسرائیل است!
گروه سیاسی: دور هفتم مذاکرات وین در شرایطی به پایان رسید که با آنکه طرف اروپایی در برجام از پیشرفت‌هایی در مذاکرات خبر داد اما همزمان دیپلمات‌های اروپایی از مسائل مهمی که حل نشده باقی مانده گفتند. وبگاه آمریکایی «آکسیوس» در توئیتی به نقل از دیپلمات‌های اروپایی ۳ کشور عضو برجام مدعی شد با سرعت فعلی پیش رفتن گفت‌وگوها «ممکن است ۶ ماه طول بکشد تا توافقی به دست آید».
به گزارش «وطن‌امروز»، تحرکات فزاینده دیپلماتیک و امنیتی رژیم صهیونیستی موضوعی بود که به موازات مذاکرات «وین 7» جریان داشت و منابع اسرائیلی حتی اخباری هم درباره آمادگی تل‌آویو برای انجام عملیات یا حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران منتشر کردند. در جریان نشست‌های کمیسیون مشترک برجام تماس‌های تل‌آویو و واشنگتن افزایش پیدا کرد و در این راستا «بنی گانتس» وزیر جنگ و «دیوید بارنیا» رئیس موساد به آمریکا سفر کردند. این تحولات در حالی بود که برخی اخبار حتی از افزایش شکاف میان رژیم صهیونیستی و دولت بایدن در نحوه مواجهه با وضعیت فعلی شتاب برنامه هسته‌ای ایران حکایت می‌کرد.
در این میان «نفتالی بنت» با آغاز مذاکرات در ۸ آذر طی یک سخنرانی در کنفرانسی امنیتی- سیاسی که اندیشکده سیاست و استراتژی دانشگاه صهیونیستی «ریچمن» آن را برگزار کرد، گفت: «زمانی که من ۶ ماه پیش به دفتر نخست‌وزیری آمدم، از حجم تفاوت‌ها میان لفاظی‌ها و اقدامات واقعی متحیر شدم. همواره گفته شده اجازه نمی‌دهیم ایران به یک قدرت هسته‌ای تبدیل شود اما اکنون برنامه هسته‌ای این کشور در پیشرفته‌ترین وضعیت خود، بیش از هر زمان دیگری در گذشته قرار دارد». نخستوزیر اشغالگر افزود: «ایران در طول یک دهه گذشته با موشک و نیروهای شبه‌نظامی ما را محاصره کرده است. ایران از راه دور به ما آزار می‌رساند و به ما صدمه می‌زند».
* هشدار سطح بالای ایران
کار تا جایی پیش رفت که گزاره حمله احتمالی علیه اهداف ایرانی در میان مواضع سران صهیونیست و اخبار منابع عبری جدی‌تر شد به شکلی که برخی مقامات ایرانی به آن واکنش نشان دادند. بر این اساس یک مقام مطلع امنیتی جمعه‌شب به «نورنیوز» گفت: برخی اخبار ارزیابی نشده که در فرصت مجزا بدان خواهیم پرداخت، حاکی است رژیم‌صهیونیستی در حال بررسی انجام شرارت علیه جمهوری اسلامی ایران است. او با اشاره به اخباری که چندی قبل رسانه‌های رژیم‌صهیونیستی پیرامون دستور وزیر جنگ این رژیم به یگان‌هایی از ارتش در این باره منتشر کردند، گفت: با توجه به سابقه شرارت‌های این رژیم در ادوار گذشته با هدف ضربه زدن به گفت‌وگوهای میان ایران و کشورهای عضو برجام، احتمال این رخداد دور از انتظار نیست. این مقام امنیتی افزود: روند نسبتا موفق مذاکرات وین می‌تواند انگیزه این رژیم را برای انجام اقدامات شرارت‌بار تقویت کند. او با اشاره به تاثیری که اقداماتی از این دست می‌تواند بر مذاکرات داشته باشد، خاطرنشان کرد: رژیم صهیونیستی شریک راهبردی آمریکا و کشورهای غربی حاضر در مذاکرات وین است و چنین رخدادی که حتی می‌تواند با هدف افزایش فشار به ایران برای تسلیم شدن در برابر زیاده‌خواهی‌های غرب در مذاکرات باشد، به طور قطع دامنگیر آمریکا نیز خواهد شد. این مقام امنیتی افزود: در صورتی که هدف رژیم‌صهیونیستی هرگونه اقدام شرارت‌بار علیه تاسیسات هسته‌ای ایران باشد، به صورت قهری بر همکاری‌های ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز تاثیر منفی و بازدارنده خواهد داشت. او در پایان تاکید کرد: نیروهای نظامی و امنیتی کشور بر اساس وظایف ذاتی خود هرگونه احتمال تهدیدزایی را جدی تلقی کرده و برای مقابله با آن سطح آمادگی‌های ضروری را بالاتر خواهند برد.
پیش از هشدار این مقام امنیتی، هفته گذشته هم یک مقام ارشد نظامی در واکنش به برخی اخبار درباره قصد آمریکا و رژیم صهیونیستی برای برگزاری رزمایش حمله به تاسیسات هسته‌ای و نظامی ایران به نورنیوز گفت: فراهم شدن شرایط برای فرماندهان نظامی جهت آزمایش موشک‌های ایرانی با اهداف واقعی، هزینه گزافی برای متجاوزان خواهد داشت. هفته گذشته برخی رسانه‌های غربی از جمله رویترز مدعی شدند مقام‌های پنتاگون در گفت‌وگو با وزیر جنگ رژیم صهیونیستی با او درباره برگزاری رزمایشی برای شبیه‌سازی حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران گفت‌وگو کرده‌اند.
* سنگ بزرگ اسرائیل!
با این تفاسیر چند مقام امنیتی و نظامی حال حاضر و سابق صهیونیستی روز شنبه به نیویورک تایمز گفتند تل‌آویو توان حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران را ندارد.
در این گزارش که «رونن برگمن» تحلیلگر امنیتی صهیونیست آن را نگاشته، چند تن از مقامات و کارشناسان ارشد نظامی کنونی و سابق اسرائیل گفته‌اند تل‌آویو به این زودی‌ها توانایی انجام حمله‌ای که بتواند برنامه هسته‌ای ایران را نابود کند یا حتی به تاخیر بیندازد، ندارد. یکی از مقام‌های بلندپایه امنیتی کنونی رژیم اسرائیل گفت آماده‌سازی حمله‌ای که بتواند به پروژه هسته‌ای ایران آسیب جدی وارد کند، دست‌کم ۲ سال طول می‌کشد. «رلیک شفیر» ژنرال بازنشسته نیروی هوایی اسرائیل که خلبان حمله سال ۱۹۸۱ به تاسیسات هسته‌ای عراق (اوسیراک) بود هم گفت: ایران ده‌ها تاسیسات هسته‌ای دارد، برخی از آنها در اعماق زمین است و نفوذ سریع و نابود کردن آنها برای بمب‌های اسرائیل سخت است.
شفیر افزود: نیروی هوایی اسرائیل هواپیماهای جنگی مناسب برای حمل بمب‌های سنگرشکن ندارد، بنابراین مکان‌های محافظت‌شده باید بارها و بارها با موشک‌های کم‌اثرتر مورد حمله قرار گیرد؛ روندی که ممکن است روزها یا حتی هفته‌ها طول بکشد. یکی از مقامات ارشد امنیتی کنونی رژیم اسرائیل گفت تل‌آویو در حال حاضر توانایی وارد کردن خسارت قابل توجهی به تاسیسات زیرزمینی نطنز و فردو را ندارد.
نیویورک‌تایمز در ادامه نوشت با کمبود هواپیماهای سوخت‌رسان چنین تلاشی بغرنج خواهد شد. توانایی سوخت‌گیری برای بمب‌افکنی که ممکن است مجبور شود بیش از ۲۰۰۰ مایل رفت و برگشت را طی کند و از فراز کشورهای عربی که نمی‌خواهند ایستگاه سوخت‌گیری برای حمله اسرائیل باشند عبور کند، بسیار مهم است. رژیم اسرائیل 8 تانکر جدید «کی‌سی۴۶» را با هزینه 4/2 میلیارد دلار به بوئینگ سفارش داده اما بعید است اسرائیل حتی یک فروند از آنها را تا قبل از اواخر سال ۲۰۲۴ دریافت کند. به نوشته این روزنامه، گذشته از توانایی هدف قرار دادن اهداف، اسرائیل باید به طور همزمان جنگنده‌ها و سامانه‌های پدافند هوایی ایران را دفع کند. همچنین هرگونه حمله به ایران احتمالا باعث حملات تلافی‌جویانه حزب‌الله از لبنان و حماس از غزه می‌شود که سعی می‌کنند اسرائیل را مجبور به جنگ در چندین جبهه به طور همزمان کنند. از سوی دیگر، توان دفاعی ایران نیز بسیار قوی‌تر از سال ۲۰۱۲ است، زمانی که اسرائیل آخرین بار به طور جدی به فکر حمله افتاد. اینک تاسیسات هسته‌ای ایران بهتر استحکام یافته‌اند و این کشور موشک‌های سطح به هوای بیشتری دارد که می‌توانند به سرعت از تونل‌ها پرتاب شوند.
***
چرا اسرائیل دلتنگ برجام است؟
«وطن‌امروز» طی چند گزارش مبسوط به برخی تناقضات در مواضع و خواست صهیونیست‌ها در قبال برجام پرداخته است و در نخستین گزارشی که شهریور منتشر کرد، به این گزاره پرداخت که «اسرائیل برجام می‌خواهد». «وطن‌امروز» دوشنبه هفته گذشته -22 آذر- هم در بخشی از گزارشی که با عنوان «بن‌بست اسرائیل: برجام هم احیا شود، هم نشود!» نوشت: «مقامات صهیونیست -که چشم‌انداز امیدوار‌کننده‌ای درباره تعطیلی برنامه هسته‌ای ایران با برجام ندارند- این روزها در وضعیت متناقضی قرار دارند. تل‌آویو هم به احیای برجام راضی شده تا روند فعلی پیشرفت هسته‌ای ایران کند شود و هم نمی‌خواهد به احیای یک توافق حداقلی توسط دولت بایدن تن در دهد که موجب خواهد شد تحریم‌ها علیه ایران لغو و به این وسیله برتری نظامی ایران در منطقه حفظ شود. گزینه دیگر بیان شده توسط سران ارشد صهیونیست ادعای هدف قرار دادن تاسیسات ایران و تداوم حملات خرابکارانه است. البته این گزاره‌ای است که هفته گذشته در سرزمین‌های اشغالی بلوف و تهدید توخالی خوانده شد. به عنوان نمونه ایهود اولمرت و ایهود باراک -نخست‌وزیران سابق این رژیم- به همراه «عوفر شلح» نماینده کنست از حزب «یش عتید» به کابینه نفتالی بنت توصیه کردند تهدیدهای نظامی توخالی علیه جمهوری اسلامی ایران را کنار بگذارد». حتی اگر رژیم صهیونیستی بتواند تمام موانع حمله به اهداف ایرانی را از سر راه بردارد، حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران - با علم به اعتراف سران صهیونیست که برنامه هسته‌ای ایران را از کار نخواهد انداخت- ایران را به سمت پیشبرد یک برنامه حداکثری هسته‌ای هدایت خواهد کرد که در آن صورت متحدان غربی اسرائیل هم دیگر هیچ بهانه و توجیهی برای توقف آن نخواهند داشت.
با این تفاسیر «نری زیلبر» تحلیلگر «مؤسسه واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک» مقیم تل‌آویو، در گزارشی که «اندیشکده راهبردی تبیین» آن را ترجمه کرده، به بررسی رویکرد رژیم صهیونیستی در قبال مذاکرات هسته‌ای میان ایران و قدرت‌های جهانی پرداخت.
در این گزارش می‌خوانیم: بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر وقت اسرائیل، مارس ۲۰۱۵ در تلاش برای کسب حمایت علیه توافق هسته‌ای با ایران که از سوی باراک اوباما، رئیس‌جمهور وقت آمریکا در حال مذاکره بود، به واشنگتن سفر کرد. در یک سخنرانی در جلسه مشترک کنگره، رهبر اسرائیل نسبت به تکرار هولوکاست به کمک این «توافق بسیار بد» هشدار داد. نتانیاهو نتوانست مانع از امضای توافق در ۴ ماه بعد شود اما در نهایت با خروج دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا از توافق در ماه مه ۲۰۱۸، به آرزوی خود رسید و خروج آمریکا را به عنوان یک «حرکت تاریخی» که به «رهبری شجاعانه» نیاز داشت، تحسین کرد.
اکنون ۳ سال پس از خروج آمریکا، برنامه هسته‌ای ایران طبق همه برآوردها در پیشرفته‌ترین مرحله خود قرار دارد و گروهی از مقامات سابق اسرائیلی راهبرد نتانیاهو (و ترامپ) را فاجعه‌بار توصیف کرده‌اند؛ کنار گذاشتن یک توافق منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای که هر چند ناقص بود اما داشت جواب می‌داد و به جای آن تعقیب یک راهبرد مبتنی بر زور علیه ایران که در هیچ‌یک از پارامترها نتوانست به نتایجی که با اطمینان توسط مشوقان ترامپ پیش‌بینی می‌شد دست یابد.
با این حال به نظر می‌رسد آخرین بازیگری که متوجه این موضوع می‌شود دولت جدید اسرائیل باشد که همان صحبت‌های مطرح شده در سال ۲۰۱۵ را تکرار می‌کند. نفتالی بنت، نخستوزیر اسرائیل بار دیگر به عنوان مخالف تلاش‌های آمریکا برای تعامل مجدد با ایران و بازگرداندن آن به تبعیت از مفاد برجام ظاهر شده و اظهار نظر کرده است. بنت اخیرا در ۲۹ نوامبر گفت: «ایران سزاوار پاداش، توافق و رفع تحریم‌ها نیست. من از متحدان‌مان در سراسر جهان درخواست می‌کنم تسلیم باج‌خواهی هسته‌ای ایران نشوند».
در مذاکرات مجدد در وین، قدرت‌های جهانی و ایران همان‌طور که قابل پیش‌بینی بود نتوانستند پیشرفتی داشته باشند. با افزایش احتمال یک بحران هسته‌ای یا نظامی یا هر ۲ در خاورمیانه، مقامات و تحلیلگران غربی به طور فزاینده‌ای در این باره که بشود توافق اصلی را احیا کرد، مرددند. بنت قبل از آغاز مجدد مذاکرات گفت: «امیدواریم دنیا غافل نشود اما اگر غافل شد، ما نمی‌شویم».
با این حال این سوال هنوز پابرجاست: اسرائیل واقعا چه می‌خواهد؟ تا همین اواخر تقریبا در محافل رسمی اسرائیل - حداقل در سطح عمومی و رسانه‌ای- اتفاق نظر وجود داشت که تصمیم ترامپ برای خروج از برجام یک اقدام مثبت بود و قدرت پایدار نتانیاهو، همراه با تشبیهات مداوم به هولوکاست، هرگونه بحث داخلی را خفه می‌کرد.
فراموش نکنید در ۳ سالی که از خروج آمریکا گذشته است، استراتژی ترامپ به وضوح شکست خورد. نه تجدید و افزایش تحریم‌ها علیه ایران «موسوم به فشار حداکثری» تهران را مجبور به تسلیم و مذاکره برای توافقی بهتر کرد و نه خسارات اقتصادی وارد شده به جمهوری اسلامی به سرنگونی آن توسط مردم منجر شد. به علاوه، در کمال تعجب اسرائیل، ترامپ هرگز تهدیدات حمله مستقیم به ایران را به رغم افزایش نقض‌های هسته‌ای و حملات متعدد علیه متحدان منطقه‌ای واشنگتن، تا آخر دنبال نکرد.
برخی مقامات امنیتی اسرائیل که بسیاری از آنها در حال بازنشسته شدن بودند، با مخالفت با خط رسمی، اعتراف کردند این سیاست یک شکست بود. ایران فاصله زیادی تا تسلیم شدن دارد. رئیس مستعفی بخش تحقیقات اطلاعات نظامی اسرائیل در اکتبر ۲۰۲۰ به روزنامه یدیعوت آحارانوت گفت: «هنوز ثابت نشده خروج از توافق هسته‌ای به نفع اسرائیل بوده است».
ماه مارس گذشته، معاون برکنار شده سرویس اطلاعاتی موساد اسرائیل به همین روزنامه گفت: وضعیت در سال ۲۰۲۱ بدتر از سال ۲۰۱۵ است و «۱۲ خواسته» مایک پمپئو، وزیر خارجه سابق آمریکا از ایران شامل توقف برنامه هسته‌ای، توسعه موشکی و حمایت از نیروهای نیابتی منطقه‌ای خیالی خام بود. ایران لحظه‌ای جلوی گسترش آنها را در منطقه نگرفت. آنها در حال توسعه موشک هستند... کاری که ما کردیم [تلاش برای خروج ایالات متحده از برجام در سال ۲۰۱۸] کار درستی نبود. ما داریم به همان نقطه بازمی‌گردیم.
یک برآورد اطلاعاتی نظامی اسرائیل نشان می‌داد نظام ایران تا سقوط فاصله زیادی داشته ولی خسارات واقعی وارده به اقتصاد ایران ناشی از تحریم‌های دوران ترامپ، حمایت مالی ایران از نیروهای نیابتی منطقه‌ای خود را کاهش نداده است. نگران‌کننده‌ترین مساله، پیشرفت‌های هسته‌ای ایرانی‌هاست؛ افزایش ذخایر مواد شکافت‌پذیر غنی‌شده تا سطوح نزدیک به درجه نظامی، استفاده از سانتریفیوژهای پیشرفته‌تر، همراه با تحقیق و توسعه که می‌تواند به سمت بمب جهت‌گیری شود، همگی تحت بازرسی‌های بین‌المللی محدودتر.
«آموس یادلین» رئیس سابق اطلاعات نظامی اسرائیل در ماه آگوست در جریان یک مناظره تلویزیونی پربیننده در کانال ۱۲ اسرائیل گفت: «مسیری که نتانیاهو طی کرد، ایران را بشدت به بمب نزدیک کرد و اگرچه شنیدن آن برای شما خوشایند نیست اما آنچه ایران را از یک بمب دور کرد، توافق هسته‌ای بود». «آهارون زیوی فرکش» رئیس سابق اطلاعات نظامی اسرائیل اخیرا در جروزالم‌پست گفته است توافق هسته‌ای جدید با ایران نسبت به نسخه اصلی ۲۰۱۵ «به احتمال زیاد بدتر خواهد بود» و با این حال «حتی چنین توافق بدتری، بهتر از عدم توافق است».
تنها در طول یک هفته در اواخر نوامبر، در ۲ کنفرانس جداگانه، چندین مقام امنیتی سابق اسرائیل که در زمان نتانیاهو خدمت می‌کردند، سیاست نخستوزیر سابق در قبال ایران را بشدت مورد انتقاد قرار دادند. «موشه یعلون» وزیر دفاع سابق اسرائیل گفت: با نگاهی به سیاست دهه گذشته در قبال ایران، خروج دولت آمریکا از برجام مهم‌ترین اشتباه و یک اشتباه تاریخی بود. برجام، [باید] توافق بسیار متفاوتی بود اما احتمالا بهتر از عدم توافق بود... [خروج] بهانه‌ای را به ایرانی‌ها داد تا پروژه را ادامه دهند و اکنون در نزدیک‌ترین مرحله برای تبدیل شدن به یک کشور در آستانه [هسته‌ای] هستند.
«گادی آیزنکوت» فرمانده سابق ارتش اسرائیل نیز علنا گفت خروج ایالات متحده در سال ۲۰۱۸ «ایران را از همه محدودیت‌ها و بازرسی‌ها در توافق رها کرد و اکنون برنامه هسته‌ای ایران را به پیشرفته‌ترین موقعیت آن رسانده است».
دولت بایدن با هدف بازگرداندن ایالات متحده به برجام روی کار آمد و خواستار رویکرد «پایبندی در برابر پایبندی» با ایران شد که برنامه هسته‌ای تهران را در ازای حذف رژیم تحریم‌های سنگین دوره ترامپ دوباره محدود خواهد کرد. دولت جدید اسرائیل در ابتدا وعده داد برخلاف جنگ‌طلبی نتانیاهو، درباره ایران با احتیاط و سازنده با واشنگتن کار کند. با این حال، پس از یک دوره اولیه سیگنال‌های مثبت، بحث وگفت‌وگوی ایالات متحده و اسرائیل در هفته‌های اخیر به الگوی آشنای اتهامات متقابل علنی تبدیل شده است؛ مقامات ناشناس اسرائیلی آمریکا را به ساده‌لوحی و نرمش متهم و مقامات ناشناس آمریکایی توهم و جنگ‌طلبی اسرائیل را سرزنش می‌کنند.
بنت تلویحا شکست استراتژی قبلی را پذیرفته است و میزان پیشرفت‌های هسته‌ای ایران را در ۳ سال گذشته (پس از خروج ایالات متحده آمریکا) تخمین زده است. با این حال، به طرز شگفت‌انگیزی، او این جهش منطقی را انجام نداده است که برجام، در واقع یک توافق ارزشمند (به رغم کمبودهای آن) بوده یا اینکه خروج نهایی ایالات‌متحده یک اشتباه بوده است، در عوض، پیام‌های عمومی بنت دوگانه است.
نخست بنت ادعا می‌کند همه مشکلات را از نتانیاهو به ارث برده است، چرا که او به رغم لفاظی‌های چرچیلی، انفعال چمبرلینی نشان می‌داد و دوم اینکه نتانیاهو نتوانست ارتش اسرائیل را برای حمله نظامی مستقل به تاسیسات هسته‌ای ایران پس از سال ۲۰۱۵ -یعنی پس از امضای توافق اولیه- آماده کند.
بخشی از این قطعا سیاسی است. در واقع بسیاری از مقامات ارشد کنونی اسرائیل، تنها از آسیب‌های وارد شده توسط نتانیاهو به روابط آمریکا و اسرائیل بر سر موضوع ایران انتقاد می‌کنند و نه از آسیب‌های ناشی از خروج ترامپ از توافق.
پس از یک دهه پیام‌های آخرالزمانی دائمی درباره تهدید ایران و توافق هسته‌ای، اکثریت قاطع اسرائیلی‌های یهودی همچنان از اقدام نظامی به‌جای دیپلماسی برای حل بحران حمایت می‌کنند.
اخیرا گانتس اظهار نظر کرده است اسرائیل می‌تواند تلاش‌های دیپلماتیک ایالات متحده و توافق هسته‌ای مجدد را «بپذیرد». در حقیقت، گانتس درباره شانس کارکرد دیپلماسی بدبین بود و خواستار «نمایش قدرت» توسط ایالات متحده و یک «نقشه جایگزین» واقعی در صورت شکست مذاکرات شد. به گفته گانتس، چنین طرحی شامل فشارهای سیاسی، دیپلماتیک و اقتصادی گسترده‌ای است که توسط ایالات متحده، اروپا، روسیه و چین بر ایران تحمیل می‌شود؛ به عبارت دیگر، ادامه فشار حداکثری.
پاسخ ندادن آمریکا به حمله اخیر هواپیماهای بدون سرنشین ایران به پایگاه التنف این کشور در شرق سوریه، زوزه‌های اعتراض مقامات اسرائیلی به عدم تمایل دولت بایدن به استفاده از زور در خاورمیانه را بلند کرده است.
صرف نظر از این، خواسته‌های اسرائیل از ایالات متحده یعنی یک توافق بهتر برای جبران خسارت سال‌های ترامپ، بسیار دور از دسترس به نظر می‌رسد. اوایل سال جاری، اطلاعات نظامی اسرائیل شانس هر گونه توافق جدیدی شامل فعالیت‌های منطقه‌ای ایران و توسعه موشکی ایران را غیرممکن و بسیار بعید ارزیابی کرد. بر خلاف اظهارات رسانه‌ای، از نظر اسرائیل موضوع هسته‌ای باید به طور کامل از بعد منطقه‌ای جدا شود تا مبادا قدرت چانه‌زنی بیشتری برای تهران ایجاد کند.
مطمئنا ایران همان‌طور که هفته گذشته در جریان مذاکرات وین به اثبات رسید، تنها خواسته‌های خود را سخت‌تر کرده است. احتمالا عقب‌نشینی هسته‌ای ایران تنها پس از برآورده شدن این خواسته‌ها (لغو همه تحریم‌های دوران ترامپ، غرامت برای چند سال گذشته و تضمین عدم خروج دولت آینده ایالات متحده) رخ می‌دهد.
با اظهارنظر یکی از مقامات ارشد وزارت خارجه آمریکا مبنی بر «غیرجدی» بودن موضع ایران و اشاره او به گزینه‌های غیردیپلماتیک به نظر می‌رسد حتی دولت بایدن صبر خود را از دست دهد.
اینکه آیا اسرائیل متقاعد می‌شود یا نه، باید دید. متقاعد شدن ایران نیز که جای خود دارد. محکم کردن پشت آمریکا و افزایش اهرم‌های آن ممکن است امکان‌پذیر باشد اما جبران خسارات کنار گذاشتن برجام توسط ترامپ احتمالا بسیار سخت‌تر خواهد بود. به نظر می‌رسد نخستین گام ضروری، حداقل برای اسرائیل، باور عمومی به این است که خروج آمریکا خسارات عظیمی به بار آورد، فاصله ایران با بمب هسته‌ای را کاهش داد و در صورت شکست دیپلماسی، یک جنگ ویرانگر را رقم می‌زند.