وقتی نام کودکان در هند را «قاسم» گذاشتند   

نوشتن و سرودن برای شخصیتی که خودش تمایلی به تعریف و تمجید نداشت، کار بسیار سختی است اما در عین حال گفتن و سرودن برای قهرمانی که آوازه شهرتش مرزهای جهانی را درنوردیده و سمبل اقتدار یک ملت شده، باعث افتخار هر نویسنده و شاعری است. در دومین سالگرد آسمانی شدن سردار دل‌ها، نشستی با عنوان«سردار شهید سلیمانی در آیینه شعر و ادب» برگزار و در آن به ظرفیت‌های ادبی و شعری شخصیت شهید سلیمانی به عنوان یک قهرمان فراملی پرداخته شد. در این نشست علیرضا قزوه با بیان اینکه در زمان شهادت حاج قاسم در هند بوده است، به توصیف شرایط هند در آن روزها پرداخت و افزود: در روزهای اول شهادت حاج‌قاسم قرار بود برنامه‌ای مفصل در هند برگزار کنیم و میهمانان زیادی از ایران داشتیم که یکی از آنها آقای مرتضی سرهنگی بود. من به آقای سرهنگی گفتم ما برای شما بلیت گرفتیم و برای این برنامه میهمانان زیادی دعوت شده‌اند. جواب داد: «علیرضا من نمی‌توانم حتی از خانه بیرون بیایم. تا محل کارم هم نمی‌توانم بروم، چطور تا دهلی بیایم. واقعا توان بلند شدن ندارم». مدتی بعد آیت‌الله اعرافی به هند آمد. ایشان هر جایی می‌رفت یک اتفاق بسیار خوب برای بزرگداشت حاج‌‌قاسم پیش می‌آمد؛ به شهر علیپور رفته بود و همزمان 8 نفر آمده بودند تا اسم بچه‌های‌شان را «قاسم» نامگذاری کنند. قزوه درباره کتاب «نقاشی خدا»ی خود نیز که بتازگی رونمایی هم شده است، گفت: دوست من در هند دختری حدودا 8 ساله دارد که به 4 زبان فارسی، انگلیسی، اردو و هندی مسلط است. این دختر قهرمان قصه من است. قصه شب این دخترخانم قصه‌های حاج‌قاسم بود و همیشه از پدرش درخواست می‌کرد که قصه‌های زندگی حاج‌قاسم را برایش تعریف کند، این درحالی است که هند خود معدن قصه‌های دیو و پری است. دوستم از من می‌خواست قصه‌های بیشتری از حاج‌قاسم تعریف کنم تا او برای دخترش بگوید. یک شب که نزدیک چهلم حاج‌قاسم بود پدرش برای یک قرار تجاری به مدراس می‌رود و شب کسی نبوده که برای این دختر قصه بخواند. حاج‌قاسم نصف شب به خواب این دختر آمده و برایش قصه آهوها را تعریف کرده بود.