روزنامه وطن امروز

کد خبر: 244744تاریخ: 1400/11/20 00:00

نگاهی به فیلم سینمایی «شهرک»

فرار قهرمان

گروه فرهنگ و هنر: ۲ فیلم «۲۸۸۸» و «شهرک» با روایت‌هایی متفاوت از دفاع‌مقدس و سینما همزمان با نهمین روز برگزاری چهلمین جشنواره فیلم فجر در برج میلاد نمایش داده ‌شدند. همزمان با نهمین روز از چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر، خانه جشنواره واقع در برج میلاد که میزبان اهالی رسانه، منتقدان و سینماگران است ۲ فیلم سینمایی را به نمایش گذاشت؛ اولی فیلم «۲۸۸۸» با موضوع دفاع‌مقدس و دیگری فیلمی درباره سینما. «۲۸۸۸» به کارگردانی کیوان علی‌محمدی و اکبر حیدری فیلمی است که در حوزه دفاع‌مقدس ساخته شده و می‌توان آن را به نوعی تجربه‌ای جدید در این گونه سینمایی دانست اما متاسفانه علی‌محمدی تجربه موفقی از خود به جای نگذاشته است. در این فیلم حمیدرضا پگاه، شیرین اسماعیلی، سیاوش مفیدی، مرتضی اسماعیل کاشی، ساناز مصباح، رضا داوودوندی، شیوا فلاحی، عادله گرشاسبی، نرگس محمدی، علی اوجی، هادی حجازی‌فر، حامد کمیلی، کامبیز دیرباز، امین حیایی، سام درخشانی، کورش تهامی، احمد مهران‌فر، رضا یزدانی و مریم بوبانی حضور دارند. از سویی علی حضرتی نیز به عنوان دومین تجربه کارگردانی‌اش در فیلم سینمایی «شهرک» نتوانست رضایت اهالی رسانه و منتقدان را جلب کند، درواقع حضرتی در دومین تجربه سینمایی خود روایتی از دنیای سینما را به تصویر کشیده است. داستان این فیلم، درباره جوانی علاقه‌مند به بازیگری است که در تست یک فیلم سینمایی بزرگ قبول می‌شود و برای پیوستن به این پروژه و رسیدن به آرزوی خود یعنی بازیگر شدن، باید شرایط ویژه و تمرین‌های روحی و روانی گروه بازیگران در شهرکی ایزوله شده را بپذیرد. ساعد سهیلی، کاظم سیاحی، مهتاب ثروتی، همایون ارشادی، رؤیا جاویدنیا، شاهرخ فروتنیان، مرتضی ضرابی و ساقی حاجی‌پور در این فیلم حضور دارند.

***

سیدسعید هاشم‌زاده: سال‌هاست در جریان سینمای معاصر تمایز بین جهان و جباریت آن و نشان دادن انسان در میان این جبر، به تکنولوژی پیوند خورده است. این پیوند در چندین دهه اخیر پررنگ‌تر شده است و رسانه تلویزیون و سینما که نمادی از تکنولوژی امروز هستند و به تبع می‌توانند عناصری از جباریت باشند به ایده درام‌ها نفوذ کرده‌اند و مستقیم یا غیرمستقیم به بحث گرفتار آمدن انسان و سوژه‌ها در میان این مدیوم می‌پردازند. از «موتورهای مقدس» لئوس کاراکس تا نمایش «ترومن پیتر ویر»، و از مجموعه «بلک میرور» تا «برو بیرون»، همگی به گونه‌ای این جبر را بازنمایی کرده‌اند؛ یکی در عرصه تلویزیون و دیگری در بازیگری سینما، یکی تکنولوژی و عناصرش را علت این مساله می‌داند و دیگری تکنولوژی را در دنباله جباریت خدایان یونان بررسی می‌کند و دنباله یک الگوی کهن است که فرار قهرمان و فردانیت او را یادآوری می‌کند.

ایده، مهم‌ترین بخش یک فیلم است؛ داستان و شخصیت‌ها در راستای آن و با محوریت آن ساخته می‌شوند و به همین خاطر است سینمای معاصر سرشار از ایده‌هاست که خود را در فرم نشان می‌دهد. فاصله ایده تا فرم همان‌قدر که زیاد است، همان‌قدر هم می‌تواند کوتاه و با رفتاری هوشمندانه کم باشد. این رفتار هوشمندانه نیز عملکرد فیلمنامه‌نویس و سپس کارگردان روی ایده‌محوری است. داستان «شهرک»، درباره بازیگری و سینماست و شهرکی که قرار است مکانی باشد برای نشان دادن این جبر و تسلط؛ جایی که قرار است نوعی «دگردیسی» و «دیگری شدن» را نمایندگی کند. فیلم اما در تمام لحظات با فردی ضعیف، شخصیتی که پرسپکتیوی ندارد و فقط دنبال بازی کردن است همراه می‌شود. وجود چنین شخصیتی و وجود نداشتن هدف مشخص و معین برای او در لایه‌های جزئی داستانی، باعث شده است تا داستان روی شمایل‌های کلی حرکت کند. از این بابت «مالهالند درایو» لینچ یا «برو بیرون» می‌توانند گزینه‌های درستی برای متر و معیار شاخصه شخصیت‌ها باشند. در مالهالند درایو رویای هالیوود هدف مشخص و دورنمای اصلی کاراکتر است که در هویت او تاثیر می‌گذارد و هدف کلی به انحرافات جزئی می‌انجامد و اضمحلال تحت جبر هالیوود و اتمسفرش به وقوع می‌پیوندد. در برو بیرون نیز انگیزه ازدواج و آشنایی با یک خانواده یعنی یک جزء به یک کل یعنی نژادپرستی و برده‌داری تبدیل می‌شود و الینه شدن در این بستر اتفاق می‌افتد. در شهرک اما فقط با کلیات طرف هستیم و این نقص بزرگ ماجراست. از سوی دیگر نیز نیروی منفی که تسلط را قرار است پایه‌گذاری کند و فضای خفقان‌آوری ایجاد کند، آنقدر ملموس و قوی نیست که روان و ذهنیت و زاویه دید کاراکتر اصلی را به هم بزند و باعث شود تا مساله هویت و دگردیسی در او به وجود بیاید. در اینجاست که ایده با پرداختی غلط و سیری اشتباه همراه می‌شود؛ سیری که شخصیت نمی‌سازد و موقعیت خلق نمی‌کند، جهان دروغینش بر جهان واقعی غلبه نمی‌کند و برای تماشاگر خفقان‌آور نیست.

***

بهروز شعیبی در نشست خبری فیلم «بدون قرار قبلی»:

هویت ملی حرف اصلی فیلمم است

کارگردان فیلم سینمایی «بدون قرار قبلی» گفت روابط انسانی در فیلم‌هایش اهمیت زیادی دارد.

به گزارش «وطن‌امروز»، نشست خبری فیلم سینمایی«بدون قرار قبلی» با حضور عوامل این فیلم سینمایی در مرکز همایش‌های برج میلاد (خانه جشنواره فیلم فجر) برگزار شد.

محمود بابایی، تهیه‌کننده این فیلم گفت: خیلی خوشحالم که در بین شما حضور دارم. ما سعی کردیم یک فیلم حال خوب‌کننده تولید کنیم. ما برای ساخت این فیلم دردسرهای بسیاری داشتیم و خودمان هم نمی‌دانستیم شرایط ساختش به وجود می‌آید یا نه. برخی می‌گفتند آستان قدس به ما کمک کرده، بله! آستان قدس به ما کمک کرده ولی حمایت که صرفا مالی نیست.

وی افزود: تولید این فیلم خیلی سخت بود. ما یک هفته در آلمان ضبط داشتیم و عوامل محدودی را برای ضبط آلمان بردیم.

بهروز شعیبی، کارگردان فیلم سینمایی «بدون قرار قبلی» بیان کرد: به نظرم روابط فیلم یک روابط عادی است، ما سعی نکردیم یک خانواده دور از ذهن را به تصویر بکشیم. ما در چنین فیلم‌هایی قرار نیست کار عجیب و غریبی کنیم، ما می‌خواهیم یک حسی را منتقل کنیم که به نظرم این حس منتقل شده است.

وی ادامه داد: فیلم «بدون قرار قبلی» تا شب قبل از شروعش قرار نبود ساخته شود. من 25 سال است که در سینما هستم و شما از ابتدا کارهای من را دیده‌اید. من این قصه‌ها را دوست دارم و هیچ‌کدامش سفارش به من نبوده بلکه پیشنهادهای من به یک ارگان مثل اوج یا فارابی بوده است.

کارگردان فیلم سینمایی «بدون قرار قبلی» اظهار کرد: انجمن اوتیسم بسیار به ما کمک و مشورت داد و ۲ مشاور و مربی خوب از این انجمن در کنار ما بود.

شعیبی بیان کرد: من پگاه آهنگرانی را انتخاب کردم چون تا به حال چنین فیلم و کاراکتری را در سینما ایفا نکرده بود. خانم آهنگرانی وقتی فیلمنامه را خواند، خیلی آن را دوست داشت و این را می‌توانم بگویم او بهترین بازیگری بود که تاکنون با آن کار کرده‌ام. ما اگر نگران نسل بعدی‌مان هستیم باید امروز خوبی بکاریم تا نسل بعدی وقتی برای برداشت آن می‌آیند خوبی برداشت کنند.

وی افزود: ما در این فیلم می‌توانستیم از بچه‌های اوتیسم استفاده کنیم اما به خاطر سنگین بودن پروژه، امکان داشت ما باعث آزار بچه‌های اوتیسم شویم. به همین خاطر حامی ترابی را که بازیگر کودک تئاتر است برای نقش کودک مبتلا به اوتیسم استفاده کردیم. من در فیلم‌هایم روابط انسانی برایم خیلی مهم است، به همین خاطر همواره سعی کردم روابط انسانی را در فیلم‌هایم مورد توجه قرار دهم.

شعیبی درباره حس وطن‌دوستی و هویت ملی صحبت کرد؛ چیزی که حرف اصلی این فیلم سینمایی بود. شعیبی با بغضی که در گلو داشت، بیان کرد: اینجا سرزمین ماست.

همچنین مصطفی زمانی، بازیگر این فیلم سینمایی گفت: دوران کرونا من خیلی کار نکردم، وقتی این فیلم پیشنهاد شد، دیدم اکثر سکانس‌ها خارجی است، برایم مهم بود که مریض نشوم و کرونا نگیرم. این فیلم را پذیرفتم چون آن را دوست داشتم و برایم جذاب بود. من خودم با نقش مذهبی شروع به کار کردم و احساس می‌کردم می‌توانم این کاراکتر مذهبی را هم ایفا کنم.