مهدی جابری: بیش از 100 روز از آغاز به کار دولت سیزدهم می‌گذرد اما آنهایی که نزدیک به ۳ هزار روز با دولت‌های حسن روحانی بودند و با او تا 1400 رسیدند، اکنون برای درست شدن هرچه سریع‌تر اوضاع کشور به دست سیدابراهیم رئیسی عجله دارند!

این روزها مروری بر برخی تیترها، گزارش‌ها، یادداشت‌ها و اظهارنظرها توسط رسانه‌ها و افراد نزدیک به دولت‌ قبل نشان می‌دهد آنها آرام‌آرام از لاک و غار خود بیرون آمده‌اند و در حال انتقاد از عملکرد اقتصادی دولت سیزدهم هستند. این افراد بدون اشاره مصداقی و مستقیم به شرایط موجود، فقط انتظار دارند دولت جوابگوی «این وضعیت» باشد! اما اینکه کدام وضعیت مدنظر آنها قرار دارد، چندان مشخص نیست. 

آیا منظور از «این وضعیت» همانی است که از دولت پیشین به امروز رسیده است؟! یا اینکه در این 100 و اندی روز وضعیت عجیب و غریبی ایجاد شده که فقط آنها درک می‌کنند؟

درست است کشور هنوز درگیر برخی گرانی‌ها، مشکلات اقتصادی و کاستی‌های به‌جا مانده از قبل است اما منتقدان منصف و آگاه می‌دانند در روزهای سپری شده از استقرار دولت سیزدهم، چندین برابر در مقایسه با مدت مشابه در دولت‌ یازدهم کار و فعالیت کارشناسی شده است. این دولت هرچند از شعار پلاستیکی «تدبیر» استفاده نکرد و به دمیدن «امید» مصنوعی متوسل نشد اما در عمل نشان داد اهل تدبیر و امید واقعی و اصیل است.  ما هنوز اندکی از 100 روز اول این دولت فاصله گرفته‌ایم اما به یاد داریم 100روزهای سخت و نفس‌گیرمان با دولت‌های حسن روحانی را تقریبا 30 بار رفتیم و آمدیم. 30 بار به اول خط رفتیم و با کوله‌باری از نقطه‌های سیاه به آخر خط رسیدیم. 30 بار رفتیم و تشنه و گرسنه برگشتیم تا جایی که پیدا کردن چند سی‌سی شیر در سفره‌ها آرزو شد. آنقدر که مفهوم «سی‌مرغ» را درک کردیم! و نه‌تنها نان در سفره‌ها کمرنگ بود که قیمت ۲ کیلو مرغ آزاد به قیمت یک کیلو گوشت گاو دولتی نزدیک شد! کارشناسان واقعی می‌دانند جبران 8 سال آن دولت و تغییر ریل، کار دشواری است و این دولت همچنان در ابتدای راه است. البته اتفاقات خوبی را برای کنترل بازار و بهبود شرایط معیشتی مردم در این مدت اندک شاهد بوده‌ایم اما برخی گرانی‌ها و کمبودها را فعلا نمی‌توان به پای دولت سیزدهم نوشت. 

برای ما که آن شرایط سخت را با دستاوردهای هیچ و پوچ دولت وقت پشت سر گذاشته‌ایم، سپری کردن این روزها چندان دشوار نیست. ما تازه گام در 100روز دوم دولت رئیسی گذاشته‌ایم. تا باشد، از این 100روزها و صدسال به همین 100روزها!