گروه بین‌الملل: جوان‌‌ترین رئیس‌جمهور آمریکای جنوبی می‌تواند تبدیل به یک دردسر بزرگ برای آمریکا و صهیونیست‌ها در این منطقه شود؛ منطقه‌ای که نه تنها یانکی‌ها به طور سنتی آن را به چشم حیاط خلوت خود می‌نگرند بلکه منابع سرشار و سرزمین‌های بکر آن در دهه‌های اخیر نیز جولانگاه منفعت‌طلبی کارتل‌های یهودی- صهیونیستی بوده است، از جمله ذخایر انرژی شمال، منطقه بزرگ آمازون در قلب قاره و منطقه بکر پاتاگونیا در جنوب کشورهای آرژانتین و شیلی. پاتاگونیا به عنوان جنوبی‌ترین خشکی کره زمین به غیر از جنوبگان، تبدیل به یک سرپل انحصاری برای سرمایه‌داران و زمین‌خواران اسرائیلی شده و حتی پیش از اشغال فلسطین توسط صهیونیست‌ها به عنوان جایگزینی برای تشکیل کشور جعلی اسرائیل مطرح می‌شد. همه اینها باعث شده در دهه‌های گذشته به قدرت رسیدن دولت‌های مردم‌گرا و چپ‌گرا در آمریکای جنوبی در آرژانتین و شیلی نیز برای آمریکا و رژیم صهیونیستی به اندازه دیگر کشورهای مهم آمریکای جنوبی مثل برزیل، ونزئلا و کلمبیا حساسیت‌بر‌انگیز باشد. 

در روزهایی که دولت‌های سوسیالیست در هر دو سوی رشته‌کوه‌های‌ آند در بوئنوس‌آیرس و سانتیاگو مستقر شده و روند سیاسی یک دهه گذشته نیز حاکی از اقبال بیشتر آرژانتینی‌ها و شیلیایی‌ها به احزاب ضد استکباری و مخالف دخالت‌های امپریالیستی است، واشنگتن، لندن و تل‌آویو بشدت مستاصل شده‌اند، بویژه اینکه در یک سال اخیر با بازگشت پیروزمندانه اوو مورالس به بولیوی و پیروزی «گابریل بوریچ» ۳۵ ساله در انتخابات ریاست‌جمهوری هفته گذشته شیلی، موج چپ بیشتر کشورهای آمریکای جنوبی شامل ۲ کشور مزبور و همین طور ونزوئلا به عنوان پیشرو مواجهه با نفوذ آمریکا و همین‌طور پرو و اکوادور را در بر گرفته است. 

پیروزی گابریل بوریچ، رهبر کروات‌تبار پیشین اتحادیه دانشجویی شیلی در انتخابات ریاست‌جمهوری فقط از این حیث اهمیت نداشت که او با قاطعیت ۵۶ درصدی مقابل «خوزه آنتونیو کاست» رقیب راست‌گرایی پیروز شد که خود را دنباله رو ژنرال پینوشه، دیکتاتور جنایتکار مورد حمایت آمریکا در قرن بیستم می‌دانست.  بوریچ در کنار مواضع عدالتخواهانه‌اش در عین حال یک مخالف سرسخت رژیم صهیونیستی و حامی آزادی فلسطین نیز محسوب می‌شود. بوریچ در عین جوانی، عدالتخواهی به مراتب ثابت قدم‌تر از سلف سوسیالیست خود در پست ریاست‌جمهوری شیلی یعنی خانم میشل باشله است که مواضع لیبرال اقتصادی و سیاسی‌اش گاه با واشنگتن و بروکسل همخوانی داشت. 

رای اکثریت شیلیایی‌ها به این جوان 35 ساله اما شناخته شده در عرصه سیاست، یک سیلی محکم به صورت دموکرات‌های آمریکایی بود که تلاش داشتند با زنده کردن جناح راستگرای افراطی، نولیبرالیسم دیکتاتورمسلک را به سبک دهه‌های پایانی قرن بیستم میلادی احیا کنند. 

مدیر تحقیقات خانه آمریکای لاتین معتقد است پیروزی بوریچ در حقیقت ثمره پیروزی نسل جدید و دانشجویان شیلی است که طی ۲ سال گذشته تظاهرات وسیعی را برای تدوین یک قانون اساسی جدید با مفادی بی‌سابقه در حمایت از طبقات ضعیف و محروم جامعه برپا کرده بودند. 

به گفته عبدالحمید شهرابی، بعد از تظاهرات توده‌ای مردم شیلی در اکتبر ۲۰۱۹ در اعتراض به افزایش هزینه‌های زندگی و سرکوب خشن آنان، بوریچ در مقام یکی از مروجان اصلی جنبش صلح‌آمیز برای تغییر قانون اساسی شیلی ظاهر شد. این سابقه مبارزاتی برای مردم به‌ستوه آمده از حکومت استبدادی و سیاست‌های نولیبرالی در شیلی جذاب بود و علاوه بر این، حزب تازه‌‌تاسیس همگرایی اجتماعی که او نمایندگی‌اش می‌کرد، شعارهایش را بر کاهش نابرابری، اخذ مالیات از ثروتمندان، حمایت قاطع از حقوق زنان، ایجاد شبکه تأمین خدمات و بیمه‌ اجتماعی برای اقشار نیازمند و حفاظت از محیط‌زیست متمرکز کرد. 

به عبارت دیگر تقابل بوریچ با کاست برای اکثر مردم شیلی یادآور مواجهه آلنده - رئیس‌جمهور سوسیالیست و ضد آمریکایی فقید این کشور در دهه 1970 - با لیبرالیسم فاشیستی به سبک پینوشه‌ای بود که آن زمان برای سرکوب جنبش کارگری شیلی با حمایت سازمان سیا، دست به کودتا زد و آلنده و بسیاری دیگر را به قتل رساند. همچنین جنبش چپ شیلی ۲ سال پیش تبدیل به دومین ائتلاف سیاسی اکثریت در یک کشور آمریکای جنوبی پس از بولیوی ۲ دهه پیش شد که پرچم، سرود و نمادهایش را از بومیان مظلوم این کشور به عاریت می‌گرفت. این جنبش توسط جمعی از نمایندگان تحول‌خواه این کشور برپا شد که بوریچ خود از دوران دانش‌آموزی و دانشجویی و سپس به عنوان یکی از جوان‌ترین نمایندگان پارلمان از یک دهه پیش آن را همراهی می‌کرد. به لطف پیروزی در انتخابات اخیر، ائتلاف همگرایی اجتماعی علاوه بر اکثریت مجلسین پارلمان، دولت را هم در اختیار دارد. این بدان معنی است که زمان‌بندی سپتامبر (تابستان) سال آینده، برای تصویب نهایی قانون اساسی جدید شیلی قطعا محقق خواهد شد که این خاری در چشم لیبرالیسم غربی خواهد بود. 

روزنامه رأی‌الیوم اخیرا در یادداشتی از نگرانی شدید سران اسرائیل از تشکیل دولت بوریچ در سانتیاگو خبر داد و نوشت: این جوان یکی از حامیان سرسخت فلسطین و جنبش بایکوت (BDS) رژیم صهیونیستی است. به همین دلیل پیروزی او در انتخابات ریاست‌جمهوری شیلی، خبر بدی برای اسرائیل بود، زیرا این امر نشانگر مدلی برای تعمیم «نفرت جهانی از اسرائیل» و هشداری است درباره آنچه ممکن است در آینده در کل قاره آمریکا  اتفاق بیفتد. ضمن اینکه این پیروزی نشان می‌دهد مساله فلسطین در دیدگاه جهانی بسیار محوری شده است؛ امری که در فعالیت‌های انتخاباتی بوریچ و نقش جامعه فعال فلسطینی‌های شیلی در پیروزی او مشهود بود. 

همچنین این روزنامه عربی فرامنطقه‌ای از بوریچ به عنوان «هوگو چاوز ۲۰۲۱» یاد کرده و به نقل از  شماری از تحلیلگران و متخصصان اسرائیلی نسبت به خطر انتخاب بوریچ و پیامدهای انتخاب او برای تل‌آویو هشدار داده است، چرا که او رژیم اسرائیل را به نسل‌کشی متهم می‌کند. 

رای‌الیوم به نقل از برخی روزنامه‌های عبری چون «اسرائیل هیوم» از ابراز نگرانی صهیونیست‌ها نسبت به وضعیت جامعه یهودیان شیلی خبر داده، چرا که از نظر آنان چپ رادیکال آمریکای جنوبی خود را دشمن یهودیانی می‌داند که همواره خدمتگزار امپریالیسم و آپارتاید اسرائیلی بوده‌اند.