موسسه سیاست و استراتژی رژیم صهیونیستی در کنفرانسی به بررسی خطرات پیش روی این رژیم پرداخته و حاضران در کنفرانس مذکور تاکید کردند اسرائیل فاقد یک برنامه و راهبرد جامع برای مقابله با این چالش‌هاست. 

موسسه موسوم به «سیاست و استراتژی اسرائیل» و دانشگاه «رایشمن» رژیم صهیونیستی چند روز پیش یک کنفرانس امنیتی- سیاسی تحت عنوان «استراتژی مورد نیاز اسرائیل چیست» برگزار کردند که در آن شمار زیادی از تصمیم‌سازان رژیم‌صهیونیستی مشارکت داشتند. افسران و مسؤولان ارتش رژیم اسرائیل، سیاستمداران این رژیم و دیپلمات‌های آن از جمله دیگر شرکت‌کنندگان در کنفرانس مذکور بودند. نکته مشترک در اظهارات و مواضع همه مشارکت‌کنندگان در این کنفرانس این بود که اسرائیل با تهدیدهای زیادی در داخل و خارج مواجه است که به منظور مقابله با آنها نیاز به یک استراتژی سازمان‌یافته دارد تا بتواند راهکارهایی را پیدا کند که در درازمدت با نیازهای استراتژیک این رژیم سازگار باشد.  حاضران در این کنفرانس تاکید کردند سیاست‌های کنونی اسرائیل در قبال بسیاری از مسائل اشتباه بوده و چالش واقعی ناشی از آنها را افزایش می‌دهد که مهم‌ترین این موضوعات پروژه هسته‌ای ایران و مساله فلسطین است. 

 روند تصمیم‌گیری امنیتی در نهادهای مربوط رژیم صهیونیستی پیچیده و درهم تنیده بوده و طرف‌های مختلف اغلب نمی‌توانند به یک توافق جامع برسند. این روند شامل 3 مرحله اصلی است:

 - تصمیم برای ترسیم طرح کلی سیاست امنیت داخلی رژیم صهیونیستی

 - مرحله تصویب رسمی این سیاست

 - مرحله اجرایی سیاست و واکنش‌ها نسبت به آن

شواهد نشان می‌دهد صهیونیست‌ها اغلب در این مراحل نمی‌توانند به یک توافق جمعی برسند. همین امر موجب ایجاد وضعیتی از آشفتگی و ناتوانی در برنامه‌ریزی استراتژیک رژیم صهیونیستی در حوزه امنیت داخلی می‌شود. با توجه به موارد فوق، پژوهشی که توسط مرکز تحقیقات ویژه کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) انجام شده است نواقص موجود در ساز‌و‌کارهای تصمیم‌گیری در نهاد امنیت داخلی رژیم صهیونیستی را به نمایش می‌گذارد.

ناتوانی در تصمیم‌گیری: در سال‌های اخیر، تصمیم‌گیرندگان اسرائیلی رویکردی  اتخاذ کرده‌اند که با «بنشینید و منتظر بمانید و ببینید اوضاع چگونه پیشرفت می‌کند» نشان داده می‌شود؛ یعنی در واقع از دست دادن ابتکار عمل. 

ناتوانی در مدیریت بحران و واکنش سریع: از آنجا که اسرائیل یک رژیم جعلی و غیرقانونی محسوب می‌شود همواره در معرض خطرات متعدد قرار داشته، بویژه جبهه داخلی این رژیم با چالش‌های امنیتی متعددی دست و پنجه نرم می‌کند و به همین دلیل مدیریت بحران و مهارت واکنش سریع یک اصل مهم در نهادهای امنیتی رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود. اما این رژیم به‌رغم تلاش فراوان هنوز قادر به ارزیابی درست از شرایط آینده و به طور کلی مدیریت بحران در شرایط حساس نیست. 

عدم توانایی در رسیدن به توافق جمعی: همانطور که گفته شد نهادهای مربوط رژیم صهیونیستی همواره در رسیدن به توافق و انجام اقدام جمعی ناتوان بوده‌اند. مقامات این رژیم به دلیل ترس از دست دادن آزادی عمل خود ترجیح می‌دهند از انجام اقدامات جمعی در نهادهای امنیت داخلی این رژیم خودداری کنند و در واقع تکروی را ترجیح می‌دهند. 

فقدان یک نهاد پشتیبانی اختصاصی قبل از هرگونه تصمیم‌گیری: محدودیت‌های اعمال شده در کابینه و کمیته وزیران امور امنیتی رژیم‌ صهیونیستی با فقدان یک نهاد کارآمد در این زمینه تشدید می‌شود، زیرا پیشنهادات مربوط به اتخاذ سیاست داخلی و خارجی معمولا توسط یک وزارتخانه مورد بحث قرار می‌گیرد. سپس کابینه می‌تواند این سیاست‌ها را بپذیرد یا رد کند، بدون اینکه هیچ‌گونه نهاد مرکزی دیگری در این زمینه مداخله داشته باشد. همچنین شواهد نشان می‌دهد کابینه‌های مختلف رژیم صهیونیستی توانایی ارزیابی درست اطلاعات و تشخیص سیاست‌های درست را ندارند. 

نبود یک موسسه سیاست‌گذاری موثر: عدم یک نهاد تصمیم‌گیر موثر در نهاد رژیم صهیونیستی موجب شده نخست‌‌وزیران این رژیم سیاست‌ها را با مشورت مشاوران وفادار به خود تنظیم کنند. 

فرآیند تصمیم‌گیری شخصی: همان‌طور که گفته شد صهیونیست‌ها توانایی رسیدن به یک توافق جمعی در شرایط حساس را ندارند و همواره تصمیم‌گیری شخصی مقامات این رژیم بر توافق جمعی غلبه داشته است. 

فقدان هماهنگی کافی: عدم هماهنگی در تدوین و اجرای سیاست‌ها و ادامه کار میان وزارتخانه‌های مختلف از گذشته یک چالش اساسی برای صهیونیست‌ها بوده که در طول سال‌های اخیر پیچیده‌تر شده است، بویژه در شرایط فعلی که رژیم صهیونیستی از داخل و خارج در معرض تهدیدهای متعدد قرار دارد عدم هماهنگی میان نهادهای مختلف یک مشکل بزرگ برای این رژیم تلقی می‌شود.