مهدی طاهرخانی: قهرمانی سند نیست که قباله‌اش را فلان وزیر بیاید و شوخی شوخی برایت بزند. عادت هم نیست که بگویی در خونم است، بلکه مزد تلاش مجموعه‌ای است که در طول 30 هفته بهتر از رقبا هستند؛ همین و بس. 

پرسپولیس برای ششمن قهرمانی متوالی حالا کار به‌مراتب سخت‌تری نسبت به همه فصول گذشته دارد. چیز زیادی از میراث برانکو دست‌کم از حیث بازیکنان سابق نمانده است. بزرگ‌ترین آزمون یحیی، خرید مدافعان جدید بود که گویا تا این لحظه نتوانسته از آن موفق خارج شود. بعد از رفتن کنعانی‌زادگان و شجاع، آن خط شکست‌ناپذیر از هم گسست، به دلایل کاملا اشتباه سید‌جلال در بازی‌های مختلف نیمکت‌نشین شد و حالا می‌بینیم زوج پرنوسان فرجی و علی نعمتی، برابر تنها حمله تیم قعرنشین، بازنده است. چرا؟ چون سیدجلال نیست تا دست‌کم در ضربات ایستگاهی همه را رهبری کند، وحید امیری عقب می‌آید تا توپ را دور کند و به اشتباه همان توپ را می‌کند درون دروازه لک که روی خط چمباتمبه ‌زده بود. 

این گل شاید کاملا اتفاقی باشد اما بدون تردید بیرون گذاشتن سید‌جلال، نقش بسزایی در خلقش داشت. 

قهرمان‌ها را انتخاب‌ها تعیین می‌کنند. هر چه گل‌محمدی بگوید نه اما واقعیت پیش روی ما است؛ نعمتی و فرجی مدافعان کاملی برای پرسپولیس نیستند. شاید بگویید پس مدافع طراز کیست؟ بروید بازی‌های شجاع و کنعانی‌زادگان را ببینید. بله، نمی‌شود جلوی رفتن آنها را گرفت اما آیا خرید جانشین آنها آنقدر سخت بود؟ حالا شاید بپرسید اصرارمان روی این ۲ فرد چیست. جواب ساده است؛ کلید قهرمانی پرسپولیس در طول 5 فصل گذشته دقیقا از همین منطقه بود. حتی با وجود حامد لک پرنوسان، با حضور کنعانی‌زادگان و سید‌جلال، پرسپولیس هم قهرمان لیگ شد و هم فینال آسیا را دید. پس نباید از این زوج و این منطقه به سادگی بگذریم. 

 پرسپولیس در لیگ ما تیم مدافع نیست و در اکثر موارد تیمی هجومی و مالک است، از این رو نخستین اشتباه مدافع شاید به معنای آخرین اشتباه باشد. شاید سال بعد این زوج به اعتماد‌به‌نفس لازم برسد اما بدترین انتخاب ممکن برای پایان لیگ بیست‌و‌یکم امید داشتن به آنهاست. فرجی همان است که در داربی، در آخرین دقیقه، بی‌جهت و بی‌علت آن صحنه پر‌جنجال را آفرید. ژستد برابر مس به توپ رسید و دیدیم کجا زد. پس تصور اشتباهی است که فرجی‌، تیمش را با آن تکل بیهوده نجات داد. او تنها موجب شد بازی برتر و بهتر تیمش زیر سایه آن صحنه جنجالی گم شود. 

 

* امتیازدادن برابر قعرنشین به چه معناست؟

از بالانشین‌ها همه آمدند و پدیده را در همین مشهد زدند و رفتند اما گل‌محمدی استراتژی را از ابتدا اشتباه چید. وقتی با قعرنشین جدول که قرار است 90 دقیقه دفاع مطلق کند، بازی ‌داری چرا با ۲ مهاجم تخصصی پا به میدان نگذاشتی؟ اگر عبدی از ابتدا در میدان بود به جای عیسی و امیری آن 3 موقعیت عالی را آنگونه مفتضحانه خراب می‌کرد؟ صحبت عبدی شد. تا پیش از این، از بازی نکردنش متعجب بودم اما حالا حق را تمام و کمال به یحیی می‌دهم. گل‌محمدی موفق شد جوان نخست پرسپولیس را به صورت تمام و کمال از حیث روانی نابود کند. بازیکنی که تصور می‌کرد امسال ثابت است، بعد از مدت‌ها نیمکت‌نشینی تازه آن هم در حالت مصدومیت عیسی پا به میدان گذاشت و آنقدر افت کرده بود که گویا هیچ وقت نمی‌شناختیمش. عبدی را در آن 40 دقیقه ببینید. چه شباهتی به ستاره داربی داشت؟ کجا شبیه بازیکن لیگ قهرمانان آسیا بود؟ سایه‌ای بود که مربی به او گفته بود پرس کن و تنها بدو و او تا توانست هرز دوید. سایه‌وار می‌دوید و حتی در موقعیت گل هم نبود. حالا در نبود عیسی در صورت مصدومیت باید یحیی با محصول خودش دست و پنجه نرم کند. از این بچه تنها جنازه‌ای دیدیم که روحش را نیمکت کشت. بازی با فجر بیاید ستاره هم شود تردید نکنید بازی بعدترش دوباره باز‌می‌گردد همان جا که کل نیم‌فصل بود. 

 

* نیم‌فصل خرید نکنی کل فصل را باختی

پیش‌بینی سخت است اما با توجه به 9 بازی خارج از ورزشگاه آزادی که در نیم‌فصل دوم مترصد پرسپولیس است، شاید نتیجه مقابل پدیده قعرنشین زیاد تکرار شود. نوع بازی پرسپولیس محتاج زمین عالی و یکدست آزادی است. یحیی اعتقادی به پلی‌میکر در میانه میدان (شبیه سروش رفیعی) ندارد و شاید در آزادی و با فشار از کناره‌ها حریف را بتواند تسلیم کند اما بدون‌شک وقتی کارش به زمین آبادان، شیراز، مسجد‌سلیمان، مازندران و... بیفتد، آن وقت شاهد افت فاحش بازیکنان پرسپولیس خواهیم بود. این زنگ خطر را اگر امروز یحیی بشنود حتما برای نیم‌فصل دست‌کم چند خرید مهم انجام می‌دهد؛ یک بازیساز از هر جنسی در کناره یا میانه میدان و یک مهاجم هم‌شکل شهریار با بازی فیزیکی که در چنین زمین‌هایی بلد است چگونه با زورش و ضربه سر، حق تیمش را بگیرد؛ خریدهایی که نه شبیه مهدی خانی باشند نه پاکدل. راستی از این ۲ جز مصدومیت چه خبر؟