بعد از صعود مقتدرانه تیم‌ملی فوتبال‌مان به جام‌جهانی، باید تشکرات ویژه خودمان را به سمع و نظر شما و هرچه هست، برسانیم:

 

۱. از رفتنِ جناب کی‌روش تشکر ویژه را داریم. همیشه که ماندن، کمک‌کردن نیست! ما از رفتن ایشان تشکر می‌کنیم. (سی یو این جام‌جهانی مای دیِر!)

 

۲. از جناب ویلموتس و هر چه بود، تشکر بسیار ویژه داریم. با وجود ایشان، ما یک قرارداد ۸ میلیون یورویی حرفه‌ای را از نزدیک به چشم دیدیم.  البته فهمیدیم که اگر می‌گویند رسیدیم به ته‌دیگ، می‌شود نانی به کف ماهی‌تابه کشید و رسید به گنج (جناب سردبیر! اگر تبصره‌های بندهای قرارداد ویلموتس اجازه می‌دهد، این مورد منتشر شود!)

 

۳. از جناب آقای کفاشیان به‌شدت تشکر می‌کنیم. خنده‌های ایشان، جوک‌های ایشان، کلاً ایشان... باعث شادی و نشاطی کمک‌کننده به جام‌جهانی شد. فکر کنید کی‌روش وقتی پول می‌خواست، کفاشیان با جوک، او را مشغول می‌کرد و مهلت می‌گرفت.

 

۴. از آقای کاویانی تشکر و سپاس ویژه داریم. فهمیدیم که روزگاری آرزوی ما این بود یک ست از ژاپن بگیریم؛ اما حالا با اقتدار می‌رویم جام‌جهانی (درست است؛ این برای والیبال بود، از بس در فوتبال گفتند ستاره فلان مربع که هیچ‌چیز نماند از صحبت‌های مجری، به اجبار از والیبال سند آوردیم.)

 

۵. از همه نویسندگان خلاق و نوآور تشکر ویژه داریم. استوری‌های صعود با متن «به سفر قطر کردیم!» از بس حرفه‌ای بود که موجب جراحت ما شد.

 

۶. تشکر ویژه آخر هم از شما... شمایی که می‌گفتید پول پس‌انداز می‌کنید تا بروید قطر، بازی‌های تیم‌ملی را از نزدیک ببینید. بنده که امیدوار بودم به تیم‌ملی دعوت می‌شوم.