محمد اسماعیلی*‌: آیا تا به حال به این نکته دقت کرده‌اید که چرا حتی در شب‌های سرد زمستان هم صدها چراغ و نورافکن در پارک‌ها روشن است؟ بله! درست حدس زدید. علت این است که در تاریکی و ظلمات هر فسادی امکان‌پذیر است. 

بدون مقدمه سراغ اصل مطلب می‌رویم، چراکه معتقدیم کار از مقدمه‌‌چینی و فلسفه‌بافی گذشته است و زمان زیادی برای جلب اعتماد مردم نداریم. در سال‌های پس از جنگ و دولت سازندگی بتدریج در گوشه و کنار کشور بویژه در بدنه دولت سازمان‌ها، شرکت‌ها، موسسات و هلدینگ‌هایی شکل گرفت که تقریبا هیچ نوری از ناحیه رسانه‌ها به داخل آنها تابانده نمی‌شود و به همین دلیل هیچ‌کس از اتفاقات درون آنها کمترین اطلاعی ندارد. 

بسیاری از خودروهای چندین میلیاردی که هم‌اکنون در شمال شهر تهران تردد می‌کنند یا آپارتمان‌های فوق‌لاکچری فرشته و الهیه، محصول و خروجی این تاریکخانه‌‌هاست که انتظار می‌رود در دولت آقای رئیسی همه این نقاط شناسایی و یک رشته سیم برق با ولتاژ بالا به درون تک‌‌‌تک آنها کشیده شود تا نورافکن‌های رسانه‌ها و دستگاه‌های نظارتی بتوانند ابعاد و جزئیات این نقاط کور را مورد عنایت قرار دهند. 

هر از گاه یکی، دو نفر از عوامل و صاحبان این تاریکخانه‌ها پای‌شان به محکمه‌ها باز می‌شود که نتیجه آن پرونده‌هایی است که باید با فرغون آنها را جابه‌جا کرد. البته تعدادی از این افراد نیز هم‌اکنون در زندان هستند که جای تقدیر و تشکر از دستگاه قضا دارد. 

مجازات و زندان رفتن اینها و حتی اعدام برخی از آنها اگر چه باعث دلخوشی موقت مردم می‌شود ولی میلیاردها خسارت و سوءاستفاده‌ای که انجام شده است قابل بازگشت نیست، چرا که بخش قابل توجهی از این ثروت‌های حرام تبدیل به ملک و املاک در ترکیه و کانادا شده‌اند که بازگرداندن آنها به بیت‌المال کار دشواری است. نکته‌ای که محل تاکید این نوشته است همان سیم‌کشی و روشن کردن فضای داخل این شرکت‌ها و هلدینگ‌هاست که باعث پیشگیری از وقوع انواع مفاسد اقتصادی در درون این تاریکخانه‌ها می‌شود. 

در همین راستا یکی از نسخه‌های اورژانسی این است که رؤسا و اعضای هیات‌مدیره این موسسات و شرکت‌ها در دولت جدید عوض شوند تا روزنه‌ای برای ورود افراد جدید و شکستن حلقه‌های محارم به وجود آید ولی متاسفانه شاهد هستیم هر وزیر یا مسؤولی که بخواهد دست به ترکیب این هیات‌مدیره‌ها بزند تیم‌های رسانه‌ای و اجیرشدگان آنها چنان بلوا و هیاهویی درست می‌کنند که معمولا وزیر مجبور به عقب‌نشینی می‌شود، بویژه اگر جوان و نجیب باشد. 

در این میان گاهی به روشنگری‌ها در این باره حمله می‌شود اما باید توجه داشت واقعیت از زبان هر کسی باید شنیده شود و قبل از برچسب زدن به این و آن لازم است به اصل موضوع بپردازیم، چراکه فسادستیزی به حفظ نظام مربوط می‌شود بنابراین اوجب واجبات است.

فراموش نکنیم یکی از شعارهای اصلی رئیس‌جمهور محترم بحث فسادستیزی بوده است و شفاف شدن وضعیت این بنگاه‌های اقتصادی نخستین قدم برای مبارزه با مفاسد به شمار می‌رود. 

کلام آخر اینکه شفاف کردن وضعیت این تاریکخانه‌ها نیاز به یک عزم و اراده ملی، مشارکت همه دستگاه‌های نظارتی، قضایی و اندکی هم شجاعت رسانه‌ای دارد که امیدواریم در سایه مدیریت جدید رسانه ملی محقق شود. 

* کارشناس مسائل سیاسی