مهدی جابری: تعداد شهروندانی که ماسک ندارند یا آن را پایین‌تر از بینی و دهان‌شان کشیده‌اند، این روزها رو به افزایش است. بویژه پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها بنا به دلایل نامعلوم، افراد بیشتری در اماکن عمومی ماسک‌های خود را تا جای ممکن پایین کشیده‌ یا آن را از قاب چهره‌شان حذف می‌کنند. بنا بر یک مشاهده میدانی،  پنجشنبه گذشته، 15 نفر از 50 شهروند در یک واگن مترو، ترک ماسک کرده بودند! 

افزایش حضور افراد بدون ماسک در چرخه حمل‌و‌نقل عمومی، تهدید و مانعی جدی برای قطع زنجیره انتقال کروناست؛ آن هم در شرایطی که نظارتی برای کنترل این موضوع در ناوگان اتوبوسرانی وجود ندارد و در مترو نیز ماموران حاضر در سکوها تذکری به افراد بدون ماسک نمی‌دهند. این در حالی است که پیش‌تر پلیس مترو و ماموران ایستگاه با قاطعیت و البته با رعایت احترام، مانع ورود این افراد به قطارهای مترو می‌شدند. شهروندانی که به خیال خودشان ماسک اجباری را کنار گذاشته‌اند، احتمالا تفسیر اشتباهی از روند کاهشی آمار فوتی‌های کرونا دارند. درست است این روزها تعداد فوتی‌ها عددی بین 40 تا 50 را نشان می‌دهد اما به یاد داریم در ماه‌های ابتدایی شیوع کرونا که تعداد فوتی‌ها مشابه امروز بود، به ندرت شاهد حضور افراد بدون ماسک در اماکن عمومی بودیم و ترس از این ویروس آنچنان بود که گاهی یافتن موجود زنده در خیابان‌های شهر امکان‌پذیر نبود! حالا اما ترس از کرونا تقریبا ریخته است. تعدادی از شهروندان تصور می‌کنند اگر تا امروز جان سالم به ‌در برده‌اند، از این به بعد هم با پایین کشیدن ماسک، رویین‌تن باقی خواهند ماند. این درحالی است که پاشنه‌آشیل آنها در دهان و بینی‌شان قرار دارد!

آنچه موجب نگرانی بیشتر درباره افراد بدون ماسک می‌شود، سویه اُمیکرون است؛ سویه‌ای که آستانه شب یلدا را برای ورود به ایران انتخاب کرد و با قدرت موتور بالاتر در مقایسه با سویه‌های قبلی، سرعت انتقال و سرایتش را افزایش داده است. بنابراین اگر قرار باشد افراد «ماسک‌ پایین‌کشیده» یا شهروندان بدون ماسک همچنان در اماکن عمومی مانور بدهند و مانع و تذکری پیش روی آنها نباشد، شهروندان دیگر و خانواده‌های‌شان در معرض تهدید و ابتلا به کرونا خواهند بود.  از سوی دیگر، پرستاران و کادر درمان که در ۲ سال گذشته از جان و زندگی‌شان برای مقابله با کرونا مایه گذاشته‌اند، به واسطه حذف یا پایین کشیده شدن ماسک‌ها با موج جدیدی از مبتلایان و در نتیجه، افزایش قابل توجه موارد بستری و فوتی مواجه خواهند شد. 

البته می‌دانیم که تعداد افراد بدون ماسک در مقایسه با شهروندان متعهد و مسؤولیت‌پذیر، بسیار کم است اما همین تعداد اندک می‌تواند یک تهدید جدی برای کنترل شرایط باشد و نقشه کشور را دوباره آغشته به رنگ‌های قرمز و نارنجی کند. 

همین افراد بدون ماسک هستند که در همه کشورهای جهان از جمله ایران، اجازه نمی‌دهند با گذشت ۲ سال از تولد کرونا، بتوان یک نقطه پایان بر آن گذاشت و زنجیره انتقال را به طور کامل قطع کرد. اینها احتمالا باید یک اتفاق تلخ را از نزدیک تجربه کنند تا شاید ماسک‌شان را بالا بکشند و پاشنه‌‌آشیل‎شان را بپوشانند!