مهدی طاهرخانی: دور شانس را باید خط کشید چون صحبت از یک تورنمنت کوتاه‌مدت با چند بازی محدود نیست. ۱۳ بازی باقی مانده و باید «واقعیت» را درست دید و «درست‌تر» تحلیل کرد. استقلال و پرسپولیس در وضعیتی هستند که یک «لطف» کوبل داوری می‌تواند پیروزی‌شان را تضمین کند. نمونه دم‌دستی می‌خواهید برای اثبات این ادعا؛ نبرد آبی‌ها مقابل هوادار و پیکان (حذفی) و برای پرسپولیس همین دیدار برابر نساجی. 

پرسپولیس به واسطه گماردن «دفاع ۳ نفره خطی» و اشتباه در ایستادن فرجی «گل دوم» را از نساجی خورد. صحیح هم خورد. کمک داور پرچم زد اما فرجی آفساید را پر کرده بود. همین «لطف» موجب شد در ادامه قرمزها گل سوم‌ را بزنند. می‌شود چشم را بست، گوش را گرفت ‌و گفت؛ آفرین به یحیی با این تغییر سیستم اما هفته بعد و بعدترهایش چطور؟

این دوستی از جنس «خاله خرسه» است. دست یحیی با توجه به ۵ غایب در خط هافبک کاملا بسته بود اما دفاع ۳ نفره در نیمه نخست، نمره مردودی گرفت و‌ تنها اشتباه محاسباتی «کمک داور» باعث شد فرجی مقصر قلمداد نشود. 

هفته هفدهم لیگ برتر است و الان زمان آزمون و خطا نیست. فرجی برعکس سیدجلال سوئیپر خلاق و باهوشی نیست. هنانوف هنوز بسیار مانده تا تبدیل به مدافع بی‌غلط شود (رجوع به تنها گل نساجی). در ورزشگاه آزادی و به وقت دفاع مطلق و اتوبوسی رقیب در نیمه‌های دوم، آن هم با پذیرش ریسک، می‌شود سراغ این دفاع و هجومی کردن تیم رفت اما در شهرستان و بعد از پیش افتادن عملا عین بی‌عقلی است. اگر اشتباهات خود را نبینید و فقط قصد «متلک‌اندازی» به حریف آن هم به هنگام فتح را داشته باشید به خودی خودی شخصیت نداشته خویشتن را برای «قهرمانی» به رخ کشیده‌اید. پس امید آن می‌رود این نقد به کام کادر فنی تلخ نیاید و با اعتماد مجدد به سیدجلال یا دست‌کم بازگشت به همان نوع دفاعی که بیش از ۱۰ جام در ۵ سال برای آنها به ارمغان آورد، ماموریت تاریخی «دبل هت‌تریک» را انجام ‌دهند. 

دست بسته یحیی در مشهد با توجه به نبود مهدی ترابی، سیامک نعمتی، امید عالیشاه، عیسی آل‌کثیر و حتی رامین رضاییان که رویش حساب باز کرده است، مشهود بود اما گل‌محمدی با «باهوشی» مادرزادی‌اش موفق شد از خان پرخار نساجی دونده و جنگنده به سلامت عبور کند. با این وجود یحیی باید بپذیرد، در تمام نیمه دوم اصرارش روی دفاع ۳ نفره و آفسایدگیری، ریسک مطلق بود. 

هواداران پرسپولیس که این روزها روی اشتباهات داوری در بازی‌های استقلال، بیش از پیش حساس شده‌اند، اینک منصف باشند و این کمک بزرگ کمک داور را هم ببینند. نه قرار است نتیجه عوض شود و نه اعتراف به این اشتباه از شانس قرمزها در راه صید قهرمانی می‌کاهد. از قضا کاملا برعکس می‌شود این پختگی را به حساب واقع‌بینی آنان گذاشت. 

حریف روز جمعه قرمزها در آزادی، تیمی است که خطیبی به شکل منسجمی از آنان‌ مجموعه‌ای بسیار بی‌رحم ساخته است. 

تردید نکنید اگر با همان ترکیب دفاعی و بدتر از آن با سیستم ۳ نفره خطی به مصاف آلومینیوم اراک بروند، تنبیه سختی در انتظارشان است. 

سرعت حمله‌وران حریف، تله آفساید‌گیری‌شان را در هم می‌شکند و این بار اشتباهات علی نعمتی با خوش‌شانسی محض، ختم به خیر نخواهد شد. 

یحیی و پسرانش اگر می‌خواهند برای ششمین‌بار متوالی جام‌ را در دست سیدجلال ببینند، باید به همان سیستم دفاع ۴ نفره‌ که عامل اصلی همه موفقیت‌های چند سال اخیر بود، بازگردند. 

اگر هم یحیی قصد آزمون و خطا دارد، توصیه ما که ۲ سال‌ می‌شود از رویت تمرین تیم محروم هستیم، این است که زوج سیدجلال باتجربه را کنار هنانوف بیازماید. 

هر ۲ حقیقتا باهوش و مطمئن هستند که طبیعتا سرعت و تحرک مدافع تاجیک می‌تواند تکمیل‌کننده کمبودهای این دستی کاپیتان۴۰ ساله باشد. البته این حرف من بیشتر جنبه تئوری دارد ‌و بر اساس دیده‌های اندکم است. 

بدون‌شک مادامی که من‌ و همکارانم به واسطه ویروس کرونا نتوانیم تمرینات روزمره تیم را ببینیم، باید حق را تمام و کمال به کادر فنی داد که بهتر در دل تمرین از سطح آمادگی بازیکنان خبر دارند. اما تجربه بازی‌های نیم‌فصل نخست بویژه تقابل با سپاهان و همچنین آنچه اخیرا از هنانوف دیدیم، این فرضیه را تقویت می‌کند که دفاع ۴ نفره با حضور شجاعی (جای آقایی در جبهه چپ)، سیدجلال و هنانوف (در مرکز) و رامین رضاییان (مدافع رونده جناح راست) همان گمشده قرمزهاست. 

شاید ۲ حضور 90 دقیقه‌ای این ۴ نفر کنار هم و مهم‌تر از آن، تمرینات‌شان کنار یکدیگر، بتواند همان کشف بزرگ و تاریخی یحیی در نیم‌فصل دوم باشد. 

ریش و قیچی دست او است و حالا باید به هوش و ذکاوت یحیی اعتماد کرد، حتی اگر تصمیمش چیزی ۱۸۰ درجه غیر از این باشد.